SÜTYENİM KİMDE?! || YARI TEXTİNG +18

25.

HOŞ GELDİNİZ BAKIŞLARINDA LIFE BULDUKLARIM! Size çok tatlı bir bölümle geldim. (yani galiba)

Gözlerimi kapanmaya zorlayan uykum, size bölüm yazmak için ağzına sıçtığım uyku düzenim ve ben kocaman bir aileyiz <3

Bu arada ben önceki bölümde çocuklarıma dondurma yedirdim ama, dondurmada süt olduğunu unuttum. Bu ufak detayı görmemiş gibi yaparak devam edebilir miyiz ne olur🙏 Cemremi ikinci kez zehirlersem ölür kız, yazık.

Bu arada Simay'ı hikayeye siz soktunuz, bakalım bu bölüm ne düşüneceksiniz

Arada mesaj panoma yazın, sohbet edeliim

Oy vermeyi, takip ederek bölümlerden haberdar olmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayıın!

Bölüm sonunda biraz sohbet ederiz, buyrunuz yeni bölüme.

~~~~~

"Çok eskiden." dedi Can, hızlıca. Yanlış bir şey düşünmemi istemiyor gibiydi. Kız ise gülerek elini Can'ın koluna koydu.

Gülerek elini Can'ın koluna mı koydu?

Ne oluyorduk?

"O kadar da eskiden değildi, abartıyorsun." Otuz iki diş sırıtırken elini hala kolundan çekmemişti. Bense bütün odağımla oraya bakıyordum. Düşünce gücüyle halledecektim.

Çok geçmedi ki düşünce gücüm işe yaradı. Can hemen kolunu, Simay'ın elinden kurtardı. Ardından Simay'a döndü. "O zaman sana iyi gezmeler, bizim işimiz var." Elini elime kenetlerken ellerimizi Simay'a uzatmamak için zor tutuyordum. Gözüne sokasım vardı. Kıskançlık beni çirkefleştiriyordu, bunu fark etmem iyi olmuştu.

"Ay yok! Hayatta bırakmam! Aylar sonra seni ilk kez görmüşüm, bir yemek yiyelim bari." Bana baktı ardından. Sanki gözlerini bana değdirmemeye çalışıyor gibiydi. "Yani hep birlikte." Lavuğa bak ya, sardı bize aga ya.

"Hiç vaktini almayalım biz senin. Biz gidelim, değil mi güzelim?" Can'a sinirliydim, neden bilmiyordum. Şu an o 'güzelim' lafını bile götüne sokasım geliyordu. Kızgınlığımı anlatabiliyor muydum?

"Ne olacak canım, en azından kahve içeriz. Hem sevgilinin beni tehlike olarak görecek hali yok, değil mi?" Gözlerini gözlerime dikerken dilimi damağıma vurarak cık sesi çıkardım.

"Tabi, çok kanım kaynadı zaten benim sana." Konuşmaya ben de dahil olduğumda sesimden bile mutluluk akıyordu, öyle çok mutluydum (!)

"Benim de sana kuzum ya. E hadi ne duruyorsunuz, buralarda çok iyi bir pizzacı var. Orada size yemek ısmarlayayım." Kuzunu siksinler, samimiyetsiz. Güzel kız dedik, bağrımıza bastık. Kız iki dakikada samimiyet kurmuştu. Aslında bu kötü bir şey değildi. Ama şu an kıza sinir olmakla meşguldüm, en ufak bir şey bile hanesine eksi yazmama yardımcı olurdu.

Can bana tereddütle bakarken kafamı salladım. Elimi sıktı bu kez, her şey yolunda dercesine. Simay, ben ve o beraber restorana yürümeye başladık. Aramızdaki ilişkiyi adlandıramadığımız adam, eski sevgilisi ve ben kocaman bir aileyiz.

Restorandan içeri girip siparişimizi verdikten sonra Simay konuşmaya başladı, yine. "Cemre, tabi sen bilmezsin. Biz Can'la bir aralar sürekli birlikteydik. Hani birbirimizsiz yaşayamıyorduk, o derece." Gülerek anlatıyordu, ne tatlıydı (!) Birbirleri olmadan yaşayamıyorlarmış, çifte kumrular.

"Bu bahsettiği iki sene önceydi, Cemre." Can bana açıklama yaparken Simay elini yine Can'ın elinin üzerine koymuştu. Derdi neydi bu kızın, sürekli bir temas içerisindeydi.