ပန်းနှစ်ပွင့်ထံသို့

Part-20

*နီနီ မိုးလင်းနေပြီ မထသေးဘူးလား အောက်မှာtennisကစားဖို့ ဗိုလ်စောင့်နေတယ်...*

*အာ....စောစောစီးစီး*

*မိန်းကလေးဖြစ်ပြီး ဒီလောက်အပျင်းကြီးရလား..ခါတိုင်းတော့ အစောကြီးထပြီး...အောက်မှာကိုယ်နဲ့ရွယ်တူယောက်ျားလေးက ပြန်စောင့်နေရတာ မရှက်ဘူးလား....*

*မရှက်ပါဘူး...ဒင်းလောက်များ စာရင်းထဲတောင်မထည့်ဘူး...*

*ပြောလိုက်ရင် ဒီလိုပဲ...ကဲ ထတော့ ...စကိတ်မစီးရလို့ tennis ပေးကစားတာတောင် ဂဂျီဂဂျောင်က ကျချင်သေးတယ်...*

သူမရေချိုးခန်းထဲဝင်၍ သွားတိုက် မျက်နှာသစ် ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ အားကစား၀တ်စုံအဖြူရောင်ကိုထုတ်၀တ်လိုက်သည်။ ဆံပင်ကိုသေချာဖြီးကာ ခပ်မြင့်မြင့်လေး စည်းလိုက်သည်။ နံရံမှာချိတ်ထားသည့် ဘတ်တံကိုဖြုတ်၍ ရူးဖိနပ်ကိုယူခဲ့၏။ သူမဆင်းလာတော့ ဗိုလ်က မီးဖိုခန်းထဲရောက်နေလေပြီ။

*ကျွန်တော်ကြိုက်တယ် အန်တီသင်းရဲ့...အများကြီး စားမယ်နော်*

*စားပါရှင် စားပါ....သားအန်တီလေးကိုပြောလိုက်အုံး...*

*ဟုတ်ကဲ့....တီလေး ဆေးခန်းကပြန်လာရင် ပြောလိုက်မယ်အန်တီ...*

*ဟဲ့ အငတ်...ငါ့အိမ်လာပြီး ဘာငတ်ကြီးကျနေတာလဲ...*

*အန်တီသင်းက မုန့်ဟင်းခါးချက်စားလို့ အ၀လာစားတဲ့ နီနီရဲ့...*

*မာမီကလဲ နီက အန်တီ့ကိုပဲကျွေးချင်တာ သူ့ကိုမကျွေးချင်ပါဘူး...*

"သမီးနော်...အစားအသောက်ကိုအဲ့လိုမတွန့်တိုကောင်းဘူး"

"ဟုတ်တယ်နော်...သေရင် ပြိတ္တာဖြစ်တတ်တယ်တဲ့"

"နင်ပြောပြန်ပြီ..."

"အား...နာတယ်ဟ"

သူမ ဗိုလ့်နားရွက်ကိုဆွဲလိမ်တော့ မာမီနှင့် အန်တီလေးကပါ ဝိုင်းဆူကြလေ၏။

"နီနီနော်...ဗိုလ့်ကိုသိပ်နိုင်စားတာပဲ"

"ဟာ...အန်တီလေးကလဲ ဒီကောင်ရောက်လာမှပဲ နီ့အပေါ်အချစ်တွေလျော့ကုန်ကြပြီ.."

"မလျော့ပါဘူး နီနီရယ်...ကိုယ်ပိုပြီးချစ်ပေးပါ့မယ်"

"ကြည့်...ခွေးနာ"