ÖLÜRSEM AĞLARSIN | TAMAMLANDI

3.4

Elektrikler kesik ve ev çok sıcak. Uyuyamıyorum :/

02.09.23

-
-

"Günaydın, zavallı insanlar."

Sınıfın en salağı olan, Semih'in sesiyle kafamı masadan kaldırıp cevap verme isteğiyle Semih'e dönsemde Batu bunu anlamış gibi eliyle ağzımı kapatarak susmamı sağlamıştı.

"Ne gerek var?"

Elini ısırarak çekmesini sağladığımda bana senden olmaz bakışları atarak elinde bıraktığım ısırık izini göstermişti.

"Boş boş konuşuyor ne yapayım?"

"Sana mı konuşuyor sanki?"

"Rahatsız edici ama."

"Sana ne ama?"

Kolunu uzatarak masaya dayayan Batu'ya tuhaf tuhaf baktığımda başımı, koluna yaslayarak eliyle gözlerimi kapatmış, uyku pozisyonuna dönmemi sağlamıştı.

"Ne bu şimdi?"

"Uyu sen. Hoca geldiğinde uyandırırım."

"Aptalsın."

"Sende."

Dediğini umursamadan uykuma devam etmeye çalıştım ama aradan iki dakika geçmemişti ki hocanın sesini işitmiştim.

"Kalkmak istemiyorum."

Kısık bir sesle söylediğim şey sınıfın sessiz oluşu yüzünden kısık çıkmaktan öte fazla anlaşılır bir sesle çıktığında Sedat hocanın sesini işitmiştim.

"Elisa?"

Uyuyor numarası yapsam çok mu komik olurdu?

"Yapma."

Ne yapmaya çalıştığımı anlayan Batu'nun gülmemek için kendini zor tutan sesi bu durumdan fazlasıyla eğlendiğine kanıttı.

"Kime diyorum Elisa?"

Hızla gözlerimi açıp hocaya döndüm.

"Beni mi çağırdınız hocam?"

"Bir şeyler söylüyordun sanki?"

"Yok hocam. Ben bir şey demedim."

Bir şey söylemek için ağzını açan hocayı kapı sesi sustururken kapıyı çalan kişiye dua etmeye başladım. Yoksa bu hocayı susturabilene aşk olsundu.

"Geç kaldığımız için özür dileriz, hocam."

Eylem, Funda ve Emir sırayla sınıfa girdiklerinde gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Aptallar, bu hocanın dersinde geç kalmanın ne demek olduğunu bilmiyorlar mıydı?

"Sınıfa girmenizi söyleyen kim?"

"Hocam sadece iki dakika geç kaldık."

Emir'in yadırgayan sesi hocanın şaşırmasına sebep oldu.

"Çık dışarı, sen."

Emir gözlerini devirerek sınıftan çıktığında Eylem'le göz göze geldik. Fazla ciddi duran suratı beni gördüğü an bozuldu.