Telefon/Minsung

hiç çıkartma

1 hafta gectiginde hersey gayet güzel gidiyordu. Ama acı bir gerçek vardı. Yaklaşan, acı bir gerçek.

Jeongin topu potaya atarken konuştu, "yarın okul kapanıyor bir yandan mutlu bir yandan çok üzgünüm. Bu yıl gerçekten yorucuydu."

Hyunjin nefes nefese kalmıştı. "Hiç mutlu değilim hemde hiç! Felixim gidiyor ya felixim!"

Bende durmuştum. Gerçekten, minho mezun olacaktı ve aynı okula gitmemiz bile çok zordu. Onsuz 1 yıl daha kalacağım bu okulda.

Moral bozmak istemiyordum. "Üzülmeyin belki aynı okula denk geliriz"

Jeongin topu birden sertçe  fırlattı. "Ya ben daha 10. Sınıfım. Changbin gidecek ve 2 yıl beklicem. Sonra siz gideceksiniz tek kalicam!! BIRAKMAYIN BENİ YA!"

Jeongin haklıydı.
Hyunjin: bu haftasonu mezuniyetleri var belki bizde alırlar izleriz
Jisung: normalde gidilmiyor ama aileleriyle birlikte bizde gideriz belki. Sorarım chan hocaya

ya bak böyle konuştunuz konuştunuz ben sevgilimi özledim. Yanına gideceğim.

Şu şişemi alıp sahadan çıktım. Arkadan bana bagirislarini gormezden geldim ve minholarin sınıfına gittim ama yoktu.

"Alo minho"
Biraz konuştuktan sonra kapadım. Yanima Geleceğini soyledi.

2 dakika bekledim ve bir anda arkamdan biri belimden beni geriye cekti. Çok ani olduğu için küçük bir çığlık attim sonra minho olduğunu beni kendine çevirince anladım.

"Hey korkuttun beni!"
"Üzgünüm o zaman jisungie. Bir fikrim var. Bugün okulun son günü sonuçta. Beraber okuldan kaçalım mi? Motorla biryerlere gider eğleniriz."
"Yapalım mı ki? Güzel olur aslında yapalım!"

Kudurak mi niloya? Yapak mi ki? He he hadi kudurak

Minhoyla el ele tutusup kosmaya basladik. Okulun ön kapisinda güvenlik duruyordu. Bizde arka bahceden atlamaya karar verdik. Teller ile cevriliydi, nasil tirmanacagimizi dusunuyordum.

"Minho, ben burdan atlayamam! Çok yuksek"

(Yukseklik korkusunuda ters yaptim ebet)

Minho onumden tirmanmaya basladi. "Hadi ama, tek yapman gereken biraz tirmanip atlamak. Sen tirman, sonrasinda ben seni tutarim."

Tedirgin bir sekilde tellerden tirmanmaya basladim. Arkamdan duydugum bir ses ile tokezledim ve kendimi asaga attim. Neyseki minho beni tutmustu. Arkama dondugumde bize bagiran kizgin bir hocayla karsilastim. Donup kalmistim. Ta ki minho elimden tutup koşmaya baslayincaya kadar. Okul çevresinden uzaklaşmistik.

Sonunda durdum ve soluklandik.
"Minho! Hoca gordu bizi. Cok yoruldum of."
" merak etme bisey olmaz son gun zaten. Bir daha gorusmeyiz."
" ben seneyede burdayim ama, yedim boku valla.."

Minho bana bakip siritti.
" bosveeer jisungie. Unuturlar. Şimdii nereye gidiyoruz?"
" yemek yiyelim yoksa bayilacagim!"

Minho elimden tutup beni bir dukkana soktu. "Bize 2 tabak kayseri mantisi"

AAAA MANTI MI DEDI O? NEREDEN BILIYOR MANTININ EN SEVDIGIM YEMEK OLDUGUNU? haa dogru. Mantiya ozel instagram hesabim vardi..

"Yaaa Beni manti yemeye mi getirdin sen simdi.. evlenelim mi🙂"