Ağlama Diyorum(Katılım Bitti!)

Bizim Kadro

İki kişinin bildiği sır, sır değildir er ya da geç gün yüzüne çıkar

Merhaba canlar~

Nasılsınız bakalım?

İki çizgi arasında olan yazılar kişinin geçmiş zaman dilimini düşünmesini gösteriyor

***

Dünü parti gününe bağlayan gece 00:00 '

Ray Wast☆

"Hoşgeldin baba" sıkıca sarıldı

"Bu da ne şimdi?"

"Seni karşılayamaz mıyım?"

"Martha Martha!"

"Ne oldu neden bağırıyorsun yine?"

"Oğlun beni özlemiş" kahkaha atıyordu.

"Siz beni aptal mı sanıyorsunuz?! Bir şeyinizi yakalarsam ikinizi de gebertirim anladınız mı?" Kanepeye yaylandı.

"Bana içki getir"

Ray odasına çıktı.

*Bu herifin yediği haltlardan birini bile bulsam bana yeterdi.*

Yine cam kırılma sesleri, değişik değişik bağırışmalar. Artık klasik geliyordu.

Kapı çarpma sesi geldiğinde Ray ayağa kalktı ve hemen aşağı indi.

"Anne bende çıkıyorum nolursun saçma bir şeyler yapma" alnından öptü.

Arthur siyah arabasına binip sürmeye başladı.

Ray de peşinden gidebilmek için sarı, kırmızı detaylı arabasına binip peşinden sürdü.

Tenha bir sokağa geldiler etrafta inşaatı yarım bırakılmış binalar vardı. Arabasını bu binalardan birisinin arkasına park etti. Babası arabayı fark ederse hiç iyi şeyler olmazdı.

Babası arabadan indi. Yüzü seçilemese de güneşin vurduğu sarı saçları parlıyordu. Yemyeşil gözlerinde ki keskin bakışlar bu kadar uzakta olmasına rağmen Ray'in içine işlemişti.

*Babamın bu kadınla ne işi olabilir*

Düğmenin sesini aktif etti

- "Hoşgeldin baba" sıkıca sarıldı. Elinde ki dinleme cihazını arkadan yakasının iç kısmına yerleştirdi. Ufak bir cihazdı bulmaması için şans diliyordu -

"Hoşgeldin Arthur"

"Hoşbuldum mu bilmiyorum"

"Ahaha her zamanki gibi telaşlı bir köpeksin"

"Kes sesini"

"Ee beni buraya çağırma sebebin nedir? Uzun zamandır görüşmüyoruz bunu biliyorsun. Aramızda ki mesleleri atlatalı çok oldu" dudaklarını büktü elini yanağına götürüp