YALAN SÖYLEME OYUNU

2. Maskede ki Kimlikler

Ruhlar..bazı ruhların kalbi kırıktı, bazılarının da kendisi. Her bir ruhun içinde bir yalan vardı. Bazıları yalanları ile dans ediyor bazıları kırık kalplerini onarmaya ve yaşatmaya çalışıyordu.

Ama bilmedikleri birşey vardı.
Kırılan kalpler iyileşmezdi.

Ve o kırılan kalp artık gülümseme oyununu oynamaya başlardı.
Bazı kalpler ise maskesini takıp hayatına devam ederlerdi.

Kaçıyorlardı, gerçeklerden kaçıyorlardı. İnsanlar, ruhlar ve kalpler. Çünkü maske yüzünüzde olmayınca gerçek benliğiniz ile kabul edilmemekten korkuyordunuz.

Bu sebeple herkesin yüzünde birer maske vardı.

🃏

Şimdi arabadaydım..Keman kursuna gidiyordum, okul bitmişti. Kafam dağınıktı. Ağabeyimin eve saat kaçta geleceğini bilmiyordum.

Onun hakkında neredeyse hiçbirşey bilmiyordum.
Ben ağabeyimi gökyüzünde buldum yeryüzünde yeşillikler içinde kaybettim.

Onun;
kalbini, ruhunu, bedenini..kısaca onun herşeyini kaybetmiştim.

Keman kursunun olduğu yere geldiğimizde arabanın kapısı açıldı, arabadan indim.

"Aren Hanım saat akşam altı da sizi kurstan alıcam."

Şoföre başımı sallayıp kursun olduğu binaya ilerlemeye başladım. Birçok insan huzuru kitaplarda, arkadaşlarında, ailesinde, hayvanlarda, müzikte vb. şeylerde buluyordu. Bende müziğe aittim ams benim dilim kemandı. İnsanlar konuşarak anlaşırdı.

Ben müziğimin ritmine göre konuşurdum ve o müzik sessiz bir melodiden oluşuyorsa bende sessiz kalırdım.

Bu binanın bahçesi huzur veriyordu. Belki de bana gelen en huzurlu yerdi. Müziğin olduğu her yer bana huzur veriyordu.

Bana göre müzik sakinleştiriyordu. Melodinin olduğu her yer huzur vericiydi. Bu yüzden sessizlikten kaçıyordum.

Binaya girdiğimde lavantalar beni karşıladı. Bana huzur veren bir diğer şeyde çiçeklerdi.

Ama içimi acıtan şuydu. Beni çiçekleri öldürmekle suçlamışlardı.
Keman dersinin olacağı sınıfa girdiğimde benim dışında dört kişi vardı. Elvin ile göz göze geldik..

"Hoşgeldin!"

Ayağa kalkıp bana sarıldı..diğer iki kişi erkekti.
Elvin..bana hicbir zaman samimi gelmemişti. Maskesinin altında farklı bir kimlik yattığını biliyordum. İyi durumdaydı..ailesi beraberdi, zenginlerdi, asla yalnız kalmamıştı. O yalan söylememişti.

O kendini benim gibi kandırmamıştı.

Elvin'e sarılmadım..sadece gülümseyip yerime oturdum. Caner ile Han kemanlarının akordunu düzenliyordu. Onlara katılıp bende düzenlemeye başladım. Caner'in soluk kahverengi gözleri birkez bana döndü..Elvin'in omzuma vuruşu ile kendime geldim..
Doğru..Elvin, Caner'i seviyordu.

Ama bu sevgi gerçek bir sevgi değildi buna emindim.
Sevgi..yalandı. Bunu öğrendiğinde daha on bir yaşındaydım.

Bir süre sonra keman hocamız geldi..Ahsen Gündoğdu. Selam verip derse başladık..ellerimize notalarımızı verdi.

Ellerime ruhumu verdi..
Ellerime kalbimi verdi..
Ellerime acılarımı verdi..

İnsanlar notalara bakınca bazen birşey anlamazdı. Müziğe tutkusu olanlar için ise notalar anlamlı gelirdi. Ama..