Part~ 24
သတို့သား မိတ်ကပ်ပြင်ခန်းထဲမှာ ထိုင်နေတ့ဲ နှစ်ယောင်ကတော့ခုထိဘာစကားမှမပြောဖြစ်သေးဘဲ. ချီတုံချတုံဖြစ်နေကြတယ်..တစ်ယောက်က လက်ထဲမှာကိုင်ထားတ့ဲရေခွက်လေးကူိတင်းတင်းကိုင်ကာ စကားစဖို့ လူပ်လိုက်တယ်..
Taehyung~ မင်းအရေးကြီးပြောစရာမရိှဘူးဆို ငါ အဖေရိှခနသွားချင်တယ်.
Jk~ နေပါအုံး အဖေကိုဘာကိစ္စရိှလို့လာရှာတာလဲ. ကျတော်လည်း ဖေဖေကိုမတွေ့ဘူး.
Taehyung~ ဘယ်လို. ဘယ်ချိန်တည်းကမတွေ့တော့တာလဲ
Jk~ ကြာပြီ မင်္ဂီလာပွဲတောင်စတော့မယ်လေ
ထယ်ယောင်း ပိုပြီးစိုးရိမ်လာတယ် သူ့အိမ်မက်ထဲကလိုဖြစ်သွားပြီလား. ဟင့်အင်း ဖေဖေကိုသူ အခုထိအဖေရင်းတစ်ယောက်လိုဖေဖေလို့မခေါ်ရသေးဘူးလေ သေလို့မရသေးဘူး.
Jk~ ကျတော် ပြောစရာရိှတယ်.
Taehyung~ ဟင်.ဘာ ဘာလဲ.
ဂျောင်ကု အရဲစွန့်ပြီးပြောဖို့စဉ္းစားထားတာကြောင့် ထယ်ယောင်းလက်ကလေးကိုညင်ညင်သာသာလေး ကိုင်တွယ်လိုက်တယ်.
Jk~ ဒီစကားကူိအခုချိန်မှာပြောလို့ခင်ဗျားကျတော်ကို တစ်မျူိးမြင်သွားနိုင်ပါတယ်. ဒါပေမ့ဲ ကျတော် ရင်ထဲမှာဆကိပြီး သိမ်းထားဖို့မဖြစ်နိုင်တော့လို့ ပြောလိုက်မိတာမို့ စိတ်တော့မဆိုးပါန့ဲ ခင်ဗျား.
အဖေကိုစိတ်ပူတာကတစ်ကြောင်းရှေ့က သူန့ဲ ညီအကိုတော်ခ့ဲဖူးတ့ဲ ကောင်ငယ်လေးရ့ဲ စကားတွေကြောင်းရောသူမှာ စိုးရိမ်မုှုတွေက ပိုပြီးထူပူလာတယ်.
Jk~ ဟူး..ကျ.တော် ထယ်ယောင်းဆိုတ့ဲ..ခင်ဗျားကို ချစ်တယ်.
ဖြန်း..!!
ပူစပ်သွားတ့ဲ ပါးပြင်ကိုကိုင်ကာ တစ်ယောက်သောသူကို ဂျောင်ကု ငေးမောကြည့်နေမိတယ်. သူကြည့်နေတုန်းမှာဘဲ ရှေ့က ခက်ထန်စွာကြည့်နေတ့ဲ ကောင်လေးက မျက်ရည်တွေ၀ဲကာ အခန်းထဲကနေ ပြေးထွက်သွားခ့ဲတယ်.
Jk~ ငါပြောတ့ဲထဲမှာဘာများမှားသွားလို့လဲ. ကျတော်ကို ခင်ဗျားအဲလောက်တောင်မုန်းနေတာလား. အင်းပါ.ကျတော်နားလည်ပါပြီ.
