Βρισκόμαστε στο 1750, σε μια εποχή μακρινή από την δική μας και αρκετά διαφορετική. Ο Βασιλιάς της Ισπανίας βρίσκεται να χρωστάει ένα τεράστιο ποσό στην Αγγλία και η μόνη λύση ήταν να κάνει έναν επικερδή γάμο στην μια του κόρη ώστε να αποκτήσει ισχυ...
Εκτός από την κόρη της και την εγγονή της, η Βεατρίκη αγωνιούσε να ξανά συναντήσει και την αγαπημένη της φίλη, Ελεονώρα. Η Δούκισσα κράτησε άριστη σχέση με την πρώην κουνιάδα της όλα αυτά τα χρόνια. Πώς θα μπορούσε να κάνει το αντίθετο; Η Πριγκίπισσα φρόντισε την κόρη της σαν δικό της παιδί, την μεγάλωσε μαζί με την δική της και ποτέ δεν επέτρεψε σε κανέναν να την αδικήσει. Εξαιτίας εκείνης, η νεαρή Λαίδη έγινε η έξυπνη κοπέλα που είναι σήμερα και την σέβονται όλοι στο κάστρο. Σίγουρα πολλοί την σχολιάζουν, την αποκαλούν νόθη! Η πλειοψηφία όμως έμαθε να την αγαπά και για αυτό φρόντισε η θεία της που τόσα χρόνια έδινε και την ζωή της για χατίρι της. Όση αγάπη και να έτρεφε η Ελεονώρα για τα ανίψια της στα μάτια της Διάδοχος ήταν η Ελισάβετ, κανείς άλλος.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Βεατρίκη: Πριγκίπισσα μου! Πάει τόσος καιρός, επιτέλους σας ξανά βλέπω. Καθημερινά προσεύχομαι για την καλή υγεία σας και την τιμωρία όσων σας έχουν βλάψει και πληγώσει. Ελεονώρα: Βεατρίκη, θαυμαστή μου φίλη. Καλώς ήρθες σπίτι σου! Βολεύτηκες νύφη μου; Βεατρίκη: Και το ρωτάτε; Νιώθω σαν να μην πέρασε μια μέρα από όταν έφυγα κι ας λείπω τόσα χρόνια. Η κόρη μου και η εγγονή μου από την στιγμή που ήρθα μόνο χαρά μου δίνουν. Ελεονώρα: Να τις χαίρεσαι και τις δύο και να τις απολαύσεις όσο είσαι μαζί μας. Πώς νιώθεις που είσαι ξανά κοντά μας Βασίλισσα μου; Βεατρίκη: Δεν θα προσπαθήσω να κρυφτώ! Τα φαντάσματα από το παρελθόν με κυνηγούν... Μια ζωή πέρασα εδώ. Θυμήθηκα τον γάμο μου, τον χαμό των παιδιών μου, την γέννηση του ήλιου μου και όλη της την ζωή που την έχασα! Μέχρι και την Μάργκο ως ακόλουθο μου θυμήθηκα, πώς άλλαξε έτσι η ζωή μου; Ελεονώρα: Είναι άσχημο να ζεις με φαντάσματα... Τόσα χρόνια και ακόμα σε πονάει το ίδιο. Βεατρίκη: Έλεγαν ότι ο χρόνος επουλώνει τις πληγές, μου είπαν ψέματα. Απλά ξεκίνησα να μαθαίνω να ζω με τον πόνο μια χαμένης ζωής. Ελεονώρα: Είσαι νέα ακόμα. Και εσύ και η Λίλιμπετ θα κερδίσετε όλα όσα χάσατε, θα το δεις.
