Baş Belası -TEXTİNG-

24.Bölüm

Seeelllaaam
Nabersiniz?? Ben yb yazdığım için çoook iyiyim. Şimdi atıyorum. Size iyi okumalar. Bölüm sonu görüşmek üzere 😘😘
----
Benim abim ve Aras'ın ablası... Sevgili..? What? Beynim şu an eror veriyordu.
Birden abimin söylediği isim gelmişti aklıma.
Gökçe Çakır... Aras Çakır... Soyadlarından nasıl anlamamıştım bunu? Ben harbi salaktım. Abim bana sevgilisinin bir erkek kardeşi olduğunu ve onun benim yaşlarımda yakışıklı birisi olduğunu söylemişti.

Anlaşılan abim haklıymış. Aras'a döndüm. "Ciddi misin!? Ablanın adı Gökçe'mi?" Diye sordum.

Aras güldü kafasını aşağı yukarı salladı. "Evet..."
Ben de gülümsedim. "Abim bana biraz bahsetmişti... Hatta sevgilisinin bir kardeşi olduğunu da söylemişti. Onun sen olacağını hiç düşünmemiştim..." Dedim.

"Bende sevdiğim kızın abisinin ablamdan hoşlandığını bilmiyordum." Dedi Baş belası. Pardon. Başımın belası.

Aklımda dönen tek bir soru vardı. Şimdi ben Aras'la evlensem... Abim de Aras'ın ablasıyla evlense... Aras'ın ablası benim hem görümcem hem de yengem mi oluyordu? Bir dakika! Ben Aras'ın ablasının görümcesi mi oluyordum? Abim benim eniştem mi oluyordu? Bir dakika çok karıştı!

Alnımın ortasında şu an yükleniyor yazısı çıktığına emindim. Bu akraba ilişkileri beynimi yakıyordu.

Üzgünüm Aras. Ama seninle evlenemeyiz. Çünkü beynim bu kadarına yetmiyor.

Telefonum çalmaya başlayınca arayan kişiye baktım. Vera arıyordu. Hemen açtım telefonu ve kulağıma götürdüm.

"Anka! Bir sorunumuz var! Aren çikolata krizine girdi... marketteki tüm çikolataları alıyor ve depresyona girdiğini söylüyor! Yardım et bize!" Dedi Vera bağıra çağıra.

"Tamam hemen geliyorum. Söyle o salağa bana da alsın çikolata." Dedim. Depresyona giren arkadaşıma depresyona girerek yardımcı olacaktım. Bence yeterli bir destekti.

Aras merakla bana bakıyordu. "Bir sorun mu var?" Diye sordu. Kafamı aşağı yukarı salladım.

"Bir sorun var... Ama şimdi halledeceğim." Ayağa kalktım ve kapıya yöneldim diğerleri de ayağa kalkıp peşimden geldi.

"Ne oldu?" Diye sordu Hazal.

"Önemli bir şey yok.. sadece Aren malı marketteki tüm çikolataları alacak!" Dedim ve evden çıktım. Diğerleri de sorgulamadan benimle geliyordu.

Vera'nın dediği markete geldiğimde hızla içeri girdik. Bir de ne göreyim! Aren kasiyer abiyle yerde oturmuş ağlıyordu. Burada uzaylı görsem bu kadar şaşırmazdım ve yanından geçip giderdim. Ama bu... Çok saçmaydı.
Aren göz yaşlarını da adamın üstüyle siliyordu. Daha geldiğimizi fark etmemişti.

Vera yanımıza geldi o sırada Aren kasiyere bakarak "Beni gerçekten istemiyormuş! Ben onun için bir cezaymışım..! Ulan ilk defa aşık oldum onda da red yedim." Dedi ve bir kez daha göz yaşlarını adamın üzeriyle sildi. "Ama abi bir görsen... Ne kadar güzel! Öyle böyle değil. Ya da görme! Neden görüyorsun ki? Kimse bakmasın ona benden başka..!" Gülmemek için ne kadar çaba sarf ediyordum bir bilseniz...

