Herkese merhaba.
Sözlerime başlamadan önce beklettiğim herkesten özür dilemek istiyorum çünkü sizlerle en son ocak ayında görüştük, neredeyse bir yıl olacak, o zamandan sonrasındaysa başımıza çok fazla şey geldi.
Uzatmayacağım, instagram üzerinden bir açıklama yapmıştım hatırlayanlarınız için; o açıklamada küçük bir tatilde olduğum ve her hafta atmak üzere bölüm biriktirdiğim yazıyordu. Tatilden döndüğümde elimdeki stok bölümleri her hafta yayınlayacak, sizleri de bekletmeyecektim fakat araya ülkece başımıza gelen o deprem felaketi, hem de kişisel hayatımda bir türlü halledememiş olduğum o problemlerim girdi. Detaylara inmek, bir şey hatırlamak istemiyorum lakin uzunca bir süredir "iyi rolü" yapmaktan çok sıkıldığımı da söylemek istiyorum. Bunu hiçbir zaman anlamamanız ise tek temennim.
9 yaşından beri yazıyor ve çiziyorum. Bu benim her daim ışığım oldu fakat şimdi o ışık kaybolmuş gibi hissediyorum. Bana neyin iyi gelip neyin iyi gelmediğini ayırt edemediğim bir dönemdeyim, hiçbir şey düşünmeden uzaklaşıp sadece yazma/çizme fırsatını ise sosyal mecralar bize sunmuyor ne yazık ki. Sürekli tetikte olmak, yanlış anlaşılmaktan yahut en önemlisi anlaşılamamaktan korkarak adımlar atmaksa başlı başına bir sıkıntı benim gibiler için.
Neyse. Okuyan, kütüphanesine ekleyip okumaya niyetlenen, anlayan, bekleyen, merak eden herkesten özür dileyerek devam etmek istiyorum fakat bu özürden daha büyük bir şey var ki, o da teşekkürüm. Teşekkür ederim. Bölüm sonlarında sizin tek bir yıldıza bile basıyor oluşunuz, satır aralarına bir virgül iliştiriyor oluşunuz (ki virgül bizim için önemlidir, bilirsiniz) tek bir cümleniz, editleriniz, bir emojiniz bile nasıl bir heyecan, mutluluk anlatamam inanın ki. Bana bunu hissettiren her birinize minnettarım. Kalplerinizden, ellerinizden öpüyorum tek tek.
2016'dan beri benimle olan ANTEMORTEM içinse, yeri geldi yazdım yeri geldi yazamadım ama biliyorum ki yıllardır benimleyse bir sebebi var ya da bana göstereceği, açacağı bir yol, bunu da biliyorum. O güne dek, ben arkaplanda yazıp çizmeye elbet devam edeceğim lakin bunu bu mecrada paylaşmak şu an için bana iyi gelen şeyler arasında değil ne yazık ki. Çok uzun zamandır bunu düşünüyordum, sessizliğim bundandı.
Tekrardan teşekkür ederim her birinize ve özür dilerim. Daha farklı şartlarda, daha iyi olduğum bir zaman diliminde görüşmek üzere. Belki zihnimde çalkalanıp duran şeyleri korkmadan, beni de iyileştirecek şekilde sizlere sunarım ama bunun vakti şimdi değil. Ne kadar çok istesem de, maalesef değil.
Görünmez elleriyle saçlarımı okşayan sizleri çok seviyorum. Kendinize iyi bakın çünkü kendimizden başka kimsemizin olmayışı hayatın kör noktası. O kör noktayı fark edip, en önemlisi de fark ettikten sonra iyileştirebilmek dileğiyle.
Umarım güneşin doğuşunu hiç kaçırmayız. (🥲)
Tüm kalbimle.
❤️🩹
