I AM NOT ▪︎Yan Hikaye▪︎

10

Kendimi aylar sonra yb atmış gibi hissediyorum...

.
.
.

Gecenin karanlığı çökmeye yakınken evde bir takım gürültüler vardı. Mutfaktan ve üçüzlerin yatak odasından gelen bu gürültüler daha çok çocukların kavgasıydı.

Menma Naruto'nun eski ceketini Kawaki'den korumaya çalışarak odanın içinde koşuşturuyor, ondan kaçmaya çalışıyordu. Bu sırada oldukça gürültü yapıyorlardı. Hiç durmayacak gibiydiler.

Akane ise alışkın olduğu kardeşlerini takmayarak Sasuke ve Naruto'nun eski kıyafetlerini karıştırıyor, kendine uygun birini seçmeye çalışıyordu ama hiçbiri de bedenine tam uymuyordu.

"Menma! Versene! İlk önce ben buldum!"

"Bana ne?! İlk alan bendim! Sen babamınkilerden seç!"

"Tch! Buraya gel!"

Onlar odada koşup bağırışırken Naruto bulaşıkları yıkamakla meşguldü. Bir yandan bulaşıkları yıkıyor bir yandan arkasında emekleyerek dolaşan Akaimo'yu seyrediyordu.

Akaimo'nun üstüne devirebileceği şeylerden uzak durduğuna emin olmaya çalışıyordu.

"Ben geldim~"

Belinde hissettiği dokunuş ve yanağına çarpan sıcak nefesle hızla arkasına dönüp köpüklü ellerini savunma pozisyonuna geçirdi.

Gözleri şaşkınca Sasuke'de geziyordu. Derin nefes verip ellerini indirdi.

"Korkutmasana!"

Naruto'nun bu tavrına gülerek tepki gösteren Sasuke, hafifçe eğilip sinirden bükülen dudakları öptü.

"Geçti mi?"

Çoktan yumuşamaya hazır olan sarışın küçük bir tebessüm ederek başını iki yana salladı. Daha fazlasına hayır, demezdi.

Köpüklü ellerini iki yandan, arkasına doğru tezgaha yaslarken çok da uzağında olmayan dudaklara Sasuke'yi beklemeden ulaştı.

Bu sefer öpücüklerini uzun tutarak tadını çıkarmaya çalıştıkları sırada yine sabote edildiler.

"Babi!"

Sasuke yavaşça dudaklardan uzaklaşıp başını aşağıya eğdi. Kızının bacağını sıkı sıkıya kavrayarak ayakta durmaya çalıştığını görünce hafifçe gülümsedi.

Naruto derin nefes verirken başını iki yana salladı. Bıktım... 'Hiç gülesim yoktu ama..' Kurama kahkaha atmaya başlayınca kaşlarını çattı. Senden de bıktım!

.
.
.

Evdeki gürültü aniden kesilmişti. Ne ikizlerin -Menma ve Kawaki- ne de Naruto'nun sesi çıkıyordu. Bunun hiç iyi bir şeye alamet olmadığının farkındalığıyla hızlı adımlarla bahçeden eve geçtim.

Odanın kapısına yaklaştığımda kapıdaki Naruto'nun öylece yere baktığını gördüm. Çocuklar kesin bir şey yaptı...

Arkasına geçip onun baktığı yere odaklandım. Naruto'nun turuncu lacivert ceketi yerde, yırtılmış bir haldeydi. Bu ceket çok değerliydi onun için, çok hatırası vardı.

Aslında..bu ceketini ben de çok seviyorum... Küçük Naruto'yu hatırlatıyor...

Eğilip ceketi yerden aldığında bir süre sadece baktı. Ne tepki vereceğini bilemediğimden bir şey söyleyemiyordum.