Düşman mı kalacağız?

BÖLÜM 13

Naberr??
Siz dershaneye başladınız mı?
Bide sizce başlangıçta böyle sorular soriyim Mı?

Minho;
Eğer konuyu beğenmediyse eve Gidebilirsin Jisung. Ayrıca sözümde duramazdım, durmamalıydım...

Sinirle ayağa doğru kalkıp eve doğru ilerledim. Arkamdan bakmadan gidiyor muydu yoksa bakıyor muydu hiç bir fikrim yok..

Eve geldiğimde Bob ve Chang evdeydi. Bir hışımla önce Chang'a teşekkür ettim. Sonrasında Bob'u alarak karakola gittim.

Bob orada ne yaşıtı biri nede oynayabileceği oyuncak bulamayınca çok sıkıldı ama yapabileceğim bir şey yoktu.. Sinirden Bob'u bile gözden çıkardım...

~•~

Yaklaşık 30 dakika geçmişti. Ne bir sinir , ne bir rahatlık vardı. Bob belirli aralıklarla 'Babamı istiyorum!!' diyordu. Sinirlenmemek için onu Jeong'un yanına yolladım. Ardından hemen hemen tüm çalışanlar yemek molasina cikti. Bob bu sefer kendisi koşarak yanıma geldi.

Bob:
Ya Jisung abi!! Ben babamı istiyorum!!

Hafifçe iç çektim, söylenerek 'bende babanı istiyorum' dedim. O esnada arkamdan bir ses geldi.

Ses Minho'ya aitti. 'Ooo sen var ya, bana abayı yakmışsın He?' diyerek elindeki kola kutusunu sıkıp yere attı.

Gözüm bir ona, bir kola şişesine bakıyordu. Gülümseyerek 'Ne oldu polis bey? Yolda susamıştım.' dedi. Sonrasında Bob koşarak Minho'nun yanına gitti. Sonrasında arkadan gelen gümbürtüyle arkama döndüm, arkamda Hyunjin, Hwang Hyunjin vardi. O esnada sessizce yılan gibi Minho ellerimi kelepceledi. Siktir! "Ha?! Sikeyim! Bana bak Minho! Eğer ellerimi rahat birakmazsan seni 30 yıldan fazla süründürürüm' diyerek söylendim. Minho'nun hafif sesli gülüşüyle yanağıma öpücük kondurdu. Kafamı hemen çekip yanağımı silmeye çalışırken arabaya doğru ilerliyorlardı.

Aracı Hyunjin sürüyordu, Bob'u ise yanına oturtmuştu. Minho zafer gülüşüyle bunu kendi istediğini dile getirdi. Benle baş başa kalmak için mi yoksa başka bir şey miydi bilemiyordum.

Ön kisimla aracın arka kısmı arasında cam vardı ve cam sayesinde diğer kısım görünmüyordu. Karşıma oturma şansı varken bu siktiğimin herifi yanıma oturmuştu. Sağ kolunu boynuma atmış , mutlu mutlu oturuyordu. Sinirli şekilde iç çektim ve cama doğru baktim.

Minho;
Ee naber Sincapcığım?

Han;
Anan sincap.

Ardından Minho kahkaha patlatarak 'Anan değil bitanem annem dicektin' dedi. 'Hahah! Çok komik si-' derken Minho öksürdü ve kulağıma yaklaşıp fısıldayarak 'Bob var aşkm Bob var' dedi. Sonrasında ona dönüp kulağına bir şey fisildayacakken aniden bana dönüp öptü.

Han;
Lan yavsak! Ben küfür edecekken Bob vardı hani? Şimdi yok mu amk?!

Minho;
Öhöm! İstersen Bob yokken yapacaklarimı da düşün.

Han;
Max ne yapabilirsin ki? Si-

Minho;
Sikerim istersen akşama hazır ol ha? Aslında fena fikir gibi görünmüyor.

diyerek gülümsedi. Bu picin aklından geçenleri beni her daim korkutmustur. Eve gelince araba yavaşladı.

Selammm ayayy çok mutlu oldum, bu fic 1,06bin izlenmiss!! Bunun mutluluğuna belki bugün 2. Bölümü atarum hemen?