I AM NOT ▪︎Yan Hikaye▪︎

3

Normalde akşam atmam gerekiyordu ama uykum ağır bastı. Çok ama çok özür dilerim.

Boruto: 12
Sarada: 12
.
.
.
......................
.
.
.
Çıldırmak üzereyim! Günlerdir bu lanet yere kapanmış araştırıyorum ama elimde hiçbir şey yok!

Klonları iki katına çıkardım ama yine bir sonuç yok!

Tamam hala bakılmamış onlarca kitaplık var ama artık tahammülüm kalmadı.

Onu görmek istemiyorum.

Kalbime milyonlarca çakra okunun girip çıktığını hissediyorum...

Sakura sabah ve öğlen olmak üzere her gün ikişer defa geliyor. Bahanesi yemek getirmek. Sasuke'yle-

Elimdeki kitap kayıp yere düştü. Dikkatim o kadar dağılmıştı ki elimde kitap olduğunu bile unutmuştum.

Güm, sesinden sonra ikisinin bakışları beni bulunca kitabı yerden aldığım gibi beni göremeyecekleri şekilde kitaplığın arkasına geçtim.

Yere çöküp bağdaş kurdum. Kitaba bakıyormuş gibi görünmek için sayfaları çevirirken çoktan kendimi düşüncelerime kaptırmıştım bile.

Sakura'ya karşı bu kadar kinlendiğim başka anı hatırlamıyorum. Gözümün önünde resmen karı-koca gibi hareket ediyorlar.

Zaten..öyleler... Onlar evli... Ben hala neyin kafasındayım?! Evliler zaten! Kızları bile var!

Sakin ol... Sakin ol... Krize giremezsin... Ayağa kalk ve araştırmaya devam et... Ayağa kalkıp karşımdaki kitaplığa doğru ilerledim. Aynen böyle... Sorun yok... Nefes de al...

Dışarıya çıkmalıyım! Burada kendimi parçalayacağım!

Kitabı rastgele bir rafa koydum. Etrafa bakınarak ilerlerken en yakın klonun yanına ulaştım. Kulağına eğildim.

"İki dakika hava alacağım..."

Başını sallayıp beni onayladı.

Merdivenlerden aşağıya inip kitaplıkların arasında ilerlemeye başladım. Beni görmemeleri için kapıya giden yolu biraz uzatmıştım.

Arkasında durduğum kitaplığın öte tarafında onlar vardı. Yutkundum. Geriliyordum.

Nefes alıp ellerim cebimde kapıya doğru ilerlemeye başladım.

"Naruto? Nereye?"

Sormasan şaşardım...

"Hava alacağım..."

Sesimdeki soğukluğun şaşıralacak kadar korkutucu olduğunu Sakura cevap veremeyince fark etmiştim.

Hızlı hızlı yürüyüp kütüphaneden çıktım, sonra da hokage binasından.

Sokaklarda boş boş, nereye gittiğimi bilmeden yürüyordum. Umrumda değildi zaten.

Bir an önce toparlanıp araştırmaya devam etmem gerekiyordu. Zihnimi rahatlatmam en iyisi olacaktı.

Etrafa boş boş bakınırken önünde durduğum dondurmacıyı fark ettim.

İki dakika sonrasında elimdeki ikili buzla yürüyordum. Buzları yemiyordum da, sadece elimde duruyorlardı.

Bir süre sonra istemsizce eski evimin önüne geldiğimi fark ettim. Bu boyutta hala sağlam... Ama sanırım başkası kalıyor burada...