Negan the FUC*KING Smith

25.

Gözlerimi açtığımda bu sefer hastanede değil evimizdeydim.
"Sonunda Eve, beni korkuttun!"
"Özür dilerim."
"Neden?"
"Korkuttuğum için, sonuçta senin gibi önemli birini korkutmam yanlış."
"Eve benimle bu şekilde konuşma artık."
"Evet, sonra sen de bana travmalarımı tekrar yaşatırsın. Kendimi tekrar tehlikeye atmamalıyım."
"Ne diyorsun Eve?"
"Hiç, sadece o gün Simon bana ne yaşattıysa onu yaşattın o kadar. Çenemi kavramak yani, onu kastediyordum."
"Üzgünüm Eve, bu kadar sivri dilli olmasan bunlar yaşanmazdı."
"Bu kadar acımasız olmasan da yaşanmazdı. Her neyse, iyiyim ben. Bebek uyuyorsa dışarı çıkacağım."
"Hiçbir yere gittiğin yok Eve. Daha fazla tartışmayacağım."
"Ben de öyle."
Çok az bir baş dönmesi dışında bir şeyim yoktu, ayağa kalktım.
"Eve!"
"Dışarıdan istediğin bir şey var mı, ah doğru bira. Merak etme getiririm."
"Eve dedim!"
"Efendim?"
O an dudaklarıma yapışmıştı; tutkulu, dudaklarım için baskılı, sulu bir öpücüktü. Böyle bir hamlede bulunmasını hiç beklemiyordum. Bitirdiğinde konuştum:
"Ne oluyor?"
"Seni özledim Eve her şeyden pişmanım hâlâ anlayamadın mı?"
"Öyle mi, peki."
"Ben ciddiyim."
"O tren kalkalı çok oldu Negan."
"Hâlâ çok geç değil."
"Emin misin? Kalbimi daha kaç parçaya bölmeyi planlıyorsun?"
"Hiç... Eve sadece, beni de anla. Ne kadar sinirlendiğimi, tedirgin olduğumu..."
"Bu yüzden mi bana bir bok parçasıymışım gibi davranıyordun? Ya oğlumuz? Ona daha bir isim bile koymadık. Hepsi tamamen senin suçun. Sen ve gururun..."
"Biliyorum, hatalıyım. Ama yeter, bir liderin kendi karısını bile yönetememesi ne demek biliyor musun?"
"Tamamen bu yüzden mi yani?"
"Hayır, duygular da işin içine dahil."
"Negan, benim de süreye ihtiyacım var. Sen seninkini kullandın, sıra bende. Şimdi liderlik yapmaya geri dönebilirsin. Bu sırada belki oğlumuz için bir isim düşünürsün."
"Eve sen bensiz dışarıya çıkamazsın, tehlikeli."
"En azından deneyebilirim."
"Bir tehlike daha yaşamanı istemiyorum, lütfen beni dinle."
"Negan, ben bir bireyim. Anlamıyorsun belki, ama senden kopabilmeliyim değil mi. Hep yanımda olmayacağını sen söylemiştin. Yanılıyor muyum?"
"Evet ama kararımı değiştirdim."
"İzin istersem gidebilir miyim peki?"
"Dene ve gör."
"Gidebilir miyim, lütfen?"
"Yarın benimle gidebilirsin ya da beni kabul etmezsen Dwight ile."
"Hayır. Ben kimseyi kabul etmiyorum. Özellikle yaşananlardan sonra senin adamlarından birini..."
"Yani beni mi seçiyorsun?"
"Mümkünse kimseyi."
"O zaman anlaştık, yarın gidiyoruz. Fakat şimdi dinlenmeni istiyorum."
"Off..."
Evet ona çokça kızgındım ancak yavaş yavaş her şey eski halini alıyor gibiydi. Yani sevimli konuşmalar, korumacı haller... Tekrar eskisi gibi olmayı çok istiyordum, ondan daha çok belki de problem buydu.
Biraz yatakta uzandıktan sonra can sıkıntısıyla ayaklandım. Aşağıya indiğimde Negan 'ütü odasında' konuşma yapıyordu ve elinde tuttuğu halatın ucunu takip ettiğimdeyse bir aylağı tutmaktaydı. Simon 'u ise Negan 'ın adamları tutuyordu. Ne olduğunu anlamak için tüm dikkatimi verdiğimdeyse Negan aylağın halatını birazcık saldı ve Simon 'u ısırmasına izin verdi.
Adamlar Simon 'u da aylağı da alıp dışarı çıktıklarında Negan konuştu:
"Sizlere, kısa bir şekilde kim olduğumu hatırlatayım o zaman. Deri ceket giyerim, Lucille elimdedir ve taşşaklarım da çeliktendir. Tamamen hazır olmadığım sürece ölmem ben!"
Herkes diz çökmüş olan biteni izliyordu. Her şey bittiğinde ise Negan hiçbir şey olmamış gibi dışarı çıktı. Ben de peşinden onu takip ettim. Dışardaki çitlere yönelmişlerdi, Simon 'u alıp oraya bildiğimiz şekilde montelemişlerdi. Simon hâlâ canlıydı ama zamanla moraracağından ve sonrasında da tamamen çürüyeceğinden emindim.
Negan 'ın bütün bu gösteriyi ibretlik olsun diye yaptığını anlayabiliyordum fakat benim için fazla vahşiceydi. Yine de, doğruyu da yaptığını düşünüyordum sonuçta Simon canımı çok yakmıştı. Keşke Negan canımı yaktığı için kendisini de cezalandırsaydı. Elbette bu mümkün değildi.