ÖLÜM KOKAN +18 (SERİ KATİLLER)

13.B:Atış Poligonu

Selam!
Naber? Umarım iyisinizdir.
Uzun zamandır bölüm gelmiyor çünkü çok yoğunum ve önemli bir sınavım var, ona çalışıyorum. Size bölüm atmayı elimden geldiğince ertelemeden atacağım.💖

İyi okumalar🦋

🦋

Batının sözlerinden sonra odama çıkıp üzerime sıcaktan daralmamak için kot şort ve askısız crop giyindim. Aşağı indiğimde herkesin hazır olduğunu gördüm.

Aşağı indiğimde hemen arabalara geçmiştik. Ormanlık araziye gidecektik. Yanımda evden çıktığımızdan beri derin düşüncelerde olan batına döndüm. Ne düşünüyordu ki bu kadar önemli?

"Bir sorun mu var?"  Sözlerim ile derin düşüncelerden boğulmaktan kurtulmuş gibi tedirginlikle bana döndü. Araba kullanıyordu ve arabada sadece ben vardım. Diğerleri diğer arabaya binmişti.

"Bir sorun mu var diyorum?" Dedim. Ne dediğimi anlamamıştı.
"Bir sorun yok neden sordun?" Dediğinde önüme döndüm ve omuz silktim. Yalan söylüyordu ve ben yalan söyleyen insanlardan nefret ederdim.

"Bilmem, çıktığımızdan beri derin düşüncelerden çıkmıyorsun." Sözlerimden sonra önüne döndü ve hızını arttırarak cevap verdi.

"Bir sorun yok. Bazen dalıyorum düşüncelere. Refleks gibi oldu üzerimde." Bir katile göre yalan söyleme yeteneği 0'dı. Ya da numara yapıyordu. Fakat ben insan psikolojisinden iyi anlardım.

"Anladım." Son sözlerimden sonra ara arabada sessizlik hakim oldu.
"Dün senin için çok endişelendim. İyisin değil mi? İyi değilsen seni hastaneye götürebilirim." Kafamı olumsuz anlamda salladım.
"Yok iyiyim." Sözlerime kafasını salladıktan sonra aradan 5 dakika geçince araba durdu.

"Geldik." Dediğinde çoktan arabadan inmişti. Bende kapıyı açıp arabadan indiğimde herkesin arabadan inmiş olduğunu gördüm. Etrafıma baktığımda ağaçların üstünde mankenlerin kafaları olduğunu gördüm. Poligon  gibiydi.

Ağaçlara dikkatle baktığımda birkaçında kamera olduğunu fark ettim. Aptallardı. Benim ölüm kokan olduğumu düşünüp kamera koymaları aptallıklarını temsil ediyordu. Dünyadaki herkesin peşinden koştuğu bir seri katile bu aptal oyunu yapmaları komikti.

Fakat aklımdaki sorunun cevabını çok merak ediyordum.

Benden nasıl şüphe etmiştiler? Acaba bir yerde açıklık mı vermiştim?

En kısa sürede planlarımı yapmalıydım. Sadece onlarla İlk işimi bekliyordum. O gün benim için çok güzel fakat onlar için çok kötü bir gün olacaktı. Bana eskiden yaptıkları için pişman olacaklardı. Peşimden ağlayacaklardı fakat ben durmayacaktım. Can yakmaya devam edecektim. Sonuna kadar hem de.

Hergün rüyalarına girecektim, ölmek isteyeceklerdi fakat ölemeyecektiler.

Onları acı dolu günler bekliyordu.. Çok yakında hemde...

Batına döndüğümde benim geçmem için ileriyi gösteriyordu.
"Hadi gidelim herkes gitti. Bugün seni fazla zorlamadan atış yaptırmak istiyorum." Senin isteğini sikeyim!

Bu sırada yürümeye başlamıştık.
" fark etmez iyiyim. Sadece biraz başım dönüyor o kadar." Düpedüz yalan. Kendimi çok iyi hissediyordum.

"Kötüleşirse söyle hemen dururuz." Dedi. Onu kafamla onayladım. Ekibin yanına geldiğimizde herkes nişan almış bir şekilde bekliyordu.

Bende belimdeki silahı çıkardığımda onlar gibi nişan pozisyonunu aldım. Şimdi herkesi kurşun yağmuruna tutmak vardı... Ama hayır. Bu onlar için çok kolay bir ölüm olurdu. Onlar acıyı hak ediyordular.