Bir Soru

20. Bölüm: Motor | Final

"Saçmalıyorsun şu an! Ne alaka elbise? Motor diyorum sana, elbisem mi açılsın istiyorsun?" Dedim telefona karşı.

"Bak bu elbise kolay kolay açılmaz," dedi Tanya.

"Niye fanta mı bu?" Dedim, güldüm.

Telefon sessizleşti. Telefona baktığımda kapanmadığını gördüm. "Tanya orada mısın?"

"Hayır yapmadın bu espriyi ya. Lütfen!" Kıkırdadım.

Telefondaki saate baktım. On ikiye geliyordu. "Yok yaptım. Neyse kapatıyorum hazırlanacağım. Selam söyle Aslı ablaya."

"Onun da var öptüm iyi sürmeler," diyerek telefonu kapattı.

Aslı abla ile onun için dışarı, mağazaya gitmişlerdi.

Yataktan kalkıp hazırlanmaya başladım.

Pantolon tarzında bir şort ve siyah tişört giyip saclarımı topuz yaptım. Rimel ve ruj sürüp küçük çantama telefon ve cüzdanımı koydum.

Koridorda sandaletlerimi giyerken abim geldi. Kollarını önünde bağlayıp kapıya yaslandı, bir ayağını önüne attı.

"Hayırdır kız nereye?"

Aynadan küçük saçlarımı düzeltirken konuştum. "Dışarı."

"Ya öyle mi? Bende eve gidiyorsun falan sandım. Düzgünce cevap versene Alya."

Derin nefes aldım. Bu aşırı korumacı tavrı beni sıkıyordu. "Arkadaşlarla bulaşacağım."

"Tanya var mı?" Dedi ona bakarken kaşlarını çattı.

"O ablasıyla bir işleri varmış. Hadi ben kaçtım. Geç gelirim," dedim kapıyı açarken.

"Ne geç gelmesi Alya? Saçmalama. Akşam altıda gel."

Kaşlarımı kaldırıp ona döndüm. "Gecenin üçünde eve gelen ben miyim abi?" Üzerine yürüdüm. "Gece o saatte gelip 'Alya bana yemek hazırlar mısın?' Diyen kimdi? Sendin. Alt tarafı biraz geç geleceğim. Evleneceksin hala mağara adamı gibisin. Hiç öyle bakma, şu an annem burada olsa böyle konuşamazdın."

"Ama abiciğim ben erkeğ-"

"Kes!" Dedim dibine gelerek, sinirlenmiştim sesimi yükselttim. "Kes bana bunlar sökmez. Kadınız diye bir şey de mi yapamayacağız? Hah!" Dedim yalandan kahkaha atarak. "Şu saçma sapan düşüncelerden çık, annem bizi böyle yetiştirmedi, kim sokuyor bunları bilmiyorum ama," derin bir nefes aldım. "Sana bir gösteririm kadın olmayı aklın şaşar. Babam beni küçükken boşuna boksörlüğe yazdırmadı, dikkat et yüzün kaymasın."

"Alya."

Devamı gelmedi, sustu. Cevap vermedim ve evden çıktım. Tamam korusun ona bir sözüm yok ama aşırısı sıkıyor cidden.

Telefonum çalınca çantam aldım. Ekrandaki İsimle derin nefes aldım.

"Efendim?"

"Geldim ben neredesin?" Dedi.

"Geliyorum ama otobüs durağında buluşsak olur mu?" Tek başıma yürüyüp vakit geçirmem lazımdı.

"Olur da iyi misin?"

"İyiyim iyi, sadece öyle gerekti."

"Tamam sorun değil benim için orada görüşürüz." Teşekkür edip kapattım.

---

"Uzaktan gördüm de yakından," kafamı beğeniyle salladım. "Gerçekten çok güzelmiş."

Motoru seyrederken etrafında geziniyordum. Ardınsan yüzümü ona çevirdim. Sırıtıyordu.

"Senin kadar olmas da, Ötüken Bakışlı, evet güzel. "