Bölüm 1

934 30 4
                                    

24.09.2017

Yazardan
__ Geçmiş__

--------------------------

Genç kız elindeki ekmek poşeti ile bakkaldan eve dönüyordu. Yine abisi üşengeçlik yaptığı için kendisi gitmek zorunda kalmıştı.

Homurdanarak abisine en güzel dileklerini ileti.

Ne vardı sanki bir kere de kendi gitsindi?

Kız düz yolda ilerlemeye devam etti.

Evinin sokağına dönünce ilerde kendisine doğru gelen adamla bir an duraksadı. 

Yutkunma ihtiyacı hissetti o anda.

Bu oydu .            

Yine kalbi hızlanmaya, nefesini kesmeye başlamıştı.

Onu her gördüğünde böyle oluyordu ya zaten, ama alışamamıştı hala genç kız.

Adamın olduğu yere dahi bakamıyordu . Çok utanıyordu ve kendisini yoran şey ise, tek ona karşı böyle olmasıydı.

Genç kız adamı görmezden gelerek yanından geçmek istedi ve yolunu dümdüz devam etti.

Ama tam yanından geçecekken kendisine seslenen ses ile birden telaşa kapıldı.

Hem kendi hem de yerinde tutamadığı kalbi.

" Yağmur Güzelim, ne öyle selamsız sabahsız , biz selam vermesek yüzümüze bakmayacaksın."

Genç kız adama dönerek belli belirsiz yutkundu.

Yüzü büyümüş olmanın verdiği olgunlukla belirgin, keskin çene hattı vardı.  çok belli olmasa da kirli sakalları kemikli yüzüne çok yakışmıştı. 

Yeşilin en güzel tonundaydı gözleri .

Ormana benzer gözleri.

Onlara bakınca kaybolurdu sanki.

Çok uzun olmasa da ele gelen kıvırcık saçları vardı.

Mesela onlara ne kadar çok dokunmak istediğini anlatamazdı istese de.

Pürüzsüz cildi ve hafif  kemikli tam yüzüne uygun bir burnu vardı.

Zamanın da vücut geliştirmeye gittiği için yapılı ve kaslı olan vücudu ilk göze batan etkendi mesela.

Boyu ise 1.90' a yakındı.

Allah vardı çok yakışıklıydı adam.

Ama kız için bunların hiç biri önemli değildi .

O adamın kalbini, merhametini, sevgisini gösteriş şeklini sevmiş , âşık olmuştu.

Yani her koşuldan mükemmeldi genç adam.

Kız kendinin bile fark etmeden kaçırdığı gözlerini tekrardan adama değdirdi.

Yani çalıştı.

Ve zorla ki gülümseyerek konuştu.

" Günaydın Alparslan abi, kusura bakma daha ayılamadım. "

Evet doğru duydunuz abi, kendisi abimin en yakın arkadaşı olup beni kardeşinden ayırmayan Adam. 

22 yaşında, hukuk okumuş, mezun olmuş ve işine yeni yeni başlamıştı. Bense daha 18 yaşında Mimarlık 1. sınıf öğrencisiydim.

AskerimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin