මම එතනින් යන්න හදද්දිම රතු පාට වෑන් එකක් කඩාගෙන ඇවිත් හොස්පිටල් එක ඉස්සරහින් නැවත්තුවම යන්න ගිය මම නැවතිලා බලන් හිටියෙ මොකද්ද මෙතන සිද්ද වෙන්නෙ කියල.. වාහනෙන් බැස්සෙ ආර්යා තව කොල්ලො පස් දෙනෙක් එක්ක.. ඒ ඔක්කොම හොස්පිටල් එක ඇතුලට එයාල දුවද්දි.. මම හිටියෙ තවමත් මොකද්ද මෙතන සිද්ද වෙන්නෙ කියල හිතා ගන්න බැරුව..
ටිකකින් ආර්යා ආසිවත් වත්තන් කරගෙන හොස්පිටල් එකෙන් එලියට ඇවිත් වෑන් එකට දාගත්තයින් පස්සෙ හිතුවෙත් නැති විදිහට ආර්යා මන් ඉන්න පැත්තට ආවෙ මගෙ කකුලක් පිටි පස්සෙන් පිටි පස්සට යද්දි..
එන්න යමු..
මම බයටම පිටි පස්සට යන නිසාම එයා මාව අල්ලන්නෙ නැතුව අත දික් කරල විතරක් කතා කරත්.. හොස්පිටල් එකේ ඇතුලෙ වෙච්ච සිදුවීම් නිසා හොදටම තැති ගැන්මෙන් හිටපු මට හිතුනෙ දැන් නම් මෙතනින් දුවල යන්න..
කිව්වම අහල එනව යන්න..
අනේ මාව අතාරිනවා..
කට වහගනින්..
මම අද එයාල එක්ක එන්නෙ නැති වග තේරිලද කොහෙද ආර්යා මාව ඇදගෙන ඇවිත් වෑන් එකට දාගනිද්දි.. මම ගිහින් සීට් එකේ කොනටම වෙලා ගුලි ගැහැලි බලන් හිටියෙ ඉස්සරහ මැද සීට් එකේ සිහියක් නැතුව ඉන්න ආසි දිහා..
පිටෙන් ලේ ගොඩක් ගලන්න අරන් තියන නිසාම ආර්යා අතේ තිබ්බ ස්කාෆ් එක අරගෙන ලේ එන ආසිගෙ පිටේ තුවාලෙට තද කරගෙන අල්ලන් ඉන්න විදිහෙන්ම මන් දිහා ආර්යා රවාගෙන බලන් හිටියෙ හරියට මම වැරැද්දක් කරා වගේ..
එ...යාගෙන්..ගොඩක්...ලේ...යනවනෙ...අපි..ඉක්මනට...එයාව..හොස්පිටල්..එහෙක..ට..ගෙනියමු....
ආසි අන්නාව මරා ගන්නද ඕන ආ...තමුසෙ නිසා තමයි අද අන්නාට මෙහෙම දෙයක් උනේ..
මම...නිසා...වෙන්නෙ..කොහොමද..
කට වහන් ඉදපන්..
මගෙ ඔලුවට ගන් එක දික් කරපු ආර්ය දිහාත් සිහියක් නැතුව ඉන්න ආසි දිහාත් බලල මම ඇස් වලින් ගලන කදුළු වලට ගලාගෙන යන්න ඉඩ දුන්නෙ.. ආර්ය කියන කිසි දෙයක් මට තේරුම් ගන්න බැරි නිසා..
YOU ARE READING
ආසි 💣 ( ✔️ )
Fanfictionඅපි අපේ නොවුනත් කමක් නෑ මට හැකියි නුඹට අවාරෙක සෙවනක් වෙන්න.........🌬️