Yalı Çapkını | One Shots

Perde Çekelim Pt. 1

Ferit bana, "Kes sesini!" diye bağırınca çok sinirlenmiştim. Evet onu çok seviyordum, ama bu ona, bana bağırma hakkı tanımıyordu. Orada daha fazla durmadan Ferit'i ardımda bıraktım ve seri adımlarla yalıdan çıktım. Gözlerime gelen yaşları engellemeye çalışıyordum.

Biraz hava almaya ihtiyacım vardı, o yüzden rıhtıma gittim. Bana herkesin içinde o şekilde bağırması o kadar koymuştu ki. Sabah yatakta cilveleştiğim adam o değildi.

Derin derin nefesler almaya çalışırken gözlerimden akan iki damla yaşı elimin tersiyle sildim. Sakinleşmem gerekiyordu. O esnada bir kol belime dolandı. Hızlıca arkamı döndüm ve göğsüne iki elimle vurarak onu ittim.

"Ne işin var senin burada!"

"Seyran... Çok özür dilerim, niyetim sana bağırmak değildi."

"Yok bir de olsaydı Ferit! Sırf sen stres yapma diye adamdan uzatmamasını rica ediyorum, sen herkesin içinde bana kes sesini diye bağırıyorsun! Bir de niyetin bağırmak olsaydı, çok merak ediyorum o zaman ne olacaktı!"

Sağ kolunu hafifçe kaldırdı ve koluma koydu. Normalde sevimli, ama şu anda bana aşırı sevimsiz gelen bakışını takındı ve konuşmaya başladı.

"Seyran, lütfen. Özür dilerim senden. Gerçekten isteyerek olmadı. Sen o herifle kibar kibar konuşunca gözüm döndü işte. Özür dilerim."

"Ya bugün evliliğimizin ilk günü Ferit! Baksana onda bile kavga ediyoruz. Belki de hata yaptık bu kadar hızl-"

"O ne demek Seyran ya! Pişman mısın benimle evlendiğin için? Bunu mu demeye çalışıyorsun?"

"Hayır pişman değilim. Sadece ben çok korkmuştum ve her şeyin üstünü kapatmak için hızlı davra-"

"Tamam Seyran, uzatmanın anlamı yok. Evliliğimizin ilk gününde tartışmak istemiyorum seninle. Evlendik artık, pişman olmanın bir faydası yok."

"Ferit pişman değilim, sadece senin davranışların beni çok korkutuyor. Sinirli olduğunda gözün hiçbir şeyi görmüyor, ne dediğini bilmiyorsun. İlişkimize zarar vermenden korkuyorum."

"Seyran, ben seni çok seviyorum. Senin için on kurşun daha yemem gerekirse yerim derken de çok ciddiydim. Her şeyimsin sen benim. Sana, evliliğimize asla zarar vermem ben. Gerekirse seni alır, çeker giderim bu yalıdan. Tamam mı?"

Gözlerimden yaşlar süzülüyordu, bir saat önceki hâlimizden eser yoktu ve bu beni çok üzüyordu. Belli belirsiz başımı salladım.

"Cicim ayında değil miyiz ya biz? İlk günden böyle olacaksak, ohoo işimiz çok zor. Hadi gel gezelim biraz. Kafamızı dağıtalım. Sonra şu süslü bebekle ne yapacağımızı konuşuruz. Anlaştık mı?"

"Babamlara gitmemiz lazım Ferit. Evliliğimizin ilk günü ya hani."

"Tamam, gideriz. El öper çıkarız, çok durmayız. Bugün karımla vakit geçirmek istiyorum ben, hadi."

Uzattığı elini tuttum ve birlikte otoparka gittik. Abidin Abi şoför koltuğuna geçti. Biz de arkaya geçtik. Hâlâ endişelerim vardı. Evlendikten sonra, üstünü örtmeye çalıştığım tüm kaygılarım ortaya çıkıyordu birer birer. Düşünceli düşüceli dışarıyı izlerken Ferit elini bacağıma koydu.

Başımı ona çevirdim hafifçe, "İyi misin güzelim?"

Uzatmak istemediğim için, "İyiyim," diyerek geçiştirdim ve yalandan da olsa gülümsedim.

Rezidansın otoparkına geldiğimizde arabadan inmeden önce Ferit'e döndüm.

"Babama Nükhet ve Kaya'dan bahsetme Ferit. Ortalık iyice karışmasın, kendi aramızda halledelim olur mu?"