Βρισκόμαστε στο 1750, σε μια εποχή μακρινή από την δική μας και αρκετά διαφορετική. Ο Βασιλιάς της Ισπανίας βρίσκεται να χρωστάει ένα τεράστιο ποσό στην Αγγλία και η μόνη λύση ήταν να κάνει έναν επικερδή γάμο στην μια του κόρη ώστε να αποκτήσει ισχυ...
Μέσα στο Ισπανικό Ανάκτορο είχε ξεσπάσει εμφύλια διαμάχη. Η Μάργκο προσπαθούσε να μείνει ουδέτερη αλλά δεν μπορούσε πια να κρύψει την προτίμηση της προς το ίδιο της το σπλάχνο. Αγαπούσε την Μαρία και τον γιο της αλλά για εκείνη πλέον ανώτερος όλων ήταν ο Αρθούρος της.
Αυτό που δεν μπορούσε να διαχειριστεί η Βασίλισσα ήταν η δύναμη που κέρδιζε η Πριγκιπική σύζυγος. Η Πριγκίπισσα Ελεονώρα και η Λαίδη Ελισάβετ με την μητέρα της είχαν ταχθεί υπέρ του Καρόλου και έκαναν τα πάντα για την ανάδειξη του και την προστασία του.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Βεατρίκη: Με ζήτησες, Μάργκο; Δεν συνηθίζεις να με καλείς κοντά σου. Πόσο μάλλον για κάποια συζήτηση μέσα στην ίδια την αίθουσα του θρόνου. Μάργκο: Έχεις ξεπεράσει τα όρια, Βεατρίκη. Ξεχνάς για μια ακόμα φορά ποια είναι η βασίλισσα και ποιας ο γιος έχει τον έλεγχο της Ισπανίας. Βεατρίκη: Τίποτα δεν ξεχνώ. Για αυτό και θα κάνω τα πάντα για τον αγαπημένο ανιψιό της κόρης μου. Τόσο πολύ τρέμεις τις κινήσεις μου; Μάργκο: Εγώ τρέμω τις κινήσεις σου; Υπάρχουν δύο κατηγορίες γυναικών, Δούκισσα μου. Αυτές που φοβούνται την φωτιά και αυτές που γίνονται η φωτιά. Εγώ ανήκω στην δεύτερη, όπως και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Πιστεύεις στα αλήθεια πως θα με βλάψεις με το ίδιο μου το αίμα; Ο Κάρολος είναι δικός μου εγγονός και ξέρει το σωστό και το δίκαιο. Βεατρίκη: Ναι, το ξέρει. Για αυτό και κατανοεί πως τον αδικείς! Η εποχή κάποια στιγμή θα αλλάξει, Βασίλισσα μου. Πρέπει να φροντίσεις να έχεις στο πλευρό σου την επόμενη αληθινή Βασίλισσα της Ισπανίας.
Την ίδια ώρα στο πεδίο της μάχης έφτασαν χαρμόσυνα νέα από την Αγγλία. Με ελάχιστη διαφορά οι αδελφές του Βασιλιά έφεραν στην ζωή από έναν υγιή γιο η κάθε μία! Και ο Τζέικομπ και ο Άλμπερτ γιόρτασαν για τα χαρμόσυνα και δέχθηκαν ευχές από τους πάντες. Ο Αλεξάντερ μοίρασε χρυσό στον στρατό του και ύστερα αποσύρθηκε στην σκηνή του, είχε ανάγκη να μείνει μόνος του.
