Ağıtlar yakıldı.
Yanan yandı.
Tek bir ateş herkesi yaktı.
Ama unutulmasın,
yakılan ateşte hep en sevdiğin yanar
Yakma yanarsa küller toplanmaz,
Acıtma
Acırsa kanar
Kanayan yara kapanmaz
Kabuk bağlayan yara emare bırakır
Emare ile yaşanmaz
O yarayı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hayat bu sonu olan ama okuyucunun bile bilmediği o roman. Elbet sonu var ve bizler o sonu sonsuza kadar mutlu yaşadılar ve huzurla öldüler ile bitsin diye uğraşan o başrolleriz"
*********
Evin ninni söylemeyi bitirirdiğinde zamanın geldiğini anlamıştı. Dikkatlice ayağa kalktı gözlerini yumacak ve öyle salıverecek bedenini rüzgarın kollarına.
Berzan Evin ayağa kalkar kalkmaz hızlı adımlarla Evin'in yanına vardı . Evin bedenini gözlerini kapatarak kendini bıraktı ama hayır. Beline sarılan kollar asla izin vermedi buna.
Kapanan gözleri şaşkınlıkla açıldı.
"İzin vermem,veremem" diye kulağına fısıldayan ses ile beline sarılan kolların sahibini tanıdı.
Berzan öyle boğuk konuşmuştu ki bir an kim olduğunu anlayamamıştı bile. Berzan Evin'i tuttuğu gibi uçurumun kenarından çekti.
Evin'i bırakıp kendisine dönmesini bekledi.
Evin titreyerek kendine döndü. "Napıyosun Evin sen ,cana kastetmekte ne "
Evin titriyordu öyle ki dengede duramadığından az sonra yere yığılabilirdi.
Berzan hızla öne atılıp Evin'i kollarının arasına aldı. Evin robot gibi sürekli sayıklıyordu.
Berzan saçlarını okşadı. Evin bu hareketle korkudan kasılsa da okşamaya devam eden elle , kulağına söylenen cümleler ile rahatladı.
"Geçti Evin geçti. Bundan sonra saçının teline zarar verenin eceli olurum"
Evin hıçkırarak ağlarken kollarını Berzan'ın beline sardı. Kafasını farketmeden de olsa Berzan'ın kalbinin üzerine koymuştu.
Evin orda rahatladı sonunda derin bir nefes almıştı. Ciğerleri sanki az oksijenle yetinmeye alışmıştı rahatlama ile aldığı nefes azla yetinene fazla gelmişti ve Evin'in canını yakmıştı. Ailesi öleli hiç böyle derin ve içten, huzurlu nefes almamıştı.
Sorsan arada kan bağı vardı ama genelde kan bağı olan diğerine acı çektiriyordu. Ve bunun maalesef binlerce örneği vardı.
Evin onlardan sadece biriydi...
Evin geri çekilmedi , çekilemedi.
''Seni kendime mecbur edemem .Sırf beni kurtarmak için istemediğin bir evliliğe mahkum edemem''
Berzan geri çekilmeden konuştu .
''Kimseyi mecbur ettiğin yok güzelim endişelenme''
Berzan az biraz geri çekilmişti Evin'in hala titrediğini farkedince onu kucağına aldı.
Arabanın yanına geldiklerinde sarsmadan ön koltuğa bıraktı. Sürücü koltuğuna geçtiğinde arabayı çalıştırdı ve yollar akıp gitmeye başladı. Yollar bittiğinde bile tek bir ses çıkmadı arabanın içinde. Dakikalarca sustular onlar susarak konuştular. Berzan laf söz olur diye sokağın aşağısında durdurmuştu arabayı.
Evin hareket etmek yerine öylece oturuyordu yerinde . Yükleri fazla gelmişti. Öyle ki oturduğu yerden kalkamayacak hale gelmişti. Birbirine bastırdığı dudaklarını yaladı Evin .Bilmeden yaptığı bu hareket Berzan'ın içinde yangınlara sebep oluyordu.
Evin fısıltı ile konuştu. Öyle ki Berzan tüm dikkatini evine vermeseydi asla duyamazdı.
"Şimdi ne olacak?"
Bu soru Evin'in en çok merak ettiği şeydi.
"Sen ne istersen o"
Evin duyduğu cümle ile kaçırdığı bakışlarını Berzan'a yöneltti.
