ÖLÜRSEM AĞLARSIN | TAMAMLANDI

4.3

Ay ay, bölüm yazma isteğimi engelleyemedim. Birde Batu'yu çok özledim.

James Arthur- Car's Outside <3

New West- Those Eyes <33

Sevdiğim şarkılardan bazıları :)

29.11.23

-
-

Elisa'dan:

"Ne alalım onlara?"

Elimde tuttuğun mandalinayı poşete atarak Eylem'e döndüm.

"Bilmem. Biraz meyve alalım da. Yemek işini sonra hallederiz."

"Tamam."

Eline aldığı poşete dikkatle seçtiği elmaları yerleştirmeye başlayan Eyleme gülmeden edemedim.

"Ne oldu?"

"İlk defa meyve seçer gibi bir halin var."

"Salak mısın, Elisa?"

"Ben mi sen mi?"

Beni cevaplamak yerine gözlerini devirerek önüne döndü.

"Funda'nın sesi iyi geliyordu."

Onu başımla onaylayarak konuşmaya başladım.

"Emir ile sorunları çözmüşler belli ki."

Yeterli olduğunu düşündüğüm mandalinaların poşetini kavrayarak Eylem'e doğru ilerledim.

"Aynen. Sesini duyunca nasıl rahatladım anlatamam."

"Bende öyle." Birkaç saat önceki halimiz aklıma gelince gülmeden edemedim. "Küçük çocuklar gibi hüngür hüngür ağlarken Emir'in gelmesi peki?"

"Doğru lan! Orda olduğumuzu nerden bildi bu çocuk?"

"İlgilenmiyorum açıkçası. Son halimize kıyasan şu ana baktığımıda iyi hissetmekten kendimi alamıyorum."

"Haklısın. Bütün meseleler hallolmuş gibi bir rahatlık var üstümde."

Elindeki çürük elmaya bakarak yüzünü buruşturduğunda ensesine bir tane yapıştırmadan edemedim.

"Bu kadar elmayı ne yapmayı düşünüyorsun acaba?"

Bakışları doldurduğu poşete kaydı.

"Ne ara bu kadar doldu lan bu?"

"Çıkar, yarısını."

"Boşver. Aptal Emir'in bir şey yediği yok evde. Bunları atıştırıp dursun bari kendine."

"Emir mi yemiyor?" Alaylı sesimle konuştuğumda bakışları beni buldu. "Hayvan gibi yemek yiyen birinden bahsediyoruz."

"Evde yalnızken bir şeyler hazırlamak onu gibi üşengeç bir insan için fazlasıyla zor oluyordur."

"Fazla düşüncelisin."

Bunu kesinlikle imayla söylememiştim ama nedense Eylem'in  bu dediğimi ciddiye aldığını hissettim.

"Ne alaka?"