ආසිට හිතින් බැන බැනම දත් අස්සෙ හිර උන සබන් කැලි අරන් දාල කට හොදට හෝදගෙන නාගෙන එහෙම ගෙදර ආවමයි දැක්කෙ ඔක්කොමල උදේට කන්න බිම ඉදගෙන මන් එනකන් බලන් ඉදල කියල..
සූ ඉක්මනට එන්න කෑම කන්න..
හ්ම්...මොනාද හදල තියෙන්නෙ..
චපාති...
එහෙනම් මම සුටුස් ගාල එන්නම්..
අම්ම මගෙ කෝලම් බලල හිනා වෙවී කුස්සියට යද්දි.. මම කාමරේට දුවල ගිහින් සුවඳ වෙන්න පව්ඩර් ගාගෙන ඕඩික්ලෝන් එහෙම ඇගේ නාගෙන සාලෙට එද්දි කට්ටිය කන්නත් පටන් අරගෙන.. හැබැයි අම්ම තවමත් නොකා බලාගෙන ඉන්නව..
එන්න සූ..
අම්මත් ඉදගෙන කන්න අනේ..
පස්සෙ කන්නම් මම...
මේ විකාර නොකර එන්න..
මම අම්මගෙ අතින් ඇදල අරන් බලහත් කාරෙන්ම ඉන්දවල එයාගෙ ප්ලේට් එකට චපාති එක්ක අල පේස්ට් එකත් දාල කන්න කියල ඇස් වලින් ඉගි කරද්දි.. අම්ම ඇස් වල කදුළු පුරවගෙන චපාති කෑල්ලක් කටේ දාගෙන මගෙ ඔලුව අත ගාන හැටි බලාගෙන හිටපු තම්බිගෙ මූණටත් ආවෙ හිනාවක්...
අම්ම ඔහොම්මමයි එයා කවදාවත් අපිට කලින්වත් අපි එක්කවත් කෑම කන් නෑ.. එයා අපි හැමෝම කාල ඉවර උනයෙන් පස්සෙ ඉදුල් ටික කන්න ඉන්නව.. සමහර දවස් වලට අපි කනකන් එයත් කන්නෙ නැතුව බඩගින්න දරාගෙන බලන් ඉන්නව.. එහෙමත් නැත්තම් ගෙදර කන්න එහෙම අඩු දවස් වලට එයා අපිට කන්න දීල එයට බඩගිනි නෑ කියල කියනවා..
ඇත්තටම එහෙම කරන්න පුලුවන් ද අම්ම කෙනෙක්ට..හ්ම් දරුවන්ට පන වගේ ආදරේ කරන හැම අම්මෙක්ම මෙහෙමයි.. ඉතින් මම හැම අතින්ම අවසනාවන්ත උනාට මට රත්තරන් අම්ම කෙනෙක් ලැබිල තියනවා.. එහෙම බැලුවොත් මන් තමයි මේ ලෝකෙ වාසනාවන්තම පුතා..
ඔක්කොමල කාල ඉවර වෙලා කාමර වලට ගිය නිසා මාත් කාමරේට ඇවිත් නිකන් ඉන්න බැරි කමට පැන්සලකුයි කොළේකුයි අරන් චිත්රයක් අඳින්න ගත්ත..
හිතට එන එන එක එක රූප ඇද ඇද හිටපු මට මේසෙ උඩම නින්ද ගිහින් තිබ්බෙ කොයි වෙලාවෙද කියලවත් දන් නෑ..ඒත් ටික වෙලාවකින්.......
-
_
-
_
-
_
අඩේ වරෙන් ආතාන්ගි එලියට...
YOU ARE READING
ආසි 💣 ( ✔️ )
Fanfictionඅපි අපේ නොවුනත් කමක් නෑ මට හැකියි නුඹට අවාරෙක සෙවනක් වෙන්න.........🌬️