Solo Amigos (!) [Ebrar Karakurt x Melissa Vargas]

İLK TANIŞMA

EBRAR'DAN

Uzun süredir Vakıfbank'ta oynuyordum. Bir Beşiktaşlı olarak Fenerbahçe'ye 2019-2020 sezonu için transferimin yapılması biraz modumu düşürmüştü.  Ben bir sporcuydum bunlar olacaktı her zaman istediğim yerlerde olamayacaktım ve modumu düşürmem benim için hiç iyi değildi. Haberi aldığımız gün Zehra ile biraz takım araştırması yaptık. Genelde tanıdık isimler vardı. Eda abla, Naz abla, Meliha abla, Meryem abla.. Ve tanıdık kadar yabancı bir kaç kişi daha. Melissa Vargas dikkatimi çekiyordu. Çok sakin ve donuk birisi gibiydi. 

Kulüp ile anlaşma sabah saatlerinde imzalandığı için akşam kulüple son yemeğe çıkacaktım. Zehra ile bu durumu konuşmaya devam ediyorduk. Çocukluk arkadaşımdan ilk defa ayrı kalıp rakip olacaktık bu zordu aslında. Zehra üzülse de beni gaza getirmişti. Akşam olmuştu bile özenle hazırlandık. Her zamanki gibi bol kıyafetler tercihim olmuştu. Siyah giyindim ve kısa saçlarımı iki harekette şekillendirip birlikte çıktık. Lüks bir yerdeydik. Takım arkadaşlarım ile son yemeğimi yedim. Kendimi en değerli hissettiğim andı bu. Vedalaşma faslından sonra herkes evine dağıldı. Eşyalarımı öğlen toparlamıştım. Bu gece yarın olacakları düşünmeden uyumam biraz imkansız gibiydi.

Kendi evime geçtiğimde çantalarımı kapının hemen yanındaki vestiyerin önüne bıraktım ve ayakkabılarımı çıkardım. Yeni aldığım ayakkabıyı yeni takımım ile giymek varmış. Kutusundan çıkarmadan büyük çantanın içine bıraktım. Mutfağa geçtim ve loş ledlerimi açıp sessizliğin tadını çıkardım. Pozisyonum değişmişti antrenman daha önce yapmıştım ama pasör çaprazı olmak benim için ayrı bir zevkti. Telefonumun çalması ile hayal dünyamdan uzaklaşıp çantamda duran telefonu almak için ayaklandım. Eda abla haberi almış olmalı ki hemen beni aramıştı. 

Eda : Ablam bu sezon bizimle forma giyecek olduğunu duydum, umarım senin için hayırlısı olur. 

Eda abla ile sohbet etmeyi hep sevmiştim. Biraz rahatlatmıştı beni. 10 dakikalık bir konuşma ardından telefonumu masaya bıraktım. Derin bir nefes aldım ve "Hadi bakalım daha fazla düşünürsem heyecandan çatlayacağım. Yat artık Ebrar" diye söylenerek odama gittim. Büyük bedenimi uykunun kollarına bıraktım. 

Zor uyanan birisi olsamda heyecandan erken kalkmıştım bugün. Duşa girip çıkmam bir oldu ve spor takımımı giyinip spor çantamla evden çıktım. Özensiz çıkmıştım ilk defa. Ebrar sen böyle değildin ne oldu sana?. 

Kulüp binasına vardım. Takımın bir kısmı gelmişti çoktan. Eda abla ve Naz abla beni görünce hemen gelmişti yanıma gülümseyerek onlara sarıldım. Vargas erken gelenler arasındaydı. Onunla tanışmak için yanına gittiğimde çekingen bir tavırla selam vermişti. Tahminim doğruydu Türkçe konusunda zorlanıyordu ona İngilizce selam vermem biraz rahatlatmıştı. Bana hazırlanan formayı elime aldım ve soyunma odasına ilerledim. Bana ayrılan dolaba eşyalarımı özenle koyup hazırlığımı bitirdim. Sarı-Lacivert forma içindeki bana aynadan baktım. "Hadi yaparsın sen". Şu kendi kendime konuşmalarım motive ediyordu beni. Sahaya ısınmaya başlayan takımın hemen arasına kaynadım. Sonradan gelen takım arkadaşlarımla konuştuktan sonra odaklanmıştım iyice. Hala meraklı gözlerle Vargas'ın hareketlerini izliyordum. Uzun boyluydu ve çok gençti belli benden zaten bir yaş büyüktü. Eda abla çoğu zaman onunla iletişim halindeydi. Başını sallamakla yetindiği anlardan birinde göz göze gelmiştik afalladım yalan yoktu, çaktırmadan minikçe gülümsedim. 

