Kimsin sen? // Minsung

.

Merabaaa nasilsiniz? Bu bolumde hyunlix olcak 🤭 umarim guzel olur.

Iyi okumalar..

_____________

Hyunjin'den

Bu gün Minho'nun zorlaması yüzünden felix'i araştırmam gerekiyordu. Ben de direkt felix'in yanına gidip konuşmak daha iyi olur diye düşünmüştüm ve şu an arabadayım.

Gerçi çok bi şey olacağını zannetmiyorum ama belli de olmaz.

Kapının önüne geldiğimde zile bastım ve açılmasını bekledim. Kapı hemen açılmıştı

"JISUNG! SEN MI GELDIIIN?"

"Merhaba?"

Beni görünce yüzü biraz düşmüştü ve beni tanımaya çalışıyormuş gibi bi hali vardı.

"Hyunjin ben."

Aydınlanma yaşamış gibi gözlerini büyüttü ve aynadan kendine bakıp tekrar bana döndü

"Aaa merhaba hyunjin bey(?) bi sorun mu var? Babam evde değil de."

"Ah hayır sizinle konuşmak için gelmiştim."

Şaşırdığı için ikinci kere gözlerini büyütmüştü

"Benimle mi? Neden?"

"Önce bi kafeye gidelim isterseniz orada konuşuruz?"

"Olur tabii. Biraz bekleticem üstümü giyinip geliyorum."

Kafamı sallayıp kapıda beklemeye başladım. 15-20 dk sonra geldi. Arabaya geçip yakında olan bi kafede durduk. Ben inince o da hızlıca indi.

Kafeye geçip herhangi bi masaya oturduk ve ilk üç saniye boş boş bakıştıktan sonra konuya girdim

"Benim tek merakım şu felix.."

Biraz korkmuş gibiydi. Şimdiden elleriyle oynuyor bacağı sallanıyordu.

"Jısung neden hiç bir şey bilmiyor? Yani benim bildiğime göre çok yakın arkadaşsınız. Neden jisung ailenin olduğunu bile bilmiyor?"

Gözlerini etrafta gezdirip tekrar bana baktıktan sonra derin bi nefes aldı ve konuşmaya başladı.

"Ben..çok utanıyorum söylemeye."

Nası yani? Neydi bu kadar önemli olan?

"En fazla ne olabilir ki felix? Herkes hata yapabilir. Söyle hadi."

"Ben.. ben aslında jisungla onu dolandırmak için tanışmıştım.."

NE? Bu gerçek miydi?

"Nasıl..? Peki neden?"

"Ben...özür dilerim ve çok utanıyorum ama zorundaydım.."

Konuşurken ağlamaya başlamıştı. Dolandırıcı olacağını düşündüğüm son kişi bile olamazdı. Ne yapacaktım şimdi?

"Neden? Kim seni zorunlu tuttu?"

"Ben bi şirkete girdim ve hiç bir şey yapmamama rağmen yanlış anlaşılmayla şirkete borçlu kaldım. Babamın durumu zaten iyi değildi. O kısa sürede işte bulamazdım. Babama durumu anlattım.. o da bir kaç tefeciden borç aldı. Ben de... insanları kandırmaktan başka çare bulamadım. O zamanlar jisung'u gördüm. Küçük bi kafenin önünde oturup sadece yere bakıyordu. Cidden çok çaresiz gibi duruyordu.. yanına gittim ve konuştum. İlk başta çok konuşmak istemese de sonrasında her şeyi öğrendim. Hayatı çok zordu. Bana sorduğunda ne desem bilemedim çünkü amacım onu dolandırmaktı. Sonrasında baştan aşağı yalan olan ve mükemmel bi hayat anlattım. Bilmemesi daha iyiydi. Ve şimdi de ona nasıl anlatıcam bilmiyorum.."