neergestort [a.i]

seven.

Mulan knikte naar een grommende Ashton en gebaarde naar William en mij dat we mee moesten komen.

"Hier zullen jullie slapen," zei ze terwijl ze naar het hutje waar we naast stonden wees. "We hebben er niet zoveel, dus zullen jullie er samen één moeten delen." William en ik knikten.

We gingen in het hutje zitten en Mulan liep terug naar Ashton. Het hutje was gemaakt van riet en takken. De binnenkant was waarschijnlijk vijf vierkante meter, het was klein. Het was gewoon een stuk grond, net zoals de rest van dit eiland. Allemaal zand.

"Die jongen haalde een geintje uit toen hij zei dat hij me wilde opeten.. Toch?" vroeg William zachtjes op angstige toon. "Nope," zei ik grijnzend. Hij slikte. "Maar je hoeft echt niet bang te zijn, hoor. Hij is niet zo cool als hij eruit ziet."

"Zijn dit kannibalen, dan? Dit hele dorp?" vroeg hij weer. Ik knikte. William keek angstig naar beneden en legde zijn hoofd in zijn handen. "Ach, wees niet bang! Ze doen serieus niets. Ik was hier ook in het begin bang voor, maar dat is echt niet nodig," zei ik zo overtuigend mogelijk. Hij keek me aan en knikte.

"Had ik me al voorgesteld?" vroeg hij toen, grijnzend en uit het niets. "Ja, William." "Goed zo," zei hij.

Ik hoorde voetstappen. Ze waren van Mulan. "Ellie, Ashton wil je spreken." Ik stond op en streek mijn shirt glad. Ik nam afscheid van William en liep met Mulan mee.

We kwamen aan bij een ander hutje, helemaal aan de andere kant van het dorp. Het was groot en mooi.

"Ga maar," zei Mulan toen ze me de hut in duwde. Ik knikte verward en keek om me heen, totdat mijn oog op Ashton viel. "Hallo, Ellie," zei hij netjes.

Er stonden twee grote stenen aan de zijkant waar we op gingen zitten. Ik moest lachen, we waren net holbewoners. "Ik heb nog wat vragen voor je, zoals normaal," zei Ashton. Ik knikte. "Oké, vraag één. Wie is William?"

Ik haalde mijn schouders op. "Geen idee." Mulan had me verteld beleefd te zijn, omdat ik anders alsnog zou worden opgegeten, maar iets in Ashton zei me dat hij dat niet zou doen. "Echt niet? Ken je hem niet?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik ken niet iedereen, als je dat soms denkt," zei ik.

Ashton zuchtte. "Vind je hem aardig?" vroeg hij. Ik fronste mijn wenkbrauwen. "Wat maakt dat jou nou weer uit?" lachte ik. Hij slikte en schudde snel zijn hoofd. "Eh, n-niks."

Na nog een paar vragen over mijn uiterlijk, hij snapte er echt helemaal niets van, mocht ik weer terug naar mijn hutje, waar William op me zat te wachten.