Gizli Görev (Sasusaku)

Bölüm 7

Sasuke

Tam anlamıyla depresyondayım diyebilirim. Nedeni çok basitti. Sakura'yı kıskanıyordum. Sakura'yı, Sasori salağından kıskanıyordum. Bana o gün dediklerinden sonra Sakura'nın yanına çok yaklaşmıyordum. Ne kadar istesem de yaklaşmıyordum. Yaklaşamıyordum. Bana o cümleyi tekrar söylemesinden çok korkuyordum çünkü.

"Bir daha sakın! Bir daha sakın bana yaklaşma ve dokunma! Anlıyor musun!?"

Bu cümleler aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Ama bu Sakura'yı sevmekten vazgeçtiğim anlamına kesinlikle gelmiyordu. Ben onsuz yapamazdım. Aynı şimdi olduğu gibi. Bazen ona bakıp dalıyordum ve göz göze geliyorduk. İşte o zaman, sanki suratında bir pişmanlık varmış gibi bakıyordu. Bu, beni ayakta tutan tek şeydi maalesef. Ondan bir özür beklemiyordum. Böyle bir şey beklemem kesinlikle olanaksızdı çünkü ben sadece Sakura'nın yine yanımda olmasını, yanımda gülmesini, bana sarılmasını istiyordum.

"Hey, dostum iyi misin? Kaç gündür ortalıkta ruh gibi dolaşıyorsun da." Naruto. Evet, tek görev yaptığım kişi Sakura değildi. Neji, Kiba, Sai, Shikamaru ve Narutoyla da görevlere gidiyordum. 

"Evet, iyiyim hiçbir sorunum yok...."

"Kesinlikle öyledir. Hadi çıkar ağzındaki baklayı. Yoksa Sakura-chan mı?" Naruto, Sakura'ya aşık olduğumu biliyordu. Aslında söylememiştim ama çok belli ettiğimi söylediği için Sakura hariç herkesin bildiğini söylemişti. 

"Çok mu belli ediyorum. Yine...."

"Ne oldu? Ona aşkını ilan etmedin ya." Evet, ettim.

"Evet, ettim."

"Bende öyle tahmin etmiş- NEE! Ne yaptım dedin!"

"Bağırma salak herkes duyacak."

"Ne zaman ilan ettin peki. Görev sırasında etmiş olamazsın herhalde." Bu çocuğun kahin olup olmadığını bir süre sorgulayacağım sanırım. 

"Evet. Görev sırasında ilan ettim. Ve sen sormadan söyleyeyim. Onu öptükten sonra söyledim." 

Şu an Naruto'nun suratının şekilden şekle girmesini komik bulabilirdim ama psikolojim buna uygun değildi.

"Başka şok olabileceğim şey varsa şimdiden alıştıra alıştıra söyle, yoksa burada bayılabilirim."

"Şu an, başka aklıma gelen yok. Yani bayılmana gerek yok."

"Vay be. Kim derdi ki senin Sakura-chan'ı öpeceğini. Tepkisi ne oldu peki, çok sevindiğine eminim çünkü-" Çünkü mü?

"Çünkü mü?" İğneleyici bir şekilde sorduğumda Naruto'nun suratı aniden değişmişti. Benim bilmeyip de Naruto'nun bildiği ne vardı.

"....Aaa"

"Naruto, cevap ver! Çünkü ne!?"

"Çünkü mü!? Ne çünküsü! Ben dünkü dedim! Kimse çünkü demedi! Çünkü ne demekti-" Şu anda salağa yatmaya çalışıyordu ama ben bu numaraları yemezdim.

"Naruto!!!"

"Ne ya. Neden baskı altındayım şu an ben."

"Baskı altındasın çünkü! Benim bilmediğim ve senin bildiğin bir şey var da ondan!"

"Tamam. kızma ya. Açıklayacağım. Ama sanırım bir daha bir şey açıklayamaya bilirim."

"Neden?"

"Çünkü, eğer bu söylediğimi Sakura-chan sana söylemediyse ve benim sana söylediğimi duyarsa beni öldürür." 

"Çabuk söyle yoksa ben de şimdi seni öldüreceğim!" Aslında bu kadar baskı yapmalık bir olay değildi ama Sakura ile ilgili bir şey olduğunda sakinleşemiyordum maalesef.

"Tamam! Tamam! Söylüyorum. Çünkü Sakura-chan da sana aşık olduğu için çok sevineceğini düşündüm o kadar. Umarım Sakura-chan buralarda değildir." Naruto son söylediği cümleyi endişeli bir şekilde söylemişti ama benim aklım sadece bir cümlede kalmıştı.

Sakura.... Sakura bana... aşık... bana... Sakura bana aşık!!! (Sasuke'yi de kaybettik:))

"SAKURA BANA AŞIK!" Naruto bana şok olmuş bir şekilde bakıyordu ama umurumda değildi.

"Sasuke sakin-"

"Sakura bana aşık! Hahaha bana aşık! Sakura bana aşık!"

"Ah garibim. Nasıl bir yokluktaysa böyle tepkiler veriyor. Asıl benim böyle tepki veriyor olmam lazım. Beni böyle sevebilecek biri bile yok çünkü."

"Aşık! Aşık! Sakura bana aşık!!!"

...........................................................................

Evet. Sasuke'yi de kaybettiğimize göre hayatımıza devam edebiliriz.