Her Broken Book

chapter 4

Sorry for grammatical errors and misspelled words and typographical errors

Please do not take it seriously
--
"Her broken book" (chapter 4)
--
"Nanay? Why do people always leave?" Tanong ni sav sakin

"Hindi ko alam anak eh, siguro kasi baka yun talaga yung nararapat na gawin nila, yun yung nakakabuti, tsaka walang permanente sa buhay anak, lahat ng bagay pwedeng mawala satin"

"Bakit aalis na si tita eli" napatingin ako sa kanya

"Kasi yun yung mabuti para sa kanya? Hindi naman sa lahat ng oras nag s-stay sya dito, tsaka mas maayos dun anak, mas gaganda yung buhay nya dun"

"Pero iiwan ka nya?"

"Sanay na si nanay dun, palagi naman eh, pero hayaan mo na nakakabuti naman yun sa kanya tsaka gusto ko lang yung masaya sya okay?"

"Okay" binaba nya yung dala nyang laruan at niyakap ako, kung may tao mang hindi ko kayang ibigay sa iba silang tatlo yun isa pa hindi naman pwede eh, kahit bali-baliktarin ko pa ang mundo ako at ako parin yung nanay nila, hindi ko naman pinagsisihan yun, Ang daming panahon na napagod ako but they're always be my rest always.
--
"Ate! Nanjan ka pala eh" napatingin ako sa kanila

"Aalis kana?" Tanong ko

"Yes, isn't that exciting"

"Y-yeah"

"Ah by the way, Ma Pa this my ate and sav,Gab, ang eze my pamangkins"

"Oh you have pamangkins ate eli? That's nice, hello po"

"Hi"

"Hindi ko mapagkaila, halos mag kamukha kayong dalawa eh"

"Ano eli? Let's go"

"Yeah pa, mauna na kayo sa kotse" tumango naman sila at agaf na umalis

"You take care eli? Please?"

"I will ate, promise" binaba ko si eze at niyakap sya ng mahigpit na mahigpit "don't worry ate, tatawagan kita pag nasa bahay na ako tapos pag mag ta-trabaho ka ako mag babantay sa mga bata, tsaka pupunta ako dito promise"

"It's okay eli, kaya ko naman eh wag mo na akong isipin, br happy okay? I love you"

"I love you ate, thank you"

"Don't, wala akong ginawa, sge na baka magabihan pa kayo" niyakap nya ako ulit at tsaka pumasok ng kotse, agad rin naman silang umalis

"Nanay?" Napatingin sakin si sav

"Hmm?"

"I don't want to see someone leaving? It somehow hurts me too?"

"Anak, lahat naman ng tao umaalis eh, tsaka hindi natin sila kayang pigilan pa"

"Nanay? I don't wanna leave, i don't wanna be left"

"I know, pero hinding hindi ka iiwan ni nanay okay?"

"Okay"
--
"Nanay, what's ulam?" Napitingin sya sakin at tiningnan yung ulam "veggies! Yehey!"

"Nanay, i want that too" sambit ni gab, tumango ako at pinaupo na silang dalawa, dali dali ko ring binuhat si eze

"Nanay, thank you po" sambit ni sav

"You're welcome, kumain na kayo"

"Thank you nanay!" Sabay yakap ni gab sakin

"You're welcome sweetheart, kain na"

"Nanay" napatingin kami kay eze, did he just say nanay?

"What!? Did you say nanay?"

"Nanay" sabay turo nya sakin, He can't talk ang sabi nila late daw sya? I can't even get him check wala naman akong pera? pero sinusubukan ko namang turuan sya, kahit pa konte konte lang, i can't explain what i felt but I'm happy

"Did you say nanay already? You're talking already?"

"Nanay" ulit nya, niyakap ko sya dahil sa tuwa, akala ko hindi na sya makakapag salita, he's already three but he still can't speak even a word

"You're saying nanay already" i don't know how what i felt, masarap kayang marinig yung unang salita nila

"He just said nanay!!"

"It's easy to say nanay nga eh" sambit ni gab

"You're not like eze, you're big already"

"I'm not" tumawa lang ako at bumalik naman silang dalawa sa pagkain
--
Nakatingin lang ako sa bintana ng bahay habang nasa tabi nung mga bata, hindi pa ako makatulog kaya nakatingin lang ako dun, katapat kasi nun yung bintana ng kwarto si eli eh dun nya minsan sinasabi na lalabas sya pero wala akong eli na nakikita eh, napatingin nalang ako sa mga bata para kahit papaano gumaan naman yung loob

"Pasensya na kayo at hindi kayang mangako ni nanay, hindi pa ako nakakatupad ng isang pangako eh, ayokong mangako sa inyo dah ayokong hindi ko matupad yun, pero kung may mapapangako man ako isang bagay yung hinding hindi ko kayo iiwan, hindi ko kaya, hindi ko rin kayang maramdaman nyo yung pakiramdam ng iniiwan, masakit" buong buhay ko ang daming panahon na iniwan ako, even friends, masakit.
--
"Babye nanay!" Paalam nilang dalawa

"Babye sav, babye gab, ayusin ang school okay? Wag pasaway? Ubusin ang lunch nyo ah?"

"Opo, thank you nanay for making our lunch" sambit ni sav, tumawa ako at hinalikan silang dalawa

"You're welcome po, sge na babye nanay needs to go already"

"Babye nanay"

"Be good two okay? Love you" agad rin akong umalis at nag lakad lakad, hindi ko alam saan ako pupunta pero uuwi naman ako mamaya

"Atee!" Napatingin ako sa kanya

"Eli? Aba may kotse kana agad?" Tanong ko

"No, hiniram ko muna sa sister ko, i kinda wanna driving ehh, hop in!" Pumasok din ako dun at tumawa

"Hi kiel! Tata misses you"

"Yayamanin kana ah? Baka bukas makalimutan mo na ako"

"Of course not, ikaw pa"

"Eh baka lang naman"

"You're going to work?"

"Oh no, pauwi na naman ako kakahatid ko lang sa mga bata sa school kanina"

"Oh okay, let's eat libre ko"

"Okay, sabi mo eh, how's mike?" Tanong ko ngumiti naman sya

"He's going back here"

"Bumalik pa? After one year?"

"Ate naman, syempre no, he wanna meet my family, and they also wanna meet him too" i know I'm not her family anymore pero naiintindihan ko naman, tsaka I've met mike already

"That would be exciting, I'm sure magugustuhan nila yung lalaking yun, but eli, please make sure mike is really your one"

"Huhugot ka nanaman?" Tanong nya, tumawa naman

"No, gusto ko lang malaman mo gaano kasarap magmahal at gaano kasakit ang iwan"

"I know ate, I've been left too kaya alam ko" it's more than that.

"I know" i just don't want her to feel what i felt, it's harder than i thought, kailangan kong itago nalang yun dahil alam ko namang mahina ako pag dating dun?
--
See yah at next!