Chapter 18

43 4 0
                                    

Chapter 18

The reason why they acting weird because all this time thea and dally knew about it. And its hurts for me na hindi man lang nila sa akin sinasabi. Pinag kaisahan nila ako.

"Ate please talk to us!" I heard dally voice from the door knocking.

"Cally.." It was thea voice. "Talk to us please.. I know your mad to us..but I hope you'll understand why we kept that secret.. cally.. please.. hindi 'to maayos kung mag kukulong ka lang sa kwarto mo."

I sobbed, Two days after knowing everything still hurting me. Still I can't believe.

"A-ate..your still my ate..hindi 'yun mag babago para sa akin.." Dally voice sobbed "We just giving you space ha? 'wag kang gagawa ng masama ha? Ate..I know you heard me.. I love you ate.."

Lying my bed, pain are still there, nasasaktan ako, sa tagal ng panahon bakit ngayon 'ko lang 'to nalaman? Gusto 'kong magalit sa lahat, gusto 'kong magalit sakan'ya.

He's a attorney for fucking sake! Pero hindi niya ako nagawang ipaglaban ang karapatan niya sa akin.

Hindi 'ko maintindihan kung bakit kailangan pa nila mag sinungaling sa akin. Hindi 'ko na siya kaya pang harapin. Hindi pa sa ngayon.

Ayaw 'ko sa mga taong sinungaling dahil para sa akin ginagawa nila akong tanga.

Kaya ba ganun si mayor sa akin? Kaya ba kahit isang beses pa lang kami nag kita parang gustong gusto 'ko siyang yakapin, sabik na sabik ako sa yakap na 'yun, kaya ba ang gaan gaan ng loob 'ko sakan'ya. Kasi siya pala ang totoong tatay 'ko.

Thea was right, wala akong mapapala kung ikukulong 'ko ang sarili 'ko dito, kung mag mumukmok ako, wala ma akong magagawa kasi 'yun ang katotohanan. Ano pa ba magagawa 'ko? Tanggapin na lang.

Patago ang umalis sa mansyon, tinutungan ako ni shecaina 'yung maid na makalabas sa mansyon. Gusto 'ko lang makapag isip isip. Hindi kasi ako hinahayaan ni mamita na lumabas dahil baka daw pumuntahan 'ko ang totoong ama 'ko. Hindi 'ko naman 'yun gagawin, kailangan 'ko lang ng nakakausap, 'yung walang halong kasinugalingan.

"Cally, gabi na. Tumawag ka po kapag uuwi kana ha?" Kabado niyang sambit

Umiling ako "Hindi ako uuwi, de-deritso na ako sa condo. Don't worry I got this." I smiled.

Hindi ako gumamit ng kotse, may sundo na nag hahantay sa akin sa labas ng Village. Natanaw 'ko agad ang kotse niya, mabilis siyang lumabas sa kotse at tumakbo palapit sa akin, He hugged me tighted. He carelessly held my hair and kiss my head above. Napayuko ako, and I hugged him back.

"Hey, Are you okay? Babe, talk to me..I missed you, I'm worried about you, then suddenly dally called me, She said your not okay, she's crying.. its everything okay? Hey." He lift my chin up and wipe my tears away.

"J-joshin they liar.." I sobbed, niyakap 'ko siya at sumandal sa dibdib niya, while he held my back. "They lie to me.."

"Shh..shh.." He hushed and kiss my head above "I'll give you peace.. I'm here..for you...Tell me everything.."

"This is my problem joshin, I don't want you to bother about my own problem."I hissed, crying on his chest.

"Your problem is my problem too, so what is our problem, babe?" He said gently. And smile a bit. "But I won't force you to say everything, just remember, I'm here to your side. Hindi kita iiwan."

Pumasok kami sa kotse niya, sabi niya he will give me peace of mind, he always texted dally that I'm with him, He don't want dally got worried about me. He holding my hands while his driving. Hindi 'ko alam kung saan kami pupunta.

See You At The Sunrise (Villagracia series #1)Where stories live. Discover now