စဏ် ရုံးပိတ်ရက်မို့ အစောကြီးနိုးနေကာ ခြံထဲ တံမျက်စည်းလှဲ
သန့်ရှင်းရေ လုပ်နေလိုက်သည်။ ဟိုလူဆီအလုပ်လုပ်တာ ငါးရက်ပင်ရှိခဲ့ပြီ။ကိုမိုးမာန်က အချိန်မှန်လာကြိုကာ အချိန်မှန်ပို့ပေးရသည်။ မတတ်နိုင်လို့ လုပ်နေတယ်ဆိုပေ့မယ့် စဏ် ကိုယ်တိုင်ကစိတ်ပျက်ခြင်းစိတ်မပါခြင်းမျိုးမရှိပဲ လိုလိုလားလားစေတနာထားလုပ်ကိုင်ပေးဖြစ်သည်။
ထိုလူနဲ့တွေ့ရင် ရန်မဖြစ်ရတဲ့နေ့တစ်ရက်မှမရှိတာမို့ စဏ် အဖို့ရိုးတောင်ရိုးနေပြီ။ရန်မဖြစ်ရရင်တောင် တစ်ခုခုလိုနေသလိုမျိုး။ ဒီနေ့လဲသူသွားရမှာစောသေးတာမို့ အိမ်အလုပ်လေး လုပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
အိမ်နေရင်းမို့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချည်သားဘောင်းဘီပွပွကို Tshirt လေးနဲ့သူ တွဲဝတ်ထားသည်။ ဆံပင်တွေကိုထိပ်ထိစုချည်ထားတာတောင်များလွန်းတဲ့သူဆံပင်တွေ ကပိုကရို နဲ့ အိကာကျနေသေးသည်။
စဏ် သီးချင်းလေးညည်းကာ တံမျက်စည်းလှဲနေစဥ်
"သား..."
စဏ် ကိုယ်လေ ဆတ်ကနဲတုန်သွားမိသည်။ ဘယ်သူကသူကိုဒီလိုခေါ်လိုက်တာလဲ ။ တစ်လောကလုံးသူယောကျာ်းလေးဆိုတာ သိသူ ကြီးဥတစ်ယောက်ထဲသာ ကျန်တော့သည်မဟုတ်လား။
စဏ် လေးပင်စွာဖြင့် ခေါင်းကို
လှည့်ကြည့်လိုက်စဥ်။
"ဟင် "
သူ့ခဏတာ မှင်သက်သွားမိသည်။ သိပ်ကိုခန့်ညားလွန်သည့် လူကြီးတစ်ယောက်။ ပိရိသေသပ်သော
နူတ်ခမ်းများနဲ့ ဒေါင့်ကျသောမေးရိုးဖြင့်သူ့ကို ပြုံးပြ
နေသည်မှာ သိပ်ကိုကြည့်ကောင်းလွန်းလှသည်။
လည်ကတုံးနဲ့ပိုးပုဆိုးကို သပ်ရပ်စွာဝတ်ဆင်ထားသည်မှာအထက်တန်းစားမှန်း ပြောစရာမလိုအောင်သိသာစေပါသည်။ စီးလာတဲ့ကားကိုက Rolex Luxury ကြီး။
*ဒါဆို ဒီလူက... ဟင်အင့် မဖြစ်နိုင်ဘူး ဖြစ်ခဲ့ရင်လဲသူလက်မခံနိုင်ဘူး*
စဏ် ခေါင်းကိုခပ်မြန်မြန်ခါလိုက်ကာ
"ဦး...လူမှားနေပြီထင်တယ် ကျွန်မက ဦးရဲ့သားမဟုတ်ပါဘူး "
YOU ARE READING
တော်ဝင်ပါသည်...သို့သော် (Complete)
Romanceကျွန်တော် ကိုးကွယ်ရာက သနပ်ခါးနံ့လေး 💛......