Kasiyer bıkkınlıkla bize döndü. "Abla gözünüzü seveyim alın bunu üstümden..." Dedi ağlamaklı bir sesle. Zavallı adam neredeyse ağlayacaktı.

Aren o sırada anca bizi fark etmişti. Hemen göz yaşlarını silip ayağa kalktı. "Naber kızlar?" Dedi gülümsemeye çalışarak.

Yerdeki çikolata paketlerinden ne kadar çikolata yediğini anlamıştım. "İyi misin Aren?" Diye sordum yanına gittim. Hemen bana sarılıp kafasını boynuma gömdü.

Ben de ona sarıldım. Aren geri çekildi. "Hepiniz burada ne yapıyorsunuz?" Diye sordu diğerlerine bakarken.

"Asıl sen ne yapıyorsun burada?" Aren soruyu soran Hazal'a döndü. "Ben... Kız arkadaşlarımla buluşmaya gelmiştim." Dedi. Yalanını yesinler!

Gülümsedim ve "senin bizden başka kız arkadaşın yok ki..?" Dedim. Aren bana döndü. "Yok ya... Vardır. Yani var... Hadi eve gidelim." Dedi.

Kafamı aşağı yukarı salladım. Aren kaçmaya çalışan kasiyer abiye sarıldı. Bir kaç dakika sonra geri çekilip fısıltıyla "Bak... Şu arkadaki siyah saçlı olan yengen. Yakışıyoruz değil mi?" Diye sordu.

Aren'e yakın olduğum için bunu bir tek ben duymuştum. Adam hızla kafasını aşağı yukarı salladı. "Çok yakışıyorsunuz abi..." Dedi korkuyla.

Aren bu adama ne yapmıştı be? Adam yanımızdan geçip giderken Gece'nin yanında durdu ve ona "lütfen yenge ayrılmayın... Gerçekten çok yakışıyorsunuz!" Dedi sonra koşarak yanımızdan uzaklaştı.

Gece şaşkınlıkla adamın arkasından bakıyordu. Şu an bu yaşadıklarımız o kadar saçmaydı ki oturup ağlayabilirdim. "Hadi Aren... Artık gidelim." dedim Aren'e. Kafasını aşağı yukarı salladı.

Sonra duraksadı. Kafasını kaldırıp bana baktı. "Çikolatalarım! Kasiyer onları geçirmeyi unuttu! Onu bulmalıyım." Deyip kasiyerin peşinden koştu.

Arkasından bakakalmıştım. Bu çocukta ciddi sorunlar vardı... En iyisi bir gün bir doktora görünmekti. Aren bir kaç dakika sonra genç bir kız kasiyerle geri döndü. Kız bizim yaşlarımızda görünüyordu.

Kız Aren'e ne dedi bilmiyorum ama Aren ve kız bize yaklaşınca Aren kafasını iki yana salladı. "Üzgünüm ama sevdiğim biri var." Dedi. Kız kasaya geçip çikolataları geçirdi.

Aren çikolataları ödeyip poşetleri eline aldı ve yanıma geldi. Bana bir çikolata uzattı. "Seni bu kadar beklettiğim için bunu özür olarak kabul et."

Gülümsedim kafamı aşağı yukarı salladım ve çikolatayı aldım. Hep birlikte hayırlısıyla marketten çıktık. Aren yanımda yürüyordu. Bana döndü. "Bunları aldığıma göre artık birlikte depresyona gireriz... Ya da o bize girer..." Dedi.

Güldüm ve kafamı aşağı yukarı salladım. "Biz gireceğiz oğlum depresyona..! Hem de en alasına!" Dedim. Çok da ciddiydim. Girecektim oğlum depresyona!
----
Arkaaaşlar yeni bölümü nasıl buldunuz?

Vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

SEVİLİYORSUNUZ ❤️❤️❤️