Hıçkırık Misali

1. bölüm

Kaçtım... Herkesten, kendimden bile. Duymak istemiyorum her şey başa sarıyor gibi...

Ne kadar kaçabileceğim ki, her yerde insanlar var. Ve bana dokunamayacağını bildiği halde peşimde olan babam.

Uzaktım, herkesten... Bilerek ismimi Pera koymuşlar gibi anlamı uzaktı. Sanki ismimi koyarken 'Sen herkesten ömür boyu uzak olacaksın' demişlerdi.

Dolu, her yer çok dolu. İnsanlarla dolu bir yol. Hepsi gülerek yanımdan geçiyor, bazısı yanındaki kişinin elini tutuyor. Bunu hiç bir sorun yokmuş gibi yapıyorlar.

Ben ise onlara değmemeye çalışarak, aralarından geçmeye çalışıyorum. Nefes almakta zorlanıyorum. Bu kadar hızlı koştuğumu hiç hatırlamıyorum. Nerede koşabilirim ki dört duvarlı odamın içinde mi?

Üç saat önce;

Odamın kapısı tıklatıldıktan sonra 'gel' diyerek gelen kişiye baktım. Tabi ki babamdı.

"Nasılmış bakalım benim kızım?"

Gülümsemeye çalışıyordu. Çalışıyordu diyorum çünkü hiç bir zaman gerçek gülmedi. Hep gülmesi gerekiyordu, o da iyi bir oyuncu gibi hep güldü.

"İyiyim" dedim ve önümde olan kitabıma döndüm. Tek yapabildiğim şey kitap okumak...

"Seninle bir şey hakkında konuşmak istiyorum."

"Hayır"

"Ama kızım beni bir dinle"

Ne konuşmak istediğini gayet iyi biliyordum. Hiç bir işe yaramayan şu psikiyatri tedavisi için ikna etmeye gelmişti. Küçüklüğümden beri bir sürü psikiyatrist görmüştüm peki ne işe yaramıştılar koca bir hiç.

"Dinlemek istemiyorum."

"Lütfen" dedi sesindeki kırgınlık ile,

"Her şey başa saracak" dedim.

Aslında bir şeyin başa sardığı falan yoktu. Çünkü bende ilerleme yoktu.

"Çok iyi bir psikiyatri kliniğine götüreceğim." dedi ve ekledi. "Tabi orada iki tane psikiyatrist varmış, birini çok övüyorlar ama erkeklere sadece bakıyormuş. Diğeri de kadınlara"

"Yani çok övdüklerine götüremeyeceksin. Sonuçta ben erkek değilim."

"Ama diğeri de iyiymiş kızım"

Bu adama laf anlatılmıyordu. İstemediğimi kaç yıl daha söylemem gerekiyordu.

"Hayır gelmeyeceğim."

"Lütfen kızım. Bu son isteğim beğenmezsen bir daha seni götürmek istemeyeceğim."

Yalvarır gibi bakan gözleri beni alt etmeye çalışıyordu. Hayatta kabul etmezdim ama gidip beğenmediğimi ve bir daha gitmeyeceğimi söyleyeceğim.

"Tamam" dedim

Babam sevinçle bir adım bana atıktan sonra irkilerek geri çekildi. Bende geri adım atmıştım. Kendimi bildim bileli böyleydim ama hâlâ alışamamıştı.

Babam odadan çıkınca bende hazırlanmaya başladım.

Dışarıda kar vardı. Soğuktu ama güzeldi. Kazak ve pantolon vardı üzerimde. Hemen üstüme kabanımı geçirdim. Uzun siyah saçlarımı elimle geri atıp atkımıda boynuma doladım.