VARGAS'TAN

Ebrar'ı daha önceden beri tanıyordum. Rakiptik daha öncesinden gerçekten iyi bir pasör çaprazıydı. Antrenörümüz daha güçlü olmamız için smaçör olarak oynatacaktı onu. Sessiz sakin bir şekilde ısınmaya devam ederken göz göze gelmişti. Sanırım bir kaç saniyedir gözü bendeydi çünkü ben baktığımda afallamıştı. Toparla ısınmaya başladık. Melis abla ile birlikte antrenmana başladık. Top kaçtıkça milleti kontrol ediyordum. Eda abla ve Ebrar antrenör ile konuşuyordu. Büyük ihtimalle ilk gün olduğu için üçü beraberdi. Ebrar ve Eda abla da döndüğünde daha ciddi oynamaya başladık. Ebrar gerçekten çok iyiydi, defansı, pasları özellikle smacı. 

Uzun antrenman sonrası soyunma odasına geçerken yanımdaydı tam. Bu sefer ben biraz adım attım. Onu tebrik ettim ve gülümseyip adımlarımı hızlandırdım. Eşofman takımımı giydim ve kulaklıklarımı boynuma taktım. Akşam yemeğe çıkacaktık bu yüzden dinlenmemiz için bizi evlere yollamışlardı. Yeni transferlerimiz olduğunda moral yemeğine çıkılırdı gelenekti bu. Erkek takımının antrenmanı bittiği haberi gelince saat belirlenmişti. Telefondan kontrol ettikten sonra minik evime geçtim. Yorgundum o yüzden direk kendimi koltuğa atmıştım. Alarm kurmam gerektiğini bedenim bana hatırlatıyordu. Halim yoktu resmen, gitmesem ayıp olacaktı. Düşüncelerimden kurtulup gözlerimi kapattım. 

Alarm sesine gözlerimi açtım ama bedenimi kaldırmadan tavana boş boş baktım. 5 dakikalık kendime gelme seansından sonra duşa girmek için ayaklandım. Eda abla beni ve Ebrar'ı alıp geçeceğini söyledi. Belki onu daha iyi tanırdım. Telefonu masaya bıraktım ve ılık duşumu alıp hemen hazırlanmaya başladım. Sade ama çok gündelik olmayan bir kıyafet seçtim ve Eda ablanın bana hadi demesini bekledim. 10 dakika sonrasında telefon sesi ile parfümümü sıkıp aşağı indim. Eda abla ve eşi önde Ebrar sol tarafta beni bekliyordu. Arabaya bindim ve sessiz denecek bir tonda merhaba dedim. Ebrar ve Erdem abi bir şey konuşuyordu konuşmaları bitinde Ebrar bana döndü fark edebiliyordum bunu. Sakin bir şekilde sohbet etmeye başladık. Donuk tavırlarla kısa cevaplar verdim ama baya enerjikti. Şarkıya eşlik ediyor sohbet ediyorlardı arada. Türkçeyi hala anlamadığım için konuya giremiyordum bir türlü. Uzun sessizlik sonunda benimle iletişime tekrar geçti. Biraz daha sohbete katılmamda yardımcı olmuştu İngilizce konuşması. Sesim gene çıkmıyordu tabi ama beni pür dikkat dinliyordu herkes. 

1 saatlik yolda sıkılmadan gelmiştik. Kutlamalar, tebrikler, yeni planlar ve hedefler konuşuluyordu. Menajerimiz ben, Robinson ve Mihajlavić için çeviri yapıyordu arada. Yarı ciddi yarı güler yüzle izliyordum takımı. 

Akşamın ilerleyen saatlerinde herkes kendi arasında sohbet ediyordu. Bu akşam bu sezon birinci olacağız dedirten akşamlardan birisi olmuştu. Takım dahada güçleniyordu. Ebrar için biraz zor olacaktı sanırım bazı anlarda yüzü ciddileşiyordu ve odak noktam tamamen üzerinde toplanıyordu. Yarın antrenmanımız sadece sabah olacaktı. Ligler başladığı için oda arkadaşlarımız belirlenecekti ve sıkı kampa başlayacaktık. Her şey yarın belli olacaktı. Bu güzel akşam için herkese teşekkür etmek için ayaklandı Ebrar hepimize sarıldı ve aynı kadro ile evlerimize döndük. Ne kadar yorucu olduğunu üzerimi değiştirmeden yatağa attığım gibi uyuyakalmamdan anlıyordu insan.  

Uzun bir aradan sonra bir şeyler yazma kararı aldım bu kararda Minik Mile'mim 🩵 etkisi çok var yanacıklarını öpüyorum. Sırayla bi o bi ben paslaşırız artık.

Hatalarım kesin olmuştur affedin...

Oy ve yorum yapın bana fikir sunun kuzularım.