Untamed Dove (PS #1)

Chapter 14

Chapter 14

Take care

 

I was walking on the shore and what happened last night is like a wound had been opened again at mas masakit pa kesa doon sa una.Alam kong hindi sinasadya na sinabi iyon ni Lola pero para sa akin masakit pa rin ang pangyayaring iyon and all my life I wanted my family back to normal.

Umupo ako sa buhanginan at pinanood ko ang pagtaas nang araw at para sa akin panibago nanaman araw ang madadagdag sa buhay ko na walang kulay. I have friends but my parents don't want me to hang out with them anymore mas okay pa atta na namatay na lang ako sa car accident kasama ang mga kaibigan ko  ay mas gagaan pa siguro ang loob nila sa akin because every damn time na magkakasama kami nila mommy nasa mukha nila ang disappointment at paninisi sa akin kahit na hindi nila sabihin sa akin ay alam ko iyon, ramdam na ramdam ko.

I tried my best to reach out to them but they always ignore me. I even got the top one when I'am grade school and even in high school pero hindi sila dumating sa graduation ko kahit na sa handaan ay wala sila may regalo pero wala akong maramdaman na pag-mamahal mula sa kanila.

When I celebrated my 18th Birthday andoon sila pero mas napagtuunan nila ng pansin ang mga bisita at kahit na binati nila ako ay para silang walang emosyon.I never felt the warm anymore.My heart is freezing because they never give me their warmth of love.

Tumayo ako at tinanggal ang tshirt na puti na suot ko at iniwan ko lang ang short at bikini top ko na itim.Lumusong ako sa tubig hindi ko alam kung gaano kalalim ang gusto kong puntahan ramdam ko ang tubig sa aking bewang in the past year of my life na trauma din ako sa dagat but I fight it with no one else beside me. Gustong-gusto ko na magpakalunod ako pero every damn time na gagawin ko iyon ay nakikita ko si Kuya na inililigtas ako and I only found myself crying so hard at the seashore.

Nasa may dibdib ko na ang tubig at nagtuloy-tuloy lang ako sa ganito kasing paraan ko nararamdaman ang presensiya nang kuya ko. I miss him so much at gustong-gusto ko na humingi ako nang tawad sa kanya kung hindi sa akin ay hindi siya namatay at sana ay buhay na buhay siya ngayon kasama ko kasama nila mommy at daddy.

Pumikit ako at hinayaang kong lumublob ang katawan ko sa tubig hindi ko alam kung gaano ako katagal sa ilalim  at nang may biglang humila sa akin pataas at napasinghap ako ng hangin nang lumitaw ang ulo ko pagod na pagod ang aking pakiramdam.

"What the hell are you thinking!?"

Napabaling ako sa taong nag-angat sa akin at hindi agad ako nakahuma nang makita kong si Gio iyon at galit na galit ang mukha nito.

"N-nothing." Sagot ko sa kanya at agad na hinawi ko ang kamay niyang nasa mga balikat ko.

Hindi siya nag-salita kaya naglakad ako pabalik sa shore kahit nasa hanggang dibdib ko ang tubig gusto kong lumangoy pero hindi naman talaga ako swimmer langoy aso lang ako.

"That was nothing?" bumaling agad ako kay Gio nang mag-salita ulit ito nasa likuran ko na pala siya.

"I was just enjoying the water." Pagsisinungaling ko sa kanya.