ပန်းနှစ်ပွင့်ထံသို့

Part 15

ညနေစောင်းမျက်ခင်းနားမှာ Dream bedတစ်လုံးချ၍ စံံကိုတင်ထား၏။ လေချိုအေးတို့က တဖြူးဖြူးတိုက်ခတ်နေသည်။ ဆံပင်တွေကို စည်းနှောင်ထားခြင်းမရှိပဲ ဒီအတိုင်းချထားသဖြင့် သူမကိုယ်ပေါ်အချိူ့၊ မြက်ခင်းပေါ်အချို့ ပြန့်ကျနေလေသည်။

နေထိုးနေသည့် အလင်းကွက်မှာ ရပ်နေသည့် စပယ်က လုံချည်စိမ်းကိုအနားညီအောင် ပြင်ဝတ်ရင်း အကျိီဖြူကို ခါးမပေါ်အောင်ဆွဲချလိုက်လေသည်။

"ငြိမ်းရေ...စပယ့်ခေါင်းကပန်း ပေါ်ပါ့မလား..."

"အမလေး...ပေါ်အောင်ရိုက်ပေးမှာပါ ဆရာမရယ်..မော်ဒယ်ဂဲလ်လုပ်မှာသာ လုပ်စမ်းပါ"

"ယုံရတာကို​​ ငြိမ်းရဲ့...တော်ကြာ ဓာတ်ပုံလဲထွက်လာရော ဆရာမဆူပုတ်ပုတ်လို့အစခံနေရမှာ အခက်...အဟွန်း..သူက professional photographer ကိုး..."

"လျှာ်ကရှည်ပြန်ပြီ...ဆရာမတောင်မဖြစ်သေးဘူး တွေ့သမျှလူ သူ့တပည့်မှတ်ပြီး ဟောက်လားငေါက်လားနဲ့..
ကဲ ပဲထည့်တော့လေ.."

"အောင်မာ ဘာပဲလဲ.."

"ပဲကြီးလှော်..ပဲကြီးလှော် အီးပေါက်ရအောင်လို့..."

"ငြိမ်းနော် ညစ်စုတ်ပြီ ကြည့်ပါလား..."

စံ့ထံမှ ရယ်သံခပ်တိုးတိုးလေးထွက်လာ၏။ ငြိမ်းက ကင်မရာကို အနေအထားမှန်အောင်ချိန်လိုက်ပါသည်။

"အဲ့ဒီလိုတောင့်တောင့်ကြီး ရပ်မနေနဲ့လေ...ထန်းပင်ကြီးကျနေတာပဲ..ကိုယ်ကိုနည်းနည်းစောင်း...အာ ကျွတ် မဟုတ်သေးဘူး"

ငြိမ်းက မြက်ခင်းပေါ်ပြန်တက်၍ စပယ့်ထံသွားကာ ခန္ဓာကိုယ်အနေအထားကို ပြင်ပေးလိုက်၏။ ခေါင်းလေးကိုမငဲ့တငဲ့စောင်း လက်တစ်ဖက်က ပါးပြင်အောက်မေးစေ့ကို အသာကိုင်ထားခိုင်းပြီး...ကျန်လက်တစ်ဖက်ကို တဘီဖုန်းအနားလေးကို လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှင့် ညှပ်ထားသလိုလေး ပြင်လိုက်ပါသည်။ခြေထောင်တဖက်ကို ရှေ့နည်းနည်းရောက်ကာ ခပ်ဖွဖွလေး ထောက်ထားစေ၏။

"အင်း...အဲ့ဒီအတိုင်း ငြိမ်ငြိမ်နေ"

ငြိမ်း ကင်မရာကိုချိန်လိုက်၏။ viewက အနေတော်ချိန်အပြီး ငြိမ်းတစ်ချက်ပြုံးလိုက်မိသည်။ မ,လှချင် မိစပယ်ပုံစံက ညနေစောင်း နေတောက်ချိန်နှင့်အံဝင်ခွင်ကျ။