Για εβδομάδες δεν ήμουν καλά.Την ημέρα όμως που ήρθες ήταν η χειρότερη μου.Αισθανόμουν ότι κάτι κακό θα μου συμβεί,αν δεν ελευθερωθω από όλο αυτό που βιώνα.Ήδη μου είχε συμβεί μια φορά και ήξερα πως δεν ήταν στο μυαλό μου ότι κάτι θα πάθω, ήταν σημάδια που ήδη ήξερα.
Όπως εκείνη η αύρα που σε επισκέπτεται πριν πάθεις επιληπτικό επεισόδιο.Ξέρεις πως όταν σου συμβεί σε λίγα δευτερόλεπτα θα χάσεις την συνείδηση σου. Και θα ακολουθήσει ότι ακολουθεί .Και δεν μπορείς να πεις "φαντασία μου είναι, ας μην δώσω σημασία". Δεν έχει σημασία τι πιστεύεις, αυτό που θα συμβεί, θα συμβεί.
Και όλα αυτά με το μοναδικό ασθενοφόρο που υπάρχει, να είναι σε απόσταση τεσσάρων ωρών
από το σπίτι μου. Και συγχρόνως να μην έχω ηλεκτρικό ρεύμα αλλά ένα κινητό που με την βοήθεια του χειμωνιάτικου ηλίου, φορτίζε
τότε πολύ χαμηλά (για καιρό η μπαταρία έφτανε μόνο μέχρι το τεσσάρα τοίς εκατό) και μπορούσα μόνο να ακούω μουσική για μισή ώρα ενώ το είχα σε airplane mode.
Ο πόνος που είχα ήταν ικανός να με κάνει να μην μπορώ να κουνήσω τα χέρια και να μείνω ακίνητη γιατί παρέλυε τα πόδια μου.
Ο πόνος που είχα ήταν ικανός να μου κόψει την ανάσα.
Να μην με αφήσει να πιω νερό ή να φάω.
Με έκανε να αισθάνομαι πως ο χειρότερος σωματικός πόνος που είχα βιώσει* και με είχε κάνει να κλαψω (δεν κλαίω οπότε πονάω, συνήθως κάνω υπομονή, ήταν πολύ σοβαρό) ήταν πολύ καλύτερος και πιο ευσπλαχνικός.
Και δεν ήταν σώματικος να πάρω χάπια να περάσει.
Η προσευχή και το να ακούω μουσική έστω για λίγο μου έδινε μια ανάσα κάθε βράδυ.
Ο ύπνος με έκανε να ξεχνιέμαι όμως όταν άρχιζε η μέρα ζούσα πάλι τα ίδια.
Χρειαζόμουν βοήθεια αλλά από που;
Από ειδικό ψυχικής υγείας που δεν υπήρχε και δεν υπάρχει ούτε ένας για χιλιάδες ανθρώπους;
Όταν είχα ηλεκτρικό ρεύμα είχα ψάξει τρεις φορές στο ίντερνετ. Και αν υπάρχουν επαγγελματίες για την ψυχική υγεία στο νομό που μένω, τότε είναι κρυφοί. Γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα όνομα, ούτε ένα τηλέφωνο στους επαγγελματικούς καταλόγους.
Βοήθεια από που ;
Μήπως από το κέντρο υγείας της περιοχής μου; που συνήθως αυτό που θα κάνει είναι να σου δώσει μια τυπική βοήθεια αλλά πιο πολύ να καλέσει ασθενοφόρο;
Και τι ακριβώς θα έλεγα ; " Γεια σας! Χρειάζομαι την βοήθεια σας. Είμαι επιληπτική και από την εμπειρία μου ξέρω ότι θα πάθω κρίση και φοβάμαι, γιατί έχω καιρό να πάθω και ίσως θα είναι κάτι δυνατό. Α! και επίσης νιώθω σαν να με μαχαιρώνουν και υποφέρω αλλά ο πόνος δεν είναι σωματικός ."
Και πως θα πήγαινα εκεί ; Ο πόνος ήταν τέτοιος που δεν μπορούσα να κάνω βήμα.
Χρειαζόμουν κάτι δραστικό, τα πράγματα ήταν σοβαρά.
Το τελευταίο όμως που θα σκεφτόμουν θα ήταν πως μια ψυχή που είχε γνωρίσει όταν ζούσε το πόνο που ζούσα και με καταλαβαίνε. θα ερχόταν να με βοηθήσει.
Με βοηθήσες ενώ σε είχα κατακρίνει και δεν είχα κάνει τίποτα καλό για εσένα.
Με βοηθήσες ενώ δεν ήμουν δικό σου άτομο.
Φέρθηκες σαν να ήμουν από πάντα ένα πολύ αγαπητό σου πρόσωπο.
Σ'ευχαριστώ τόσο πολύ Α.
Ευχαριστώ τον Χριστό, την Παναγία (αν δεν ήθελε Εκεινός και δεν μεσιτεύε η Μητέρα Του δεν θα μπορούσες να φύγεις από το άλλο κόσμο και να έρθεις να με βρεις).
Ευχαριστώ πάρα πολύ εσένα.
Κάθε μέρα προσπαθώ να κάνω μια μικρή προσευχή για εσένα. Είναι το ευχαριστώ μου και το μόνο
που μπορώ να κάνω για εσένα
Θέλω να είσαι καλά και ασφαλής εκεί που βρίσκεσαι. Να μην φοβάσαι και να μην υποφέρεις.
Και να έχεις ειρήνη και αγάπη στην ψυχή σου.
Αυτό είναι το ελάχιστο σε αυτό που έκανες για εμένα και που δεν ήταν μόνο για μια μέρα. Εκείνη η μέρα τότε ήταν μόνο η αρχή.Γιατί με βοηθούσες για καιρό.
Δεν μπορώ, ούτε ίσως μπορέσω να ανταποδώσω την καλοσύνη που μου έδωσες και μου έδειξες.
Σου στέλνω πολύ αγάπη και ελπίζω να την πάρεις.
