Chapter 31

61 4 0
                                    

Chapter 31

Choose what make you happy and contented, but doesn't mean you'll depend your happiness in other, happiness should be in yourself frist. You should learn how to be happy independently because in the end of the you got yourself who never leave you in a if your not okay, or if your not happy.

Take care of ourselves kasi walang ibang gagawa niyan kundi tayo mismo. I learned that I need to stand alone by my own without anyone help, hindi laging nandiyan sila para tulungan ka.

"Bumalik lang ako sa legazpi tapos ito mababalitaan 'ko galing sayo?" Puno ng sarkastikong ang boses ni brix sa kabilang linya, matapos 'long ikwento sakan'ya lahat ng nangyari sa akin dito.

"Kuya naman.."

"Teka! Sabihin mo sa Joshin na 'yan hintayin niya ako maka balik sa manila, One V one kami sa suntukan!" Puno ng tapang ang boses niya. Mahina akong natawa.

"Hindi kami nag ka balikan 'wag kang oa. Closure lang." Pag rarason 'ko

"Aba! Hindi pa sa ngayon, alam 'ko naman na mahal mo pa 'yung mokong na 'yun e!" Singal niya "Uy, Calliyaj Oriana Banez! 'Wag kanh iiyak iyak kapag nasakatan ka ulit!" So Kuya ang datingan.

Mahina akong natawa sakan'ya pagiging Oa. Napatigil ako ng may marinig na familiar na bosea sa kabilang linya, boses babae.

"Love, let's go na, You will tour me here pa 'di ba?" Ang kabilang linya.

"Wait what?! Si elly pa ba 'yun?! Boses ba ni elly–" Napatingil ako ng mag pa alam na siya.

"Bye bye na, later na lang!" He immediately hanged up the phone called.

Hindi ako puwedeng mag kamali pero ang sabi ni elly ay nasa probinsya siya ng lola niya, sa legapi rin?! Wait I am really confused of this two people! Why she called kuya brix love?! Is there something to them!?

Pina walang bahala 'ko na lang 'yun kung doon sila masaya.

Isinandal 'ko ang likod 'ko sa swivel chair, napatitig lang ako sa cellphone 'ko nag hihintay sa walang kasiraduhan mangyayari.

I missed old me. Old us. To the place peace are existed. Wherein happiness was real, when I felt the reason to leave. Sad reality I let him go and everything changed. A lot of changing.

Me:

Wru?

Architect Villagracia:

Site in bataan, i have urgent meeting here. Why? Miss me?

Me:

Nope.

He didn't reply, I don't mind it. Maybe he's busy. We been both busy of our lives lately, ako sa office siya as Architect, Business man and painter. Dami niyang trabaho hindi 'ko alam kung saan siya kumukuha ang time para sa sarili niya.

Bumungtong hininga ako ng may biglang kumatok sa pinto.

"Come in."

I held my nape, I slowly bit my lower lip when I saw joshin in front of my office, may hawak na paper bag.

My lip parted, not expecting this. "I brought lunch for you." Inilapag ang paper bag sa lamesa.

"I thought you in bataan.." Puno ng pag tataka ang mukha 'ko sakan'ya.

He nodded "Yeah, but may nakaka miss sa akin dito e."

Nag taas ang kilay 'ko "Sino?" Curious ang boses 'ko.

He look at me then chukled "Hmm..Alam niya na sa sarili niya kung sino siya." He answered instead.

I rolled my eye, at hindi 'yun pinansin.

See You At The Sunrise (Villagracia series #1)Where stories live. Discover now