Geçmişten gelen bir hüküm , geleceğin yönünü değiştirebilir miydi?
'KÂN-I HÜKÜM' ezelden verilmişti.
Agir Karahanlı ve Roza Tekin hikayesidir..
06.02
'umudunnmavii' den..
Öncelikle herkese merhaba. Yeni kitapla yeniden buradayım.
Diğer kitaplarımı soracak olursanız. Mavhera yı tamamladım. Aşk-ı Deneyra yı ise ara ara yazmaya devam ediyorum. Ona da bölüm eklemeye çalışıcam.
Bu kitap benim için gerçekten çok özel bir kitap olacak gibi hissediyorum. Konusu gerçekten etkileyici olarak gibi, bunu okudukça daha iyi anlayacaksınız. O zaman buyurun, ilk bölüm..
Bu bölümde geçmişi okuyacağız.
Keyifli okumalar..
İlk bölüme yakışan bir yorum ve yıldız bekliyorum.
*eklediğim şarkıyı dinleyebilirsiniz..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BAŞLANGIÇ..
// GEÇMİŞ 20 YIL ÖNCE //
"" İnsanın hayatı iki şeyden ibaretmiş..
Geçmişi..
ve
Geleceği..
Oysa olması gereken tek şey bugünü değil miydi? Olduğu, yaşadığı an. Ama geçmiş ayağına dolanan bir kelepçeymiş. Çıkarıp atılmayan, onunla yaşamaya çalıştığın. Alışmak istemediğin ama alışmak zorunda olduğun.
Gelecek neydi peki? Bilinmezdi , doğum mu getireceği, ölüm mü getireceği bilinmeyen bir belirsizlikmiş.
İnsan ise geçmişi ve geleceği arasında bugününü yaşamaya çalışan çaresiz bir varlıkmış. Hangi yanda kalsa , orada acı çekmeye mahkummuş.
Çaresizce bakmıştı ardında bıraktığı konağa. Korku dolu gözlerle attı konağın arka kapısından, son eşiğinden son adımını. Ağabeyi herşeyi ayarlamıştı gidecekti bu gece bu topraklardan.
Hatay'dan..
Gidiyordu, kucağındaki bebeğine sıkıca sarılarak. Onun hayatı için gidiyordu. Daha bebeği karnındayken duymuştu babasından gelen hükmü..
Ölümdü..
Bu kararın karşışında kimsenin durmaya gücü yoktu. Ama bir kişi hariç , ardil ağabeyi, Elini sıkıca tutmuş onu bu konaktan çıkarmayı başarmıştı.
Gidiyordu, sevdasına. Belki yanlış başlamıştı hikayeleri ama doğru bitecekti. O umutla atıyordu her adımını. Konaktan uzaklaştıkça içinde büyüyenbir sıkıntı vardı, Ağabeyine belli etmek istemese de ,kucağındaki bebeğinin ağlamasıyla onu anladığını biliyordu. Belki minicikti daha ama annesinin korkusunu hissediyordu.
Kim arkalarından ne konuşursa konuşsun ,Tertemizdi onların sevdaları, onların sevdaları imkansızdı, biricikti, sessizdi. Uzaktan uzağa başlayan, yavaş yavaş içlerinde büyüyen bir çiçek gibi açan bir sevdaydı. Herkesin beklediği acı son olmayacaktı, mutlu olacaktı eva. Sevdiği adamla çok mutlu olacaktı.
