*4*

708 29 13
                                    

"Hadi son sahneyi çekiyoruz!"

"Geliyoruz" Çağatay'a döndüm, Çağatay çoktan ayaklanmıştı ve beni izliyordu

"Bu akşam diyorum ki seninle bir yemek mi yesek?" Kafamı sallayıp ben de ayağa kalktım

"Olurda magazinciler hine sevgili haberlerini çıkarmasın"

"Merak etme böyle bir şeye izin vermem"

-

Çağatay ile bir restorant'a gelmiştik ve oturup sohbet etmeye başladık

"Ne sipariş edeceksin?" dedi Çağatay

"Deniz ürünlü rizotto sipariş edeceğim ben" Çağatay kafasını sallayıp Yanındaki garsonla konuşmaya başladı

Etrafıma baktığımda yan masada Zaniolo ve Bir arkadaşı olduğunu gördüm

Zanioloda beni fark etmiş olacak ki bana bakıyordu, Gülümseyip Çağatay'a döndüğümde Çağatay garip bir şekilde beni izliyordu

"Kime gülümsedin sen?"

"şu Galatasaray oyuncusu Nicolo Zaniolo var ya"

"sen ne ara arkadaş oldun o Futbolcu parçası ile?" Kaşlarımı çattım

"Futbolcu parçası derken? Kimseye böyle demeye hakkın Yok Çağatay"

"Tamam özür dilerim, sadece şaşırdım yani sen ve o ne alaka?" Göz devirip sinirle konuşmaya başladım

"Bunu bilmene gerek Yok diye düşünüyorum Çağatay, bir ara olduk işte"

Kafamı tekrardan Zanioloya çevirince bize doğru geldiğini gördüm, Zaniolo yaklaşmaya başlayınca Bir anda ayağa kalkıp onu izlemeye başladım

Elini uzatınca gülümseyip elini sıktım

"Mi fa piacere vederti qui" (seni burada görmek ne güzel)

"Anche tu" (seni de)

Masanın üstünde ki telefonum çalmaya başlayınca Telefonumu elime aldım

Arayan Zeynepti

"Alo efendim Zeynep"

"Ömrüm Sedef ablalar iş için Antalyaya geliyorlarmış, Sedef abla da beni aradı az önce, "Damla ve Mert'e 1 haftalığına bakabilir misiniz" dedi, ben de kabul ettim"

"Ne Zaman geliyorlarmış?"

"Gece Damla ile Mert'i Bırakmak için İstanbul'a gelecekler, yarın sabahta gidecekler"

"Tamam 1 saat sonra gelirim ben de"

Telefonu kapatıp Zanioloya tekrardan baktım "c'è un problema?" (Bir sıkıntı mı var?)

"No, ha appena chiamato mio cugino"
(Yok kuzenim aradı sadece)

"ok allora divertiti"
(Tamam o zaman size iyi eğlenceler)

Zaniolo yanımdan ayrıldıktan sonra dönüp Çağatay'a baktım, Çağatay ise Bana ters ters bakıyordu

"Ne? Neden öyle bakıyorsun?"

"İtalyanca bildiğini bilmiyordum Eylül"

"Özür dilerim Sana İtalyanca bildiğimi söylemediğim için Çağatay" deyip yerime oturdum

-

Zilin çalmasıyla bir anda gözlerimi açtım, telefonumu alıp saat'e baktığımda saat 01.46 gösteriyordu

Odadan çıkıp aşağı indiğimde kapıyı çoktan açmış olan Zeynep ve İzgiye baktım

Damla ve Mert beni görünce bir anda koşarak bana sarıldılar, kısık sesle gülüp Sedef abla ve Ali abiye baktım

"Nasılsınız?"

"Vallaha hiç iyi değiliz Eylül, hemen uyumak istiyorum"

"Ben size misafir odasını göstereyim" dedi İzgi araya girerek

Damla bir anda bağırmaya başlayınca hepimiz Damlaya döndük "Ya ama ben Eylül abla ile uyumak istiyorum" dedi iki elini birbirine kenetlerken

"Olmaz öyle şey Damla!"

"Yok Yok sıkıntı Yok Ali abi, kalabilir odamda" Ali abi kafasını sallayınca Gülümseyip Damlaya baktım

Maç/ Nicolo zanioloHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin