Her Broken Book

chapter 9

Sorry for grammatical errors and misspelled words and typographical errors

Please do not take it seriously
--
"Her broken book" (chapter 9)
--
"Nanay lang! Nanay lang!"

"Ako na aya" hindi ko namalayang nagising na pala sya at umiiyak

"Iwan ko na kayo dito, hahabulin ko lang si sir" sabay labas nito, napatingin ako kay Ezekiel at binuhat sya

"You're okay, nanay here, nanay here" hinaplos ko sya sa likod para tumahan at niyakap sya hanggang sa nakatulog sya ulit, binigyan kami ng sariling lugar namin dito ng daddy nya, dito ko sya iniiwan pag nakatulog na sya at kailangan ko ng mag trabaho pero nararamdaman nya pag umaalis ako eh kaya minsan ang labas buhat buhat ko nalang sya, pag tulog lang rin sya ang oras na makapagtrabaho ako ng maayos

"Reg? Umiiyak daw si eze?"

"Iniwan ko kasi kay aya eh, pero napatahan ko na, okay na naman sya"

"Kawawa naman yan" sabay haplos nya rin kay Ezekiel, napatingin ako sa kanya he's perfect but he's not mine

"Ayaw lang naalis sakin, i can't work but it's okay"

"You should put him in a carrier, para you can work parin, I'll but you guys one para nakadikit lang sya sayo kahit natutulog sya, right my Ezekiel?"

"Thank you" please don't, he's not mine he's not mine, he has someone special don't let me fall
--
"Thank you, thank you din dito sa mga gamit ng mga bata" sabay baba ko ng kotse, bumaba rin naman sya dahil nakatulog na rin yung dalawang bata sa likod

"No worries" nauna akong naglakad para pagbuksan sila ng bahay, binuksan ko yung ilaw at hiniga si Ezekiel sa kama nakatulog rin eh masyado ata silang napaNanauya pag s-shopping, tinabi nya si sav at gab kay eze

"Thank you" pasalamat ko

"Talagang araw araw mo tong ginagawa pagkakatulog sila?"

"Yeah? Napapagod rin kasi sila alam ko wala naman akong magawa"

"Sama sama mo sila kahit saan?" Tumango ako

"Gusto nila yun eh, they always wants to be with me, always"

"I know they do, alis na ako anong oras na eh" tumango ako

"Thank you, again?"

"No worries" pinagmasdan ko syang lumabas at pumasok ng kotse nya tsaka umalis, habang nag lalakad sya kanina palabas bumabalik yung mga oras na umalis sya, ang daming nangyari pagkatapos nun eh

"Nanay, gutom ako" napatingin ako sa kanya, tumango ako at sumunod sa kanya sa kusina

"Sge na kumain kana"

"Nanay? Hindi na ako galit kay tatay, kasi binilhan nya si gab ng shoes eh for school tsaka ng bags tsaka new clothes tsaka si eze, kaya hindi na ako galit sa kanya" ngumiti ako "pero bakit nya tayo iniwan?" Napatingin ako sa kanya ng deresyahan

"Hindi ko alam ate eh, walang alam si nanay"

"Bakit?" Umiling nalang ako, ayokong malaman nya, ng dahil sakin umalis yung tatay nya, kasalanan ko naman talaga
--
"Kanina pa kita hinahanap, nandito ka lang pala" wala sa office nya, wala sa conference room, nandito lang pala sa rooftop, infairness ah first time kong makapunta dito, kitang kita lahat pati na yung palubog na araw "a-ang ganda pala dito" sabay bigay ko sa kanya nung papers na pinapabigay ni aya

"Ano to?" Tanong nya

"Pinapabigay ni aya, aalis daw sya eh kaya inutusan nya nalang akong ibigay to sayo"

"Okay, thank you reg"

"Ang ganda pala dito? Kaya pala palagi kang nandito ah?" Tanong ko sa kanya, sumenyas sya na umupo ako sa tabi nya, napatingin naman ako dahil nasa taas sya

"Hindi okay lang" tumawa sya

"Halika na" sabay offer nya nung kamay nya "mas maganda dito"

"Ayoko, natatakot ako"

"Halika na sabi eh" dahan dahan akong umakyat dun ng nakapikit "ang bakla mo naman, open your eyes"

"Ayoko"

"Just open your eyes" dahan dahan kong binuksan yung mata ko, ang ganda nga

"Ang ganda nga!"

"Diba sabi ko sayo, umupo ka dito baka malaglag ka" agad akong umupo dahil natatakot naman talaga ako

"Nandito ka siguro pag nawawala ka sa baba ano?" Tumango sya

"Sometimes" pareho kaming napatahimik ng ilang minuto at pinagmasdan yung nasa harap namin, hindi ko alam bakit pero bigla nalang tumulo yung luha ko habang nakatingin sa malayo

"Sorry" sambit ko at tumawa

"Bakit?" Tanong nya at tumawa

"Wala, ang ganda lang? Minsan kasi gabi yung gusto ko eh pero ang ganda pala nung ganito"

"Stop lying, kilala kita"

"No, I'm just happy"

"Parang sinasabi mo na rin sakin na pagod kana" tumawa ako

"I am, pero kailangan eh wala akong magawa, i have kids ako yung inaasan nila"

"Pasensya na ah? Alam mo noon akala ko pag mahal nyo yung isa't isa hinding hindi na kayo mag hihiwalay, like pagnahanap mo na kasi yung alam mong para sayo, talagang pakiramdam mo kayo na habang buhay hindi pala ganon, bigla nalang pala nawawala yun paggising ko bigla nalang yun nawala"

"I understand that, naiintindihan ko"

"Did they asked about me? The kids?" Tumango ako

"Minsan, pero wala naman aking masagot eh, ayoko rin malaman nila na akong yung dahilan bakit wala ka"

"Hindi ko ginustong umalis dahil sa kanila, pero kailangan eh, hindi kita naisip" Aray

"Naiintindihan ko" sa totoo lang hindi, wala akong naiintindihan

"Ogs? Nandito ka lang pala"

"Hera" sabay tayo nito at sinalubong si ma'am hera, tumayo din ako at bumaba mula sa taas

"Magandang hapon po" bati ko

"Ah hera, Regine, My ex?" Sabay tawa nya, ngumiti naman ako

"It's nice finally meeting you, Regine? You're indeed gorgeous"

"Nako hindi"

"No you are, i can't wait to meet his kids sayo, I'm sure they're gorgeous too" napangiti ako

"Ganda mo lang, yung dalawang babae ang puputi mana sa kanya"

"I will meet them soon, yeah?"

"Yeah, aalis na ako baka hinahanap na ako sa babae eh" paalam ko sa kanilang at naglakad palayo, hindi ko mapigilan na tingnan sila habang naglalakad, they're perfect Reg, wag kanang umeksena, kaya mo naman siguro diba? Hindi ko maintindihan bakit kailangan? Nasasanay na naman ako eh pero bakit? Bakit nasasaktan ako? Bakit nasasaktan ako pag nakikita sya? Sila? Bakit!?
--
See yahhhh at next!!