මම අඩි පොලේ ගගහ කොච්චර කෑ ගැහුවත් ආසි නෙමේ ආවෙවත් නිකන් හරි මම ඇයි මෙච්චර බෙරිහන් දෙන්නෙ කියල බලන්න.. කොහොමත් ඒ මිනිහට එන්න බෑනෙ..මොකද ඒකනෙ මගෙ ඇඳුම උස්සපු තක්කඩිය...
ආසිගෙ අම්ම අප්ප සිහි කර කර නාගෙන මම උඩ කෑල්ල ටවල් එකෙන් වහන් යටට කලිසම ඇදගෙන බාලදියත් උස්සන් ආසිගෙ ගේ දිහාට කෙල තලියකුත් ගහල ගස්සගෙන ගෙදට්ට ආවෙ හූල්ල හූල්ල...
අන්න කෝ ඔයාගෙ ඇඳුම...
අරූ ගිලල..
මගෙ ඉස්සරහට ආපු තම්බි මගෙන් ඇඳුම ගැන අහන්න ඇත්තෙ මම ගෙයින් එලියට විලි වහන් ගිහිල්ල ආයෙ එද්දි උඩ කෑල්ල ඒසි පිට ආපු හන්ද වෙන්න ඇති.. ඒත් මම එයාටත් රවාගෙන අර විල්ලන් ආසියටත් හිතින් දෙස් තිය තිය රෙදි ටික වනන්න ගියා..
සූ...
අම්මා ඇයි..
කඩේට ගිහින් එන්න පුලුවන්ද..?
රෙදි වන වන හිටපු මන් ලගට ආපු අම්ම සාරි පොටකින් නලල පිහිද ගෙන මන් දිහා බලන් ඉන්න හැටි දැක්කම මට අම්මගෙ මූණෙන් පෙවුනෙ තෙහෙට්ටු පාටක්..
උදේ නැගිට්ට වෙලාවෙ ඉදන් අපිට කෝපි හදනවයි කෑම හදනවයි තව රෙදි හෝදනවයි ගේ අස් කරනවයි ඇරෙන්න විවේකයක් ඇත්තෙම නැති වෙද්දි.. රෑට නිදන් ඉන්න අම්ම සමහර වෙලාවල් වලට කෙදිරි ගානවා මට ඇහිල තියෙනවා..හැම අම්ම කෙනෙක්ම මේ වගේම දුක හංගන් හිනා වෙලා හිටියට.. මගෙ අම්මට මට දෙන්න ඕන වෙලා තිබ්බෙ සතුට විතරමයි.. මගෙ අම්ම හිනා වෙලා ඉන්නව බලන්නයි මට ඕන.. ඒත් මට හයියක් නෑ තවම අම්මට දුකක් නොදී සතුටින් තියන්න.. මට මේ වගේ වෙලාවල් වලට තමයි හිතෙන්නෙ මම මහ කාලකන්නි පුතෙක් කියල..
මොනාද අම්ම ගේන්න ඕන..
පොල්ගෙඩියක් දරුවො...
අහ්..සල්ලි ගෙනත් දෙන්න..මම ඉක්මනට කමිසයක් දාන් එන්නම්..
අම්ම ඔලුව වනල ගෙට යන්න යද්දි.. මමත් රෙදි ටික වනල දාල කාමරේට ගිහින් කමිසයක් ඇදගෙන කොණ්ඩෙත් එක අතකින් හද හද කාමරෙන් එලියට එද්දිම අම්ම මන් ලගට ඇවිත් සල්ලි දීල කුස්සියට යන්න ගියා.. අපි කරන කියන හැමදේම පිට මිනිහෙක් ගානට අප්ප පැත්තකට වෙලා ඉදන් හොරෙන් බලනව මම දැක්කත් නොදැක්ක ගානට යන්න ගියෙ ගේට් එකත් වහගෙනම...
YOU ARE READING
ආසි 💣 ( ✔️ )
Fanfictionඅපි අපේ නොවුනත් කමක් නෑ මට හැකියි නුඹට අවාරෙක සෙවනක් වෙන්න.........🌬️