Lose-Taekook

6

MERHABBAAAAAAAAAA. Bu kitaba bu kadar enerji biraz garip kaçıyor ama olsuunnn. Neysseee uzun zamandır buna da bölüm gelmiyordu ve ben bölümü yazalı baya oldu nasıl olduğunu hatırlamıyorum o yüzden.

Evet şarkıyı bilerek seçtim. Hem deniz hem for us.
Mendili siz yine de hazır tutun. Bol bol oy ve yorum bekliyorum 💬⭐️

Fok balığı sunar... 🍿

●●●

Hayata tutunmak için kimsesi kalmayan insanlar kim için ya da ne için yaşar? Bunu cevabını bulabilen var mı gerçekten?

Ben bulamadım. Bu yüzden yaşamamın, nefes almamın gerekli olduğunu düşünmüyorum. Ama beni sürekli ölümün elinden kurtaran insanlar var. Biliyorum bu yaptığımın bencillik olduğunu. Ama ben hayatımda ilk defa bencil olmak istedim. Kendimden başka kimseyi düşünmek istemedim.

Hastane odasında yatakta, kolumda serumla yatarken bile düşündüğüm tek şey bencillik yapmak. Odaya gelip giden doktorlar, hemşireler ve arkadaşlarım. Hepsi aynı şeyi soruyor.

Nasılsın?

Demek isterdim ki sizce çok mu iyi görünüyorum. Evet ben çok bencil bir insana dönüştüm. Arkadaşlarıma, aileme ve beni sevenlere kendi acımı yaşatacak kadar bencilleştim.

Gelen psikoloğum benimle konuşmak istiyor. Ama ben tek kelime bile etmiyorum. Uyandığımdan beri tek bir kelime etmedim.

Jin'in, ben uyuduğumu zannettiği zaman psikolog ile konuşmasını duydum. Kendi canıma kast etmeyi 3 kez denediğim için beni kliniğe yatıracaklarmış.

Böyle bir durum olursa işimi bile kaybedebilirdim ben. İşimi severek yapıyordum. İşim Taehyung'tan kalan nadir şeylerden biriydi. birlikte bunun hayalini kurarak sınava girmiştik. Aynı bölümü, aynı üniversiteyi kazandık. İkimizde bölüm birincisiydik. Çünkü hep aynı notları aldık. 2 tane birinci olur mu demeyin. Eğer Taehyung birinci olmasaydı bende olmazdım. Bilerek soruları yanlış yapar kendi sıralamamı düşürürdüm.

İşte bu yüzden psikolog ile konuşmaya karar verdim. Yoongi'den bana Bayan Han'ı çağırmasını istedim.

O yanımdaki sandalyede oturup gözünü 1 saniye olsun benden çekmezken, bende boş, tek bir duygu belirtisi olmayan gözler ile beyaz hastane duvarını inceliyordum.

"Bayan Han ben sizden bir şey rica etmek istiyorum."

"Buyurun."

"Ben kliniğe yatarsa m her şeyimi kaybederim. Lütfen bitirmeme izin verin. Ben size her zaman geleceğim. Randevularımı saniye aksatmayacağım. Ama lütfen kliniğe yatırmayın beni. Eğer yatarsam Taehyung'tan kalan mesleğimi kaybederim. Bana bunu yapmayın lütfen. Sizden tek istediğim bana bir şans vermeniz. Ayrıca ben siz konuşurken uyumuyordum. Bu yüzden her şeyi biliyorum."

Uzun soluklu konuşmamı bitirip derin bir nefes aldım. Bayan han gözlerini hastane odasında gezdirerek bir şeyler düşünüyordu. Gözlerindeki duygulardan neler düşündüğünü anlamak kolay değildi. Bu yüzden herhangi bir yargıda bulunamıyordum.

"Peki. Ama bu sana son şansım. Bir daha böyle bir şey duymak istemiyorum. Mesleğine devam edebilirsin. Ayrıca arkadaşım ile konuşacağım ve kayıt edilmeden sana ilaç yazdıracağım. Mesleğimi riske atıyorum. Ama sana her konuda yardımcı olmak istiyorum. Bunu anlatmam ne kadar etik bilemiyorum ama aynı durumun benzerini bende yaşamıştım. Sadece benim nişanlım bir süre uyanmadı o kadar. Ama seni o kadar iyi anlıyorum ki bu yüzden elimden gelen her şeyi yapmak istiyorum sana karşı."