Bu oyun ikiyüzlülerin ve yalancıların oynadığı tek oyundu. Bu oyuna layık olmak taç giymekten daha önemliydi çünkü doğruyu ve gerçekleri söylerseniz kaybetmiş oluyordunuz.
Yıldızlar insanlara cenneti yaşatırken bana cehennemi yaşatıyordu.
"Kendi iç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir aralık gecesi, yirmi dört oyuncunun olduğu bir balo, geleneksel oyunlar. Hiçbir oyuncu bu gece yirmi dördüncü oyununcunun öleceğini bilmiyor, hiçbir oyuncu bu gece ateşler ile beraber dans edip yakılacağını, zehirleneceğini ve öldürüleceğini bilmiyor.
Ruh eşiniz ile dans ediyorsunuz ama hayır aslında etmiyorsunuz, katilinizin elini tutup ruhunuzun bedeninizden ayrılacağını izliyorsunuz.
Kadın, erkek fark etmez, bu gece bir katliam, bir cinayet, bir zehirlenme vakası olucak. Ülkenin en iyi savcıları getirilecek ama bu cinayet çözülemiycek.
Olacaklardan sadece dört oyuncu haberci. Onlar oyunun sahibi, kalan yirmi oyuncu kurban.
Kalan oyuncular bu gece işledikleri günahların acısını çekicek, maskelerinin altından acı dolu çığlıkları duyulucak.
Kazanan dört oyuncu hayatları boyunca geçmişin pençe izlerini sırtlarında taşıyacaklar.
🃏
Geçmiş, bir kelime neden bu kadar can yakardı? Bir kelime neden bu kadar anlam taşırdı? Canım yanıyordu, canımı yakmışlardı. Bizi bir pençeye hapsetmişlerdi..Geçmişin pençesine hapsolmuştuk.
Sürekli Deja Vu yaşıyorduk. Birisi veya birileri sürekli bize aynı olayları yaşatmaya çalışıyordu. Veya belki de zaten bunları yaşamaya başlamıştık?
Dün gece aldığım bu mesaj yüzünden kafamı toparlaryamıyordum, aklım sürekli mesajdaydı. "Aren beni dinliyor musun?" Kulağıma gelen ses ile irkildim ve sağ tarafımda benimle beraber yürüyen Hisar'a baktım. Dudaklarımı birbirine bastırıp, dilimi iki defa damağıma vurdum..
"Üzgünüm Hisar..kafam şu aralar çok karışık.." Hisar..benim anne yarımdı, teyzemden daha çok ona güveniyordum. O benim küçük kelebeğimdi.
Ömrü kısaydı ama onu gören herkese kendini hayran bıraktırıyordu..Ömrü kısaydı. Bu iki kelimeden oluşan cümle Hisar'ı tamamlıyordu. Hisar yaşamını bitiriyordu ama dıştan herkese yaşam veriyordu.
Onu biliyordum, okul popüleriydi ama herkesin bir karanlık sırrı olur. Ben Hisar'ın geçmişini dahi bilirken, Hisar sadece benim yalanlarımı dinleyip, inanmayı seçti.
Bana inanmayı seçti. Bana güvenmeyi seçti. Benim yalanlarıma inanmayı seçti.
Benim küçük kelebeğim umarım sonunda ikimizde başka bir evrende farklı bir şekilde karşılaşırız..Benim yalanlarım yokken ve senin ömrün uzunken tanışırız..
Hisar elini omzuma koyup rahatlatıcı bir şekilde okşamaya başladı, şefkat gösteriyordu. Aniden beklemediğim bir şekilde beni kendine çekip sarıldı..Kollarını bana güven verici bir şekilde sardığında gözümdeki yaşı susturabilmek için alt dudağını ısırdım.
