Part{31} The end
Tae~ အ့! အား!
Jk~ ကိုကို!..ဘာဖြစ်တာလဲ ဘယ်နားထိသွားလို့လဲ.
Tae~ မောင်..ငါ.ငါမရတော့ဘူး.ဟင့်.အား! အား..ငါ ဗိုင်အရမ်းနာနေပြီမောင်.အ့.ငါ..ငါ မွေးတော့မယ်ထင်တယ် ..အ့..အ့.!
မျက်ရည်တွေန့ဲ လက်တစ်ဖက်က ဗိုက်လေးကိုဖိပြီး တစ်ဖက်က ကျတော် လက်ဖ၀ါးကို အားကိုးတကြီးစုတ်ကိုင်ကာ နာကျင်လွန်းလို့ မိုးရေတွေကြားထဲကတောင် ကိုကိုရ့ဲ မျက်ရည်တွေ ကိုကျတော်တွေ့နေရတယ် သူအရမ်းကို နာကျင်နေလို့ မျက်လုံးတွေ နှာခေါင်းတွေနီရဲတ့ဲအထိ နာကျင်စွာငူိကြွေးနေ ခ့ဲတာ အသံတိတ်န့ဲပေါ့..
Jk~ ကျတော်..တို့ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ ကိုကို. ခလေးက မွေးချင်နေပြီဆိုရင်တောင် ခုမှ ခြောက်လထဲရိှသေးတာတော်တော်လိုသေးတယ်နော်ကိုကို ပြီး..ပြီးတော့ခွဲမွေးမှရမှာ
Tae~ ငါမသိဘူးမောင် ကလေးက ငါ့ဗိုက်ထဲမှာ အရမ်းကန်နေပြီ ငါ မွေးမှရတော့မယ် ငါမခံစားနိုငါတော့ဘူး အ့..!
Jk~ ဒါဆိုလည်း ကျတော်တို့နည်နည်းဆက်လျှောက်ပြီးအကူအညီတစ်ခုခု တောင်းခံကြည့်ရအောင် ကိုကို မဟုလည်း ကလေး မွေးလို့အဆင်ပြေမယ်နေရာတွေ့ရင်လည်းတွေ့နိုင်ပါတယ်..
~ ဟေ့ကောင်တွေ သေချာရှာစမ်း!! ခုနက ဒီနားမှာ အသံကြားလိုက်တယ်..
သူတို့န့ဲမလှမ်းမကမ်းက ချူံနွယ်တစ်ဖက်ကနေ ခုနကသူတို့ကိုလိုက်သတ်နေ တ့ဲလူမိုက်တွေ ရ့ဲ အသံတစ်စွန်းတစ်စကို ကြားလိုက်ရတာကြောင့် ဂျောင်ကု ထယ်ယောင်းကိုယ်လေးကို ခါးအနည်းကိုင်းကာ ခေါင်းငုံ ပြီး အနောက်မှာဘဲ အသံမထွက်အောင်ပုန်းနေလိုက်တယ် ချက်ခြင်းအဲနေရာက ထွက်ပြေးလာရင် သေချာပေါက် သူတို့ကိုမိသွားမို့လို့ပါ
Jk~ ကိုကို..ဒီမှာခနလောက်အသံမထွက်ဘဲကျတော်တို့ ပုန်းနေရမယ် မဟုရင်သူတို့ကျတော်တို့ကို မိသွားနိုင်တ့ဲအပြင် ကိုကိုန့ဲခလေးလေးကိုပါအသက်အန္တာရယ်ပေးနိုင်တယ်..
ဂျောင်ကုက လေသံအေးအေးလေးန့ဲ ရှင်းပြတော့ ထယ်ယောင်းခဗျ လက်ကလေးကို ပါးစပ်ပေါ်အုပ်ကာကလေးမွေးချင်လို့ နာကျင်တာကိုကြိတ်ပြီး အသက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းရှုနေရတယ်..
