WALANG ano-ano na nilapitan ni Meika ang mga binatilyong nagbabasketbol. Isa sa mga ito ang kaniyang kapatid na si Mickey. Natigilan tuloy ang mga ito sa paglalaro. Napakamoy naman ng ulo si Mickey at sinalubong siya sa gitna ng covered court.
“Ate . . .”
“Uwi,” marahan niyang saad dito.
“Hindi pa kami tapos, e—”
“Mag-a-alas dose na, uy!” She waved a hand, gesturing for her brother to come closer. “Tara na, tara na! Uwi na!”
Napipilitang nagpaalam si Mickey sa mga kaibigan. Palapit pa lang ang kapatid sa kaniya ay tumalikod na siya para mauna sa paglalakad pauwi. Mahaba naman ang mga biyas ng binatilyo kaya sigurado si Meika na maaabutan siya nito.
Ngunit bago pa siya maabutan ni Mickey o ’di kaya ay makalabas ng covered court ay nakalapit na sa kaniya si Resty. She saw him jump the last step of the bleachers before he blocked her way, then stepped aside to let her resume walking.
Itinuon ni Meika sa harap ang tingin. ‘Akala ko ba, wala na sa kaniya iyong pag-reject ko sa panliligaw niya? Bakit niya ako sinasabayan ngayon sa paglalakad?’
“Meika.”
“Hindi ba malinaw sa iyo na binasted na kita? Ibig sabihin, hindi mo na ako dapat sinusundan.”
“Well, paano ko malalaman kung ano ba talaga ang nararamdaman ko para sa ’yo kung lalayuan kita?”
Natigilan siya sa paglalakad at hinarap ito. Pinandilatan niya ito ng mga mata.
“Binasted mo ako kasi hindi ako sigurado sa kung ano ba talaga ang nararamdaman ko para sa ’yo. So, let me find out.”
“E, ’di lumabas din ang totoo! Pinagmukhang ewan mo pa ako kanina sa harap ni Trina. Tama rin naman pala ang hinala ko kung bakit lumipat ka sa apartment dito!” pamaywang niya.
“No. Mali ka naman talaga sa hinala mo. Lumipat ako rito dahil sa trabaho ko, hindi dahil sa iyo. But since I am already here, bakit hindi ko na rin isabay sa pagtatrabaho ko ang alamin kung ano ang nararamdaman ko talaga para sa iyo?”
“O, ngayong sinabi mo na iyan, ano ang gagawin ko?” sarkastiko niyang saad.
“I need your permission to let me in to your life.”
“Bilang ano? Kasi hindi naman kita puwedeng maging kaibigan agad. Hindi pa kita nakikilala nang lubusan.”
He slightly lowered his head but never took away his gaze to her eyes as he smiled sheepishly. “Just an acquaintance then. Puwede ba?”
Meika looked away, considering everything that Resty just said. Napagtanto niya na wala namang masama siguro kung magiging acquaintance nga niya ang lalaki. What could even possibly happen? Kung balak naman nitong isahan siya at pahulugin ang loob niya rito nang walang pasabi, imposible rin iyon dahil may sarili siyang isip. Makahahalata naman siya siguro kung nagpapa-fall ang lalaki nang palihim dahil hindi nito matanggap ang pambabasted niya rito. Actually, it didn’t really matter because if she was uninterested with Resty and with having a relationship with him then he could not do anything to change her mind about it.
“Bahala ka. Pero huwag kang—” turo niya sa dibdib nito habang nakatitig sa mga mata ng lalaki, “—aasa ng kahit ano mula sa akin. Okay? Nabasted na kita. Tandaan mo iyan.”
Resty nodded politely. “Of course. Hindi naman kita pipilitin na magbago ang isip mo.”
“Mabuti na ang malinaw.” Nalingunan niya si Mickey na kanina pa yata nakikinig sa kanila ni Resty. Nakaloloko pa ang tikom-bibig na ngisi nito habang palipat-lipat ang nanunuksong tingin sa kaniya at kay Resty. “Itigil mo nga ’yan, Mickey! Tara na!”
