Alo ben Edin abin |ED×DT

3,bazı uslanmaz istekler

"Dusan!" Dusan ona seslenen sesle adımlarını durdurmuş ve merakla arkasını dönmüştü.

Edin onu bir kaç adım sonra yakalamış ve hızlı nefeslerini düzene sokmaya çalışmıştı. Bu sırada da elini karşısında ki oğlanın omzuna atmış destek alıyordu.

Bir kaç saniye sonra konuşmaya başladı.

"Sana telefon ederken gerçekten gelmeni beklemiyordum. Şaşırttın beni Dusan."

Dusan bu dediğine guldugunde ikili beraber yürümeye başlamıştı arabalarına doğru giden yolda.

"Aslında ben de bir anda kendimi burada bulmayı beklemiyordum. Beşiktaşla karara varamamistik sonra da menajerim Fenerbahçe'den de bir teklif olduğunu söyledi. Şartları bana daha uygundu."

Edin şakacı bir hüzünle konuştu.
"Demek Edin abinin telefon konuşması seni etkilemedi." Hem de ne etkilemek.

"Yok canım ya üzülme senin de gelmemde birazcık olsa payın var."

"Bak kırılırım ama seninle güzel bir dostluğumuz olduğunu düşünmüştüm Dusan Tadic.Yanılmışım." Edin tripli tripli önden yürümeye başlayınca Dusan bu görüntünün gerçekliğini sorgulamış ardından hızlı adımlarla önündeki adamı yakalamaya çalışmıştı. O ne kadar yakınlaşsa Edin de o kadar uzaklaşıyordu.

En son elini önündeki sevdiği adamın bileğine atıp kendisine çevirdiğinde Edin de dayanamayıp gülümsemesini rağmen ani yakinlikliklarindan dolayı gülüşü yüzünde asılı kalmıştı.

Su an burunları birbirine değiyordu resmen ama ikilide bu yakınlaşmadan hoşnutsuz olduğunu belli edip geri çekilmiyordu.

Dusan stresle dudağını yaladiginda saniyelik te olsa Edin'in dudaklarına baktığını yakalamıştı ve zihninde bazı uslanmaz isteklerin ortaya çıkmasına neden olmuştu bu durum.

Edin olduğu bu pozisyondan rahatsız olup,ki asla rahatsız olmamıştı sadece biraz daha böyle kalsaydilar ikisi için de iyi olmayan şeyler olabilirdi, bir iki adım geri çekilmişti.

İkilinin arasındaki suskunluk ta Mert sayesinde bozulmuş ve zihinlerinde bozuk plak gibi tekrarlanan anıları bir nebze de olsun rafa kaldırmışlardı.

"Abilerim size eşlik etmemde sakınca yok değil mi?"

İkili gülümseyip Mert'in geldiğine şükür edip onu ortalarına almışlardı.

Tekrardan yürümeye devam ederken Mert onlara bazı derbi anılarını anlatıyordu. Tabii Real Madrid'in kendisini insatagram da paylaşmasını da ballandıra ballandıra anlatıyordu.

Aslında kısa olan ama Dusan ve Edin için saatler gibi olan yurumuenin ardından herkes arabalarının yanına gelip sarılarak vedalasmislardi.

Dusan elini cebine atınca hissedemegi telefonla tüm ceplerini hızlıca yoklamış ve en son spor çantasına bakmıştı.

Karşıdaki meraklı gözler Dusan'ın hareketlerini izliyordu.

"Bir sorun mu var Dusan?" Edin konuşunca Dusan oflayarak gözlerini buluşturdu. "Telefonumu odada unuttum herhalde neyse siz gidin ben de alıp geçeyim eve yarın görüşürüz."

"İyi günler abim benim kendine iyi bak. Edin abi sende." Mert konuştuktan sonra arabasına binip evinin yolunu tutmuştu. Bugün gerçekten yorucu bir gündü.

Dusan "Yarın görüşürüz o halde." Diyip arkasını dönünce Edin konuşmaya başlamıştı.

"Ben de geleyim seninle. Belki bulamazsın falan yardımcı olurum."
Dusan duyduğuyla karşısında ki adamın gözlerine bakmıştı. Gözleri gerçekten güzeldi. Onaylar bir mırıltı çıkarmış ve beraber yürümeye başlamışlardı.

Aralarında ki ufak gerilirim bir nebze  olsa azalmış olsa da hâlâ ikili pek sohbet edemiyor birbirlerine kaçamak bakışlar atıyorlardı.

Bu anlamsız sessizliği Edin bozarken aklına gelen ilk şeyi soyleyivermisti.

"Dusan sen niye bana abi demiyorsun? Yani tabii sen nasıl istersen de benden küçüklere bile abi diyordun. Aklıma geldi öyle."

Dusan aldığı soru karşılığında bir an duraksamis ve ne cevap vereceğini düşünmüştü. Ona ilk fordugunden beri karışık hisler beslediğini ve onu asla abisi olarak görmek istemediğini söyleyemezdi elbet.

"Senin için bu kadar önemli olduğunu bilmiyordum. Bundan sonra söylerim istersen."

Edin kolunu Dusan in omzuna atmış ve aralarında ki bu anlamsız gerginliği atmak için kendine çekmişti. Ardından saçını karıştırmayı da ihmal etmemişti.

"Tabii diyecen lan İsmail hocayı duymadın mi sen bizim kardeşimizsin ben de senin abinim."

Dusan duyduğuyla ne tepki vereceğini bilemiyordu. Buraya gelirken ne düşünüyordu ki? Kendi aptallığına kızdı. Aralarında abi kardeşten fazlası olmayacaktı.

"Olur derim bundan sonra Edin abi."