sıkıca sarılıyor olsa bile, çok uzaktı. onu bulsa bile hala kayıptı / beomjun

13

20082023

★

"Korkunç bakıyorsun."

"Sayende hasta olduğum ve bana bir çay almanın karşılığında bile sapık gibi fotoğrafımı çektiğin içindir. Ayrıca bu halimin işine yarayacağından şüpheliyim."

Beomgyu fotoğraf makinesinin filmini yeniden sararken Yeonjun'un sitem dolu cümlesiyle gülümsemişti. Fotoğrafı karşılığında ona aldığı şifalı çay hazırlanırken öylece oturmuş garsonun servis yapmasını bekliyorlardı.

Hasta olan, Beomgyu ile iletişimini kesmek adına zaman zaman müzik dinlediği için kulaklıkları hala kulağındaydı.

"En azından ödevimi yapmak için çabaladığımın kanıtını çekiyorum. Hasta olsan bile hala modelimsin bu beni sapık yapmaz."

Yalnızca bahane uyduruyordu. Yeonjun öyle güzeldi ki film rulosunun bir parçasında olmasını istemişti.

"Gülümse şimdi."

"Çayımı alıp defolup gitmek istiyorum şu ülkeden. Ve hala sapık manyağın tekisin. Senin yüzünden hasta olduğuma inanamıyorum."

"Gülümsemek, hakaret dolu cümleleri kurmandan daha kısa sürerdi emin ol."

"Üzgünüm. Pahabiçilmez gülümsememi görmeni istemiyorum."

"İnan bana gülümsemen uğruna karunun servetini bulup çıkarırım."

Ciddiyet ve pes etmişlikle dudaklarından dökülen kelimeler bunları duymayı beklemeyen Yeonjun'un samimi kahkahalarına ve pahabiçilmez gülümseyişinin sonsuzluğa kaydedilmesine neden olmuştu.

Bulaşıcı gülümseyişi Beomgyu'nun elmacıklarınada yansırken o soğuk gün yalnızca bu şekilde ısınmıştı.

Gerçek olmayacak kadar güzeldi Yeonjun.

Beomgyu eski kitaplığında bulduğu defterin arasından çıkan fotoğraflarda dalıp gitmişti şimdi. Yeonjun'un anlattıklarından sonra ona ve gülüşüne aşık olduğu anıyı hatırlamak...

Zordu hiç olmadığı kadar. Gülümsediği fotoğrafı ters çevirerek okumuştu arkasına yazdıklarını.

"Choi Yeonjun bugün okyanusun oldu."

Nasıl tereddüt etmişti okyanusundan? Nasıl uzaklaştırmıştı onu?

"Onlar ailen."

"Gitmeyeceğim Yeonjun."

Kendisine katlanamıyordu artık.

Çok zordu bu. Yeonjun'dan sürekli özür dilemenin dahi bir anlamı yoktu.

"Artık yurda bile gitmediğini söylediler. Derdin etrafındaki herkesi uzaklaştırıp yok olmak falan mı?"

"Yurtta olmadığımı nereden biliyorsun?"

"Endişelendiğim için sordum Yeonjun. İyi değilsin."

"Endişelenme. Senden istediğim şey bu değil."

"Benden istediğin şeyin kolay olduğunu mu düşünüyorsun?"

"Bana onları hatırlatıyorsun."

Odasından çıkarken hızla merdivenleri inerek ışıkları yanan salona adımlamıştı.

Kaza günü Beomgyu ölümle yeniden burun buruna gelmeden önce konuştukları son şey bu olmuştu. Yeonjun etrafta yoktu. Uyumaya gittiğini düşünsede uyumadığından emindi.

"Buradayım."

Aradığı bedenin seslenişiyle arkasını döndüğünde Yeonjun'un merakla bakan gözlerine nasıl bir açıklama yapması gerektiğini bilememişti.

"Neden uyumadın?"

Deli gibi korkmuş olmalıydı. Annesi ve babası Yeonjun içinde değerliydi. Oda kaybetmişti ailesini. Nasıl bu kadar bencil olabilmişti? Nasıl onu defalarca kez yalnız bırakıp huzurunu elinden almak istemişti?

Sürekli ailesini ziyarete giden tek kişi Yeonjun'ken, nasıl olurda tüm acıyı çeken kişinin kendisi olduğunu düşünmüştü?

"Beom. Beni duyuyor musun?"

Bencilliğinin haddi hesabı yoktu. Dağılmış saç tutamlarını  geriye doğru tararken Yeonjun'a doğru adımlamıştı hızla. Sıkıca sarılmıştı zayıf bedenine.

"Sen iyi misin?"

Yeonjun artık sorularına bir yanıt gelmesini isterken içten içe kendisine sıkı sıkıya sarılan bedenin hissettirdikleri uyuyamadığı geceyi ona dar ettirecek düzeydeydi.

Çekilmek istesede Beomgyu engel olmuştu gitmesine.

"Kaybını hatırladım. Onlar seninde ailendi. Özür dilerim."

Seninde ailen... Bu cümleyi defalarca kez duymuştu Bay ve bayan Choi'den. Her duyuşunda sıcak bir sarılmayla karşılanır, saf sevgiyi hissederdi sadece.

Bir an için Beomgyı'nun kaybolmasının verdiği korku unutturmuştu kendi yasını.

Şimdi aynı kişi hatırlatmıştı acısını. Göz yaşlarını tutmak zor olmuştu hiç olmadığı kadar.

Geri çekilmek istemişti yeniden. Gerçekliğini sorguluyordu hala. Her geri çekilişinde daha sıkı sarılmıştı Beomgyu.

"Gitmeyeceğim Yeonjun."

Pes etmişti sonunda. Güvenmek istemişti. Kulağındaki nefesin sıcaklığıyla yaslamıştı kafasını aşık olduğunun omzuna. Gitmesini istemezken sığınmıştı ruhuna.

"Buradayım."

★

20082023

Syglr
Svglr