I AM NOT ▪︎Yan Hikaye▪︎

6

Hani kaosu kıstım, demiştim ya...
Kısmamışım...
Aklımda öyle senaryolar dönüyor ki...
Söyle tarif edeyim; beni ters yatırıp düz-
Anladınız işte...
Eheheheheh!

İyi okumalar okur-chanlar!
.
.
.
Boyut kapısı kör edecek derecede ışık saçarak kaybolunca Naruto arkasını dönüp yüzündeki duygusuzlukla yürümeye başladı. Diğerleri onu bekliyordu. Bundan emindi. Özür mü dileyecekler acaba? Ya da en azından halimi anlarlar mı?... Kurama?

Düşüncelerini fark edince olduğu yerde dona kaldı. Kurama cevap vermemişti, zaten o yoktu ki.

Etrafına bakındı istemsizce. Yanında ya da zihninde kimse yoktu. Tamamen yalnızdı.

Beklediğim yalnızlık..bu muydu? Bu kadar boş mu?... Başını eğerken yavaş ve nereye gittiğini bilmediği adımlarla yürümeye devam etti.

O kapının yok olmasıyla kendini kocaman bir boşlukta buldu. Bomboş hissediyordu. Duyguları, hisleri, hayatı... Boştu.

"Otoosan!"

Olduğu yerde durup başını kaldırdı ve sesin sahibini aradı. Arkasına döndü, Boruto oradaydı. Anlaşılan yine Sarada ile antrenman yapıyordu.

"Bizimle bu sefer antrenman yapar mısın?!"

"Lütfen!!"

Derin nefes verirken başını salladı ve onlara doğru ilerledi. Hokage binasına gitmekten iyidir...

Onların heyecanlı ifadelerini seyrederken yüzüne gülümsemesini yerleştirdi. Çocukların bu olaydan etkilenmesini kesinlikle istemiyordu.

Bir süre atış antrenmanı yapmışlardı, sonra da Naruto onların yaptıkları bazı basit jutsuları seyretmiş ve daha iyi yapabilmeleri için küçük öneriler vermişti.

En sonunda biraz dinlenmeye karar vererek bir ağacın altına oturdular. Çocuklar yorgun olmasalar da Naruto zorlamıştı.

Bedenen yorgun olmasa da ruhen oldukça yorgundu. Antrenman sırasında dalıp gidiyordu. Düşüncelerini toparlayamadığından oluyordu. Oysaki düşünmüyordu da, zihni boştu. Sadece kendini bir yerlere bakarken buluyordu hep.

"Otoosan? Mola yeterli değil mi? Birazcık daha çalışalım!"

Kendine tıpatıp benzeyen oğluna genişçe gülümsedi ve ayağa kalktı. Tekrar antrenmana başlamadan önce onları sevinçten havalara uçuracak şeyi söyledi.

"Siz ikiniz, ben tek."

Ellerini arkasında birleştirip onlardan gelecek olan saldırıları bekledi.

Ama beklediği gibi olmamış, ikisi birden ortadan kaybolup ağaçlık alana girmişlerdi. Anlaşılan plan yapacaklardı.

Geldiğini belli etmeden yere eğilmiş hararetli hararetli konuşan ikilinin arkasında belirdi. İkisinin de başına birer tane geçirdi.

İkili hemen ayağa fırlamış ve geriye kaçmışlardı.

"Ah! Otoosan! Hile yaptın!"

"İlk defa Boruto'ya katılıyorum! Plan yapıyorduk!"

Naruto, başlarını ovuşturarak kızgınlıkla bakan çocuklara karşın sırıttı.