"Ne istersem mi?"
"Evet okumak istersen okursun ,ne istersen onu giyersin , istediğin yere gidebilirsin , istemezsen iş yapmazsın, istersen ilk evladımız bir hayvan olur"
Berzan yutkundu"tabii eğer istersen başka çocuklarımız da olur. Benim Dünyam uzun zamandır sensin. Sen ne istersen o olması için elimden geleni ardına koymam"
Evin duydukları ile öylesine mutlu olmuştu ki...
Sevdiği adam onu sevda olarak seviyor muydu emin değildi ama önemsiyordu. Berzan'ın konuştuğu bu sözler ona umut veriyordu. Bu şimdilik ona yeterde artardı.
"Okumak istiyorum" Berzan bu duyduğu cümle şaşırmadı kızmadı aksine çok da mutlu oldu.
Her kadının meslek sahibi olması gerektiğini düşünüyor du ki kadınlar erkeklere ya da ailelerine bağımlı kalmak zorunda kalmasın . Ne isterse yapabilsin ,ne isterse olabilsin , elalem ne der ya da izin verirler mi diye düşünüp korkmadan istediğini giyip, istediği gibi yaşayabilsin.
Evin kabul etmese bile onu ikna etmek için uğraşacaktı. Hayattı bu ne olacağı belirsiz ,sonu olan ama sonunu okuyucun dahi bilmeden okuduğu bir roman gibiydi.
Evet bir son vardı ama yazandan başka bir bilen yoktu.
Evin kalan 2 yılını okumak ve avukat olmak istiyordu.
Sesi çıkmasın diye bastırılan kadınlara okumak istemesine rağmen okuyamayan hatta sırf istediği için şiddet gören zorla evlendirilen kadınların sesi olmak istiyordu.
İlk olarak kendi bastırılan sesini ortaya çıkaracak hatta haykıracaktı. Bu konunun devamını daha geniş bir zamanda konuşacaklardı.
Evin iyi akşamlar deyip arabadan inecekken onu durduran koluna sarılan sıcacık eldi.
Evin Berzan'a döndü.
"Ne oldu"
"Yarın akşam istemeye geleceğiz , söz ve nişanda bir arada olur hepsi"
Evin daha üstünde ki şaşkınlığı atamadan Berzan tekrar konuştu. Eli Evin'in yanağını buldu "Ben sana kavuşmak istiyorum çok hayalim var benim hepsini seninle gerçekleştirmek istiyorum"
Evin'in gözleri mutluluktan dolmuştu.
"Evdekilere ben haber veremem"
Evin kadar Berzan'da biliyordu Evin korkuyordu.
Yanında bir dayanak bir sığınak bir korunak yokken korkardı tüm insanlar.
Herkesin bir korkusu vardı. Bazılarının korkusu sınav sonuçlarıydı belki , bazılarının korkusu sevdiğini kaybetmekte, bazılarının korkusu ailesine belki ,belki de bazıları hayattan zorluklarından korkuyordu ama hayattan korkan ölümden de korkuyordu.
Ölüm çare değildi bunu bilmiyordu bazılarımız ama olsun öğrenirler belki kol kanat geren ile öğrenirler belki de kendilerine kol kanat gererlerdi. Ama pes etmek yoktu.
"Ben haber gönderirim. Sen iyice dinlen ve güzel rüyalar gör ay yüzlü"
Tebessüm o soğuğa rağmen açan Kardelen çiçeği gibi açtı yüzünde. Merdivenleri nasıl çıktı kendini nasıl odaya attı nasıl pijamalarını giydi kendisi bile bilmiyordu.
Tek bildiği şey gerçekten umudu vardı uzun zaman sonra ilk defa o umut denilen şey hem yüreğinde hem de aklında yer edinmişti.
Hayatın ne getireceği bilinmiyordu lakin o en güzelini ve en özelini dilemekten vazgeçmeyecekti.
Erken pes edenler çok şey başaramazdı ama sonuna kadar devam edenler başaramasa dahi bilirdi ki önemli sonuç değil mücadeleydi.
Evin söz verdi kendine Berzan ile mutluluğu için ilk evlatları olacak o hayvan için ve nice minikler için ve en önemlisi mutlu , huzurlu ve umut dolu hayat için uğraşacaktı.
****** Sağlıklı ,mutlu ve huzurlu kalın Hoşçakalın 💙.
