Ağıtlar yakıldı.
Yanan yandı.
Tek bir ateş herkesi yaktı.
Ama unutulmasın,
yakılan ateşte hep en sevdiğin yanar
Yakma yanarsa küller toplanmaz,
Acıtma
Acırsa kanar
Kanayan yara kapanmaz
Kabuk bağlayan yara emare bırakır
Emare ile yaşanmaz
O yarayı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Berzan Temsili)
"Bezna ,to ya rindeka (Senin güzel endamın)
Mire biyamezele (Bana mezar oldu)"
******
Yüreğim yanıyordu sanki henüz sönmemiş köze çıplak ayak basıyordum. Ayağımı çekmeye çalışsam da müsade etmiyor bana fikrimi sormuyorlardı. Öylece kendi bildiklerini okuyor canımın yanmasını izliyorlardı.
Dün den beri düşünüyorum küçükken çok mu yaramazlık yaptım da şimdi acısı böyle çıkıyor diye. İçim kan ağlıyordu.
Ciğerlerim kaburgalarıma geçiyor nefes alırken canımın yanmasına sebep oluyordu. Ama ben bilmiyor muydum ki sanki? O benim imkansızım olarak kalacaktı biliyordum peki ya şimdi neden böyleydim o zaman.
6 yıldır bildiğim şey gerçekleşince mi bu kadar yaktı canımı. Demek ki kendini ne kadar mutsuz sona alıştırsan da bir halta yaramıyormuş canın sanki açık yaraya tuz basılmış gibi yanıyormuş. Yaraya hazırlık olmazmış.
Yattığım yerde gözümden yaşlar süzülüyordu. Yapacak birşey yoktu yarın akşam istemeye geleceklerdi. Yarın akşam hep o istediğim vuslat başkası ile olacaktı. Başkasının yüzüğünü takacaktım. Şimdi böyle tamamdı da ya ilerde onun evlenişini birini sevişini izlemek zorunda kalırsam ne olacaktı. Düşüncesi bile kalbimi böyle acıtırken düşünmemeye çalışıp kendini uykunun kollarına bıraktım.
🍀
Bu sabah ilk defa rahatsız edilerek uyanmadım. Güneşin ışığı ile kendiliğimden uyandım. Kimse kalk kahvaltıyı hazırla demedi. Aksine tıklatılan kapı ile de şaşırdım.
"Keçamin (kızım) kalk haydi"
Yanlış duymuyordum bu babaannem daha dün sabah evden bile zor çıkmama rağmen orospu diye kaldıran babaannem.
Odaya girdi. Yüzünde sahte olduğu bariz belli olan bir gülümsemesi vardı.
"Haydi avludaki masa hazır kahvaltı edelim sonra siz yenge , yeğen akşam için kıyafet alırsınız" sırtını bana dönüp odadan çıkacağı sırada tekrar seslendi
"çabuk gel acıktık"
Belki sevdiğim ile evlenemiyordum ama bu evden kurtuluyordum bu bana yetiyordu yani en azından şimdilik.
Masa da herkes aynı yerine oturmuştu. Bu masada herkesin aynı yerde oturduğunu bilme sebebim servis yaparken görüyor olmamdı. Benim bu ailede de bu konakta da yerim yoktu. Benim yerim anne ve babam ile yok olmuştu bunu biliyordum.
Çekingen bir şekilde abimin yanına oturdum. Önümde ne varsa onlardan azar azar almıştım tabaktan fazlasına el uzatamıyordum. Sanki inadına yapılmış gibi kahvaltı da yemeği en sevdiğim şey olan patates kızartması uzağımdaydı. Evren bile bana negatif çalışıyordu.
