sıkıca sarılıyor olsa bile, çok uzaktı. onu bulsa bile hala kayıptı / beomjun

2

20082023

★

"Nasıl böyle bir kazanın parçası olabildin?"

Beomgyu'nun saçlarının altına gizlenmiş ve geçmeyecek gibi görünen yaralarına bakarken sormuştu dalgınca Yeonjun. Canının hala yanıp yapmadığı konusunda endişeyle bakıyordu gözleri.

Beomgyu cevabını bilmediği soruya karşı sessizliğini korumuştu ona göre aceleciyken hareketleri.

Tek bildiği şey zincirleme bir trafik kazasına karıştığıydı. İnternette onlarca kişinin öldüğünü okumuştu kazayı arattığında.

Kendisine dair bir şeyler hatırlamak adına odasının her yerini kurcalasada nafileydi. Öğrendiği tek şey kaza günü odasını bırakıp giderken toplama gereği duymamış olmasıydı. Yeonjun'un söylediklerine bakılırsa, zaten ayrılmışlarken neden fotoğraflarını atmamıştı?

Tonlarca soru vardı sorulması gereken. Fakat bir süredir yorulmuştu cevaplardan.

"Bir ailen yok."

"Geçmişin, çocukluğun hakkında bir şeyler öğrenebileceğimiz kimsen yok."

"Yalnızca bana ulaşabilmişlerdi. Hafızan yerine gelinceye dek burada kalacağım."

Şimdi onu endişeyle izleyen gözlerin sahibini özgür bırakmıştı bu nedenle. Sormamıştı bir şey. Kim olduğunu sadece o biliyordu çünkü.

"Beomgyu."

Yinede neden yanındaydı hala? Acıyor muydu haline? Bu denli yalnız mıydı ki eski sevgilisine muhtaç olacak kadar? Nefret etmişti bu düşünceden.

"Bir işe yaramıyor dur artık."

Bileklerini saran parmakların sahibiyle irkilirken, Yeonjun sakinleşmesini istercesine durdurmuştu onu. Parmakları arasındaki eşyaları alıp bir yere koyarken yeniden birleştirmişti gözlerini yabancı bakan eski sevgilisinin gözleriyle.

"Kendini bu kadar yorman yalnızca aptallık."

Beomgyu'nun dipsiz bir kuyuyu andıran gözlerindeki yoğunluk zorlaştırmıştı nefes almasını. Düşünmekten başının ağrıdığına emindi.
Hiçbir şey hatırlamıyor oluşunun verdiği güvensizlik hissinin onu ne kadar rahatsız ettiğininde farkındaydı.

"Geçecek."

Başı daha fazla ağırsın istemezken fısıldamıştı.
Kendisi için dahi bu denli zorken, Beomgyu için ne kadar zor olduğunu tahmin edemiyordu.

"Ölüyordun. Uyanalı yalnızca bir hafta oldu aylardır süren uykundan. Nefes alman bile mucizeyken kendine eziyet etmeyi bırak."

Gözlerindeki gözlerin sahibi onu dinlemiyordu sanki. Görebildiği tek şey boşluktu. Daha da sıkı tuttu ellerinden.

"Beomgyu."

Seslenişiyle dolmuştu gözleri saçları ruhu kadar karışmış olan bedenin. Yine deliler gibi yanmıştı Yeonjun'un canı.

"Beomgyu kim Yeonjun?"

Çaresizce sormuştu sorusunu.

★

19082023

Svglr
Svglr