PROLOG

846 87 10
                                    


Utrata ukochanej osoby wydaje się tym samym czym jest ostatni krok stawiany przy krawędzi przepaści.

Robisz go świadomie. Pozwalasz by twoje ciało bezwładnie opadło na sam dół, chociaż nie wiesz co nastąpi, gdy to się już wydarzy.

Jedyną niewiadomą jest to, co się z tobą stanie i co czeka na dnie paraliżującego mroku. Czy świat się skończy? Czy będzie bolało, a jeśli tak, to jak bardzo? Poradzisz sobie i przetrwasz? A być może docierając na sam dół ponownie odnajdziesz światło?

Nie wiesz. Nie masz prawa wiedzieć.

I ja też nie wiedziałam.

Śmierć ukochanej osoby sprawiała, że zapragnęłam się poddać, a moim ostatnim krokiem miała okazać się porażka, bo chociaż obiecałam, że będę walczyć — nie potrafiłam. Postrzegałam siebie jako przegraną nim spróbowałam stawić temu czoła.

Otępiające poczucie żalu rozdzierało moje serce raz po raz, kiedy spadałam w odmęt przepaści. Mrok pochłaniał mnie z każdą chwilą coraz mocniej, a ja pozwalałam mu na to i oddawałam temu całą siebie.

Zamknęłam oczy, by nie widzieć własnej klęski.
Przyglądanie się własnej porażce wydawało się być jeszcze okrutniejsze niż sam upadek.

I kiedy moje ciało miało zetknąć się z dnem poczułam otulające mnie ciepło. Otworzyłam oczy, a wtedy mrok zastąpiło światło.

Koszmar dobiegł końca, a potwory zniknęły.
Wszystko okazało się być jedynie złym snem, który po chwili miałam zapomnieć.

Prawdą było tylko światło i dlatego nie zapomniałam.

Nazywam się Ambrosia Cullen i opowiem ci historię moich wszystkich bezsennych nocy...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Czekam na Wasze wrażenia pod #WBNinsomnia

PREMIERA WATTPAD - 2024

Ins.K. 🐞

~~~~~~~~~~~~~

Twitter: Inso_mnia_

Tiktok: szafrańska.autorka

Instagram: szafranska.autorka

WSZYSTKIE BEZSENNE NOCE | YAOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz