sıkıca sarılıyor olsa bile, çok uzaktı. onu bulsa bile hala kayıptı / beomjun

final

20082023

★

Gözlerini kapamış, değerlisinin cümlelerinde uykuya dalmıştı.

Gözlerini açmış, değerlisinin kokusunda uyanmıştı Yeonjun.

Şimdi Beomgyu, rüzgar delicesine eserken sevgilisinin öpmeye kıyamadığı saç tutamlarının savruluşunu izliyordu yapabildiği tek şey buymuşçasına.

Artık okyanusu değil, okyanusunu izliyordu sadece. Tek bir saniye olsun gözlerini ayırmak istemiyordu ondan.

"Hastanede beni ilk gördüğünde sana söylediğim şeyi hatırlıyor musun?"

Cevap vermek uzun sürmüştü sorusuna. Okyanusunun dalgaları ileri gitmek yerine yavaşça çekiliyordu kıyıdan. Beomgyu'nun varlığından.

Böyle hissetmekten alıkoyamıyordu ruhunu.
Kaçınılmaz bir sondu sanki bu. Bir tercihti...

"Lütfen sakin olun."

"Hiçbir şeyi olmayan, kendini dahi unutmuş birine nasıl olurda kimsesi olmadığını söylersiniz?"

"Ailem yok mu?"

"Arkadaşlarım?"

"Bakın bu yalnızca geçici bir süreç."

"Bu hiç olmakla eş değer. Bu ölmekle eş değer."

"Yalnız değilsiniz. Sizi sıklıkla ziyarete gelen bir arkadaşınız var. Birazdan burada olur. Lütfen şimdi dinlenin."

Hemşirenin cümlelerinde aradığını bulduğunda sakinleşmişti ruhu.
Tanımadığı bedenin endişeli gözlerinde hissetmişti yaşadığını.

"Yeonjun. Adım Yeonjun."

"Yeonjun."

Zor olmuştu ismini seslenmek.

"Adım Yeonjun."

Gülmüştü Beomgyu'nun cümlesini tamamladığında. Deliler gibi aşık olduğu kişinin adını hatırlamıyor olmasını kabul etmek istemezcesine söylemek istediği ilk şey bu olmuştu ona.

"Her şeyin bittiğini düşündüm. Sahip olduğum her şey kayboldu sandım. Aşık olduğum ruhunun beni unutması düşüncesi ölüm gibiydi."

Zor olmuştu karar vermek. Beomgyu'nun uyandığını fakat hiçbir şey hatırlamadığını söylediklerinde zor olmuştu yanına gitmek.

"Adımı unutma istedim. Anılarımızı unutmamalıydın. Aileni unutamazdın. Her şey bitmiş olsa bile unutmaman gerekiyordu."

Pişman değildi her şeyi unutmuş bedenin hatırlaması için verdiği çabadan.

"Uzatmaya gerek yok gerisini biliyorsun zaten. Masalın sonundayız."

Beomgyu anlıyordu söylediği her kelimeyi. Artık hiçbir şeyin açıklamasını yapmak zorunda değildi. Derince bir nefes alırken gitmesini istemediği bedenin incecik beline uzanmış ve
kollarını sıkı sıkıya dolamıştı ruhuna.

"Artık huzurlu musun?"

Gözlerini kapamıştı önce. Her şey çok tanıdıktı. Bu duyguyu hissetmek için çok beklemişti Yeonjun. Beomgyu'yu çok özlemişti.

"Artık huzurluyum."

Masal bitmiş, güzeller güzeli Beomgyu gitmesinden korktuğu bedeni özgür bırakmıştı.

"Buradasın, huzurluyum."

Gideceğini düşünmüştü fakat gözlerini yeniden açtığında Yeonjun gitmemişti.

Çünkü her şey çok değişmişti. Gitmesine gerek  kalmamıştı.

Yeterince vedalaşmış, yeterince kaybetmişlerdi birbirlerini.

★

20082023

Joep Beving - Saturday Morning

Teşekkürler okuduğunuz için